نوریلسک
(Norilsk) یک شهر صنعتی در روسیه است. این شهر شمالی ترین شهر دنیاست که
صد و هفتاد هزار تفر جمعیت دارد و دومین شهر بزرگ دنیا بعد از مورمانسک
(Murmansk) در دایره ی قطبی است. نوریلسک تقریبا از دنیا بی خبر است. این
شهر از طریق راه آهن تنها به یک شهر متصل است. برای خارج شدن از شهر باید
دو هزار کیلومتر را از طریق روخانه ی ینیسی (Yenisei) و یا با هواپیما طی
کرد که البته با توجه به شرایط جوی ممکن است پرواز ها تا دو هفته به تعویق
بیافتد.
این شهر در سال 1935 به عنوان کمپ کار برای بردگان تاسیس شد و بعدها در
توافقی تحت استفاده ی کسانی که در معادن و صنایع ذوب کار می کنند، قرار
گرفت. قرار گرفته شده در پایین کوه های پوتران (Putoran) در جایی که
بزرگترین ذخایر نیکل روی زمین قرار دارد، نوریلسک یک مکان رویایی برای
معدنچیان و صنایع ذوب است. این شهر بزرگترین مجموعه ذوب فلزات سنگین دنیا
را در خود دارد که بیشتر از 20 درصد نیکل دنیا، 50 درصد پالادیوم و بیش از
10 درصد زغال سنگ و 3 درصد مس دنیا را تامین می کند. صادرات نوریلسک بیشتر
از 2 درصد تولید ناخالص ملی کشور روسیه را تشکیل می دهد.
کارگران اصلی این معادن زندانیان بودند که در هوای بسیار سرد و تحت شرایط
غیر انسانی مجبور به کار بودند. از 500 هزار کارگر اجباری، 18 هزار نفر
آنها از سرما و گرسنگی کشته شدند. با این حال، انهایی که زنده ماندند، بعد
از دوران استالین انتخاب کردند تا در این شهر بمانند و روی معادنی که ساخته
بودند کار کنند.
زندگی در نوریلسک به شدت سخت است. شهر در یخبندان دایمی است، به طوری که
دمای هوا در زمستان به منفی 30 درجه می رسد. طی ماه های نوامبر و ژانویه
برای هفت هفته، خورشیدی وجود ندارد. در تابستان دمای هوا در بهترین حالت به
20 درجه سانتی گراد می رسد که برای آب کردن برف ها کافی نیست.
ولی مهم ترین مشکل نوریلسک آلودگی هواست. سالانه بیش از 4 میلیون تن مس،
سرب، کادمیوم، نیکل، آرسنیک، فسفر و دیگر مواد سمی وارد هوا می شود. برف
سیاه رنگ است و گاهی هم زرد، و حتی به رنگ صورتی در کنار سفید در می آید،
باران اسیدی هم منطقه ای را به وسعت آلمان پوشش می دهد. میزان سولفور
دیوکسید در اینجا به حدی بالاست که تا شعاع سی کیلومتری گیاهی نمی روید و
میوه ها و قارچ هایی که به ندرت اینجا رشد می کنند، به شدت سمی هستند. خاک
اینجا به حدی آلوده است که می شود به عنوان معدن از آن استفاده نمود.
میانگین عمر کارگران اینجا ده سال از میانگین جهانی کمتر است. ساکنین از
بیماری های متعدد ریوی رنج می برند و احتمال ابتلا به سرطان، بیماری های
خون و پوست بالاست. تنها چهار درصد از بالغین این شهر سالم هستند.
واضح است که مردم این شهر برای درآمد آن در اینجا کار و زندگی می کنند، ولی
حتی کسانی که داوطلبانه و برای کسب درآمد به اینجا آمده اند، دوست دارند
هرچه زودتر از اینجا بروند. اما ترک این شهر آنقدر ها هم ساده نیست، مخصوصا
برای ساکنین پیر که بازنشسته شده و خانه و خانواده دارند. قیمت املاک در
نوریلسک پایین است و حتی اگر انها بتوانند خانه ی خود را بفروشند، غیر ممکن
است که با این پول در مناطق دیگر بشود چیزی خرید.
زندگی و کار آنها برای شرکت های معدن است. انزوای شهر منجر به این می شود
که آنها در همین شهر و در مغازه های وابسته به کارخانه پول خود را خرج
کنند، یعنی حقوقی که کارخانه پرداخت می کند دوباره به جیب خودش بر می گردد،
تا زمانی که آن شخص فوت کند.
خدا رو شکر یه جا روپیدا کردی هوا ش بدتر از تهران باشه ما فکر میکردیم فقط خودمون جدول مندلیف رو تنفس میکردیم تابی جون ولی انصافا به نظرمیاد هواش خیلی از تهران تمیزتره ها