در دههٔ ۱۹۶۰ در ایالت کنتاکی آمریکا خانوادهای بزرگی زندگی میکردند
که پوست بدن آنها به رنگ آبی بود و از این جهت آنها را «خانوادهٔ آبی»
مینامیدند. این ویژگی در این خانواده نسل به نسل منتقل میشد.
۱۴ سال پیش، پل کاراسون دچار درماتیت یعنی التهاب و قرمزی و خارش
پوست بدن شده بود. اما او به جای مراجعه به پزشک، شروع به خوددرمانی کرد و
از نقره کلوئیدی برای درمان بیماریاش استفاده کرد. او هم نقره کلوئیدی را
میخورد و هم آن را به صورت موضعی بر پوست بدنش میمالید.
مصرف این دارو به صورت تدریجی باعث تغییر رنگ پوست آقای کاراسون شد،
این تغییر رنگ آنقدر تدریجی بود که خود و اطرافیانش تا مدتها متوجه آن
نشده بودند. تا اینکه دوستانی که چند ماه او را ندیده بودند، متوجه تغییر
رنگ شدند و از کاراسون پرسیدند که چه بر سر خود آورده است.