لباس پوشیدن با ذائقه نوستالژیک

اگر به نوستالژی علاقمند باشید و اوقات بیکاری‌تان را به جستجوی لباس‌های قدیمی در کمد مادر یا مادربزرگ‌تان می‌پردازید، احتمالا طرفدار سبک وینتیج هم هستید. سبک وینتیج تقریبا از اوایل ۱۹۹۰ میلادی مورد توجه مردم قرار گرفت، تا قبل از سال ۱۹۶۰ پوشیدن لباس‌های شخص دیگری برای افراد امری نچسب و غیرعادی بود تا اینکه بعد از جنگ جهانی دوم و جیره‌بندی‌ها و محدودیت‌ها اقشار متوسط و فرودست جامعه گاهی مجبور به خرید لباس از مغازه‌های فروش اجناس دست دوم ‌شدند. با وجود تحت فشار بودن مردم برای تهیه‌ی لباس هنوز هم عده‌ی بسیاری حاضر به خرید لباس از عتیقه‌فروشی‌‌ها نبودند، شاید بتوان تاثیرگذارترین قشر جامعه بر رایج و عادی شدن پوشیدن لباس قدیمی را هیپی‌ها دانست.

لباس وینتیج در واقع لباس‌هایی از دهه‌های مختلف میلادی بین ۱۹۰۰ تا ۱۹۸۰ هستند که در آن دوره به عنوان ویژگی بارز یا مد روز تلقی می‌شده، اما بازه زمانی ۱۹۲۰ تا ۱۹۶۰ بیشتر از سایر دهه‌ها در شکل‌گیری این سبک موثر بوده است. شاید بهتر باشد برای درک درست استایل وینتیج المان‌های بارز مد در این دهه‌ها را بهتر بشناسیم، دهه ۱۹۲۰ که در راحتی آزادی لباس بانوان خلاصه ‌می‌شود و اگر فیلم گتسبی بزرگ را دیده باشید به خوبی می‌توانید تفاوت استایل بی دغدغه بانوان با دهه‌های پیشین را حس کنید، موی کوتاه و کلاه از عناصر بارز این دهه هستند. در دهه ۱۹۳۰ لباس‌های راحت و کژوال ۱۹۲۰ کمی زنانه‌تر می‌شوند، پیراهن و دامن اغلب بلند و راسته است و جزئیات ظریف و خلاقانه ای در بخش آسیتن لباس‌ها طراحی می‌شود.

دهه ۱۹۴۰ درست بعد از جنگ جهانی دوم است و محدودیت باعث خلاقیت و در عین حال راحتی می‌گردد، لباس زنان دوباره کمی به فرم ساعت شنی متمایل می‌شود اما نه به شدت گذشته، ضمن اینکه دیگر از ژپون و کرست و دامن‌های سنگین و متراژ زیاد پارچه خبری نیست. در ۱۹۵۰ فرم ساعت شنی کامل می‌شود، دامن‌های پرچین و پف دار با پارچه‌های سبک و ایجاد حجم، دراپه و چین در قسمت سرشانه و یا بازو این فرم را جدی‌تری نمایان می‌کند. دستکش، رژ لب قرمز، صورت‌های رنگ پریده و جواهرات براق از دیگر ویژگی‌های این دوره هستند که البته از تاثیرگذارترین دهه‌ها بر استایل وینتیج است. در دهه ۱۹۶۰ پف دامن‌ها کمتر و لباس‌ها رنگارنگ‌، شاد و جذاب‌تر از قبل می‌شوند، از آیکون‌های معروف مد این دوره می‌توان به جکی کندی اشاره کرد.

در اواسط قرن بیستم تلویزیون و فیلم توانست در رواج این سبک نقش مهمی داشت. همچنین مجله‌ای به نام Vintage Life منتشر می‌شد که به سبک زندگی و مد وینتیج می‌پرداخت. امروزه برخلاف گذشته که محدودیت و جنگ باعث روآوردن مردم به چنین سبکی شد، بسیاری از طرفداران خرده فرهنگ وینتیج با هدف بازیافت، تعمیر به جای خریدن و حمایت از محیط زیست این سبک زندگی را دارند.

در طول تاریخ مد بارها سبک وینتیج الهام بخش طراحان بوده، آن‌ها با هدف احترام به ارزش‌های گذشته و به تصویر کشیدن زیبایی‌های نوستالژیک به طراحی مجموعه‌های وینتیج می‌پردازند، گاهی با تمام جزئیات یک اثر خاص در دنیای مد را بازآفرینی می‌کنند و گاهی تنها شباهت‌هایی با لباس‌هایی در گذشته در میان آثارشان دیده می‌شود و حتی ممکن است از المان‌هایی که واقعا قدیمی هستند در لباس‌های امروزی استفاده کنند. از میان طراحان مطرح جهان «ایو سن لورن»، «کریستین دیور»، «پییر بالمین»، «املیو پوچی» و «اسکار دلا رنتا» از پیشگامان تاثیرپذیری از سبک وینتیج در آثارشان هستند.

درحال حاضر استایل وینتیج جنبه های متفاوتی دارد و در ترکیب با لباس‌های مدرن بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اگر خوش شانس باشید ممکن است چند تکه لباس واقعا قدیمی و آنتیک از مادربزرگ یا خاله و عمه یادگاری گرفته باشید، اگر لباس‌ها سالم یا قابل پوشیدن نباشند می‌توانید از آن‌ها به عنوان تکه دوزی در لباس‌های مدرن‌تان ترکیب کنید یا بخش‌های از لباس وینتیج‌تان را با المان‌های نو و امروزی تزئین کنید. نکته مهم دیگر در مورد لباس‌های وینتیج سایز آنهاست، اگر از فروشگاه‌های آنتیک لباس وینتیج خریدید حتما دقت کنید که سایز این لباس‌ها حداقل دو سایز کوچکتر از سایز‌های استاندارد امروزی است مثلا یک لباس قدیمی با سایز M برابر با لباس مدرنی با سایز Xl است.

چطور وینتیج استایل حرفه‌ای داشته باشیم

هیچ وقت تمام تکه‌های استایل وینتیج‌تان را از مد یک دهه انتخاب نکنید چون در این صورت استایل شما بیشتر ترند  ۱۹۴۰ یا  ۱۹۲۰ خواهد بود، مثلا مدل مو را از ۱۹۵۰ انتخاب کنید، کفش را از ۱۹۶۰ و شلوار را از ۱۹۴۰، با چنین ترکیبی یک استایل حرفه‌ای خواهید داشت. گاهی به جای سرتاپا وینتیج ، تکه‌هایی از مد معاصر و مدرن را کنار تکه‌های وینتیج بچینید حتی می‌توانید با اکسسوری، مدل مو و آرایشی مدرن لباس‌های این سبک را ترکیب کنید. فراموش نکنید پوشیدن لباس وینتیج به معنای پوشیدن لباس‌های کهنه، کثیف و آسیب‌دیده نیست، پس اگر لباس قدیمی را انتخاب کردید حواستان باشد که آنتیک باشد نه مندرس.

از دیگر ویژگی های بارز این سبک طرح و نقش و چاپ است، پارچه‌های استفاده شده در لباس‌های وینتیج اغلب طرح دار با طرح‌های ریز و تکرارشونده هستند، البته نقوش ساده و گاها در پالت رنگی محدود استفاده شده اند. پارچه‌ گلدار محبوب‌ترین طرح این سبک است. رنگ‌های مورد علاقه وینتیج استایل‌ها گرم و پخته هستند و گاهی از گروه رنگ‌های خاکی، رنگ‌هایی که به خوبی قدیمی بودن و حس نوستالژی را به مخاطب القا می‌کنند.

لباس‌های یقه دار، سارافون، ژاکت‌های کشباف ریز بافت، عینک‌های طبی گرد، کلاه، دستمال سر و هدبند از نمادهای بارز این استایل هستند. طرفداران وینتیج استایل به کیف و کفش چرمی از هر مدل و جنس دیگری بیشتر علاقه دارند، کفشهای سبک آکسفورد در دو شکل تخت و پاشنه دار و کفش‌های تخت با پاپیون‌ها و دیگر تزئینات از مدل‌های مورد علاقه آن‌هاست. جالب است بدانید که جواهرات سبک وینتیج هیچ‌گاه از مد نمی‌افتند و با بسیاری از استایل‌های دیگر هم استفاده می‌شوند و بعضی‌از آن‌ها بارها در دوره‌های مختلف دوباره ساخته می‌شوند.

بهترین توصیف برای این سبک راحتی خاطره‌انگیز است، حس خوب پوشیدن لباسی که روزی مادرتان پوشیده و یا گردنبندی که هر روز بر گردن مادربزرگتان آویخته می‌شده، استایل وینتیج را باید استایل خاطره‌بازها نامید.