اختصاصی «تابناک باتو»؛ گاهي تحقيقات به ما يادآوري مي كنند تصميمات چگونه مي توانند ذاتا بيولوژيكي باشند؛ برای نمونه، بر پایه تحقيقات جديد، نوزاداني که شبيه پدرشان هستند، احتمال بيشتري دارد که زمان بیشتری را با هم بگذرانند، زیرا این امر بر كودك تأثير مي گذارد، به گونه ای که مطالعه نشان می دهد، نوزاداني كه زمان بيشتري را با پدرانشان مي گذراندند، در اولين سال تولدشان سالم تر بودند.
مطالعه ای كه در ژورنال Health Economics منتشر شد، 715 خانواده اي كه نوزادان با مادرانشان زندگي مي كردند بررسي نمود. نتیجه این بود؛ نوزاداني كه به پدرانشان شباهت داشتند، در سال نخست زندگی سالم تر بودند. محققان بر این باورند که علت آن است اين پدران به طور ميانگين هر ماه 5/2 روز بيشتري را با فرزندشان نسبت به پدراني كه زياد شبيه فرزندانشان نبودند، مي گذراندند. اين زمان اضافي پدر، منجر به سلامتي بهتر با حملات آسمي كمتر و مراجعه هاي كمتر به پزشک می شد.
بنا به گفته سولومون پولاچك، پروفسور اقتصاد در دانشگاه بينگهامتون و يكي از نويسندگان اين مطالعه، پدراني كه فكر مي كردند نوزادانشان به آن ها شباهت داشت، از پدر بودنشان مطمئن بوده و زمان بيشتري را با آن ها مي گذراندند.
او گفت: «توضيح مهم آنكه ملاقات هاي مكرر پدر زمان بيشتري براي توجه و نظارت و جمع آوري اطلاعات درباره سلامت و نيازهاي اقتصادي كودك منظور مي كند. افراد زيادي براي بزرگ كردن كودك نیاز هستند، اما مارلون تريسي و من چنین دريافتيم که داشتن پدر مشاركت كننده يقينا كمك بسیاری است.»
تحقيقات قبلي در این باره از اين تئوري پشتيباني مي كند؛ والديني كه از نظر ژنتيكي با فرزندشان شباهت بیشتری دارند، مي توانند وقت بيشتري را صرف آن ها كنند. به طور مثال، مطالعه منتشره در ژورنال Evolution and Human Behavior در سال 2009 نشان می دهد به طور كلي فرزند خوانده ها بيشتر از فرزندان بيولوژيكي ناديده گرفته مي شوند.
اين محققان بر این باورند، اين تحقيقات اهميت تشويق پدران غايب را به گذراندن زمان بيشتر با فرزندشان نشان مي دهند. آن ها می گویند: «افراد معدودي با اين نظریه مخالفت می كنند كه خانوارهاي تك سرپرست باعث اين توزيع هستند. به علاوه، فرزندان اين خانوارها در وضعيت نامطلوبي هستند كه احتمالا بر آن ها در سراسر زندگي شان تأثير مي گذارد.»
