اختصاصی «تابناک باتو»؛ آتش نشانی هنگام انجام وظیفه دچار سوختگی می شود و در اولین فرصت یک پماد می خرد، در مسیر خانه هنگام بررسی شبکه های اجتماعی برای همان محصول یک تبلیغ مشاهده می کند. درون یک سوپر مارکت با دوستتان در مورد نوشیدنی مورد علاقه ی خود صحبت می کنید و در راه خانه در اینستاگرام تبلیغ محصولی مشابه به چشمتان می خورد. خانم خانه داری به فکر خرید یک مخلوط کن می افتد و چند روز بعد یک بازاریاب تلفنی در این باره با او تماس میگیرد. دو دوست در مورد سفر به ژاپن گفت وگو می کنند و خیلی زود ارزان ترین بلیت به مقصد ژاپن سر راهشان قرار می گیرد. اینها تنها نمونه هایی از بسیاری به ظاهر اتفاقات آزار دهنده ای هستند که به مصرف کننده احساس تحت‌نظر بودن و مورد تجاوز گرفتن حریم خصوصی شان را می دهد.
این اما خبر تازه ای نیست و مختص به تکنولوژی های جدید نیز نمی شود. سرویس های آنلاین تنها شتاب دهنده ی دسترسی به کالا و پیش‌برنده‌ی جمع‌آوری اطلاعاتی هستند که دهه هاست جریان دارند. این اطلاعات از کارکنان و همکاران، سوابق اجتماعی، خریدها، فعالیت های بانکی، سوابق تحصیلی و صدها منبع دیگر، با و بدون اجازه ی شما جمع آوری، خریداری یا فروخته شده اند. هر کاری که انجام داده اید ثبت شده است. مدت هاست که انجام می شود و قراری برای پایان دادن به آن نیست. دوران تباهی حریم خصوصی فرا رسیده است.
هنوز بیشتر افراد گمان می کنند که تلفن های هوشمندشان تماس ها و صحبت های آنها را ثبت کرده و به دستگاهی حکومتی انتقال می دهد. گوگل متهم اصلی این اتهامات است، چون سرویس های محبوبی چون اینستاگرام را در اختیار دارد. این شرکت این موضوع را همواره انکار می کند و محققان نیز ثابت کرده اند که این کار عملا نشدنی است.
اما این فکر همچنان در میان اذهان عمومی پابرجاست؛ پابرجاست چون حقیقی است. شرکت های تکنولوژی اطلاعات را به روش هایی غیر منتظره جمع آوری میکنند. طی مطالعه ای مشخص شده که گوگل فاکتورهای جامعی از اطلاعات مشتریانش دسته بندی می کند. این کار با استفاده از جستجوهای اینترنتی، استفاده های رسانه ای، موقعیت، خرید و حتی مراودات شبکه های اجتماعی انجام میگیرد.
هم اکنون چند نابغه ی رایانه ای هر چیزی را که بگویید، انجام دهید، آرزو کنید یا بخواهید، می دانند حتی چیزهایی که از اقرار به آنها حتی به خودتان شرمسارید. تنها چیزی که می تواند بدتر از یک راهزن باشد راهزنی است که هیچ ترسی از کار خود ندارد و کار خود را در معرض عموم انجام می دهد و جامعه او را تحسین میکند. اگر صاحب یک تلفن هوشمند هستید باید بپذیرید که یک قربانی هم هستید.
البته که برخی از آن همزمانی ها، اتفاقی و تصادفی است و شاید فرد دچار توهم توطئه شده باشد؛ مثلا کسی که در مورد نوشیدنی خاص صحبت می کند، مطمئنا قبلا از آن استفاده کرده و با توجه به فراگیر شدن تبلیغات دیدن یک تبلیغ اصلا چیز عجیبی نیست. این گونه افراد اما از خود می پرسند چرا به جای تبلیغ نوشیدنی، چیز دیگری را مشاهده نکرده اند، ولی جمع آوری وجود دارد و اتفاق می افتد.
تفاوت میان جمع آوری اطلاعات در گذشته و اکنون در این است که اکنون مردم آگاه شده اند. گوگل و فیسبوک تنها قله ی یک کوه بزرگ و ضخیم یخی هستند.
پاسخ های ساده ای چون افشای کمتر اطلاعاتی ممکن است یاری دهنده باشد. مثلا با استفاده از آیفون بهتر از اندروید می توانید موقعیت خود را مخفی کنید. اما در این نبرد در نهایت بازنده خواهید بود، چون نخواهید توانست استفاده از گوگل را کنار بگذارید. وبگردی نکنید. شبکه های اجتماعی خود را حذف کنید یا تلفن هوشمند خود را معدوم کنید. از کارت های بانکی استفاده نکنید. برای مدتی شاید اما دوباره به سمتشان باز خواهید گشت. غیر ممکن خواهد بود. گریزی از زندگی ماشینی امروزی نخواهید داشت. اطلاعات شما همه جا هست و شما نمی توانید از آنها و عواقبشان بگریزید.
اینستاگرم مال فیس بوک هست نه گوگل