مثلث خود مشغولي چيست؟
رنجش، عصبانیت و ترس مثلث خودمشغولی را به وجود می‌آورند.
تمام نواقص اخلاقی از این سه واکنش سرچشمه می‌گیرند. خودمشغولی منشا عدم سلامت عقل ماست.
رنجش واکنش ما در برابر گذشته‌مان است. از این طریق ما دوباره به گذشته باز می‌گردیم و در آن زندگی می‌کنیم.
از سوی دیگر عصبانیت روش رویارویی ما با زمان حال و واکنشی به منظور انکار واقعیت است.
ترس احساسی است که وقتی ما به آینده‌مان فکر می‌کنیم دچار آن می‌شویم و به بیان دیگر واکنش ما در مقابل ناشناخته‌ها و احساس نگرانی از به وقوع نپیوستن رویاهایمان است.
هر سه‌ی این احساس‌ها عوارض خودمشغولی است. این واکنش‌ها در مقابل آدم‌ها و مکان‌ها و وقایع گذشته و حال و آینده زمانی ظاهر می‌شود که انتظارات ما از آنها برآورده نشود.
ما می‌توانیم از خودمشغولی رهایی پیدا کنیم و پذیرش را جایگزین رنجش، محبت را جایگزین عصبانیت و ایمان را جایگزین ترس کنیم.
ما دچار نوعی بیماری هستیم که در انتها ما را مجبور به کمک خواستن می‌کند.
خوش اقبالی است که برای ما فقط یک راه وجود دارد. باید مثلث خود مشغولی را متلاشی کنیم.
ما از فوبیا (ترس‌های بی‌دلیل) زیاد شنیده‌ایم. فوبیای ترس از حشرات، فوبیای تاریکی و ارتفاع. فوبیای تنهایی و سکوت. اما شاید هیچ‌یک از آنها، به اندازه ترس از تصمیم‌گیری بر زندگی ما سایه نینداخته باشد.
افراد در مقابل تغيير:
١- تغيير را مي سازند
٢- تغيير را پيش بيني مي كنند
٣- با تغيير ، تغيير مي كنند
٤- در برابر تغيير مقاومت مي كنند
گروه اول كار آفرينان
گروه دوم مديران
گروه سوم طبقه متوسط
گروه چهارم نادانان و طبقه پايين
