بازی کثیف پدرخوانده‌های «مافیا» با ساکنان مناطق محروم

داستان تکراری تله‌های مافیای مواد مخدر برای اهالی روستاهای دورافتاده و محروم هلیلان استان ایلام که جزو مناطق محروم کشور با بالاترین ضریب محرومیت این مناطق شناخته می‌شوند خیلی آشنا است؛ آن‌قدر که در هر روستایی موضوع را مطرح می‌کنیم، یکی دو نمونه مشابه را یا به‌چشم دیده‌اند یا ماجرا را از برند؛ مردها و زن‌هایی که تنها به‌خاطر چند صد هزار تومان حاضر شده‌اند به‌عنوان راننده یا حامل، محموله‌های چندکیلویی مواد مخدر را جابه‌جا کنند و دست آخر هم کار همگی به پلیس و قوه قضائیه و زندان و حتی چوبه اعدام ختم شده است.

خودشان می‌گویند خیلی‌ها از زور «بیکاری و فقر» روستا را رها کردند و به‌امید شغل و بهتر شدن اوضاع، راهی تهران و شهرهای بزرگ شدند. روستاییانی که یا از فرط سادگی، یا از سر نداری، در دام قاچاقچیان مواد مخدر افتادند و نه‌تنها آینده و آزادی که حتی زندگی و جانشان را به‌ازای چند صد هزار تومان تاخت زدند.

اهالی روستا سیر تا پیاز داستان زهرا و برادرش را می‌دانند؛ درست مثل خیلی‌های دیگر؛ هر کس چیزی می‌گوید و روایتی از ماجرای پدر و مادر زهرا دارد؛ یکی آب و تابش می‌دهد و یکی رک و راست اصل ماجرا را می‌گوید؛ بی‌کم و زیاد؛ خلاصه همه می‌دانند که از سر نداری، بار و بنه را جمع کردند و آمدند تهران؛ دست آخر هم در تله مافیای قاچاق مواد مخدر گرفتار شدند و به‌جرم حمل مواد مخدر به 11 سال زندان محکوم شدند.

یکی از اعضای شورای روستای شاران با تأیید این موضوع می‌گوید: ما تا 100 نفر این‌طور داریم که از سر نداری به شهر مهاجرت کردند و نهایتاً در دام باندهای مواد مخدر به‌ازای مبالغ ناچیزی؛ به‌ازای 100 هزار تومان، 500 هزار تومان و ... مواد مخدر را جابه‌جا کردند.

حتی من خودم شاهد بودم یکی از اهالی بچه معلولی هم داشت که تحت پوشش بهزیستی بود؛ از سر نداری رفت کرمانشاه؛ به‌خاطر 100 هزار تومان، جنس جابه‌جا کرد و دستگیر شد و آخر سر اعدام شد؛ به‌خون امام حسین برای 100 هزار تومان؛ ما هم صورت‌جلسه کردیم ولی اعدام شد؛ من خودم در مراسم فاتحه‌خوانی‌اش رفتم...