گفته می شود «تامی تاکر» در یک بعدازظهر خوب در سال 1942 وقتی هنوز یک
نوزاد نابینا و بی مو بود از درختی در حیاط خانه بالیس در واشنگتن‌دی‌سی
پایین افتاد. «زایدی بالیس» که یک مادر بی فرزند و همسر یک جزاح دندانپزشک
بود، سنجاب کوچک را بزرگ کرد و آن را به یک حیوان خانوادگی تبدیل کرد. او
به تامی غذا می داد، او را حمام می کرد و روی یک تخت کوچک می خواباند. اما
آنچه خانم بالیس بیشتر دوست داشت لباس پوشاندن به او بود.
تامی
تاکر حدود 30 دست لباس مختلف داشت و اگرچه پسر بود اما همه لباس های او
زنانه بودند، به این دلیل ساده که قرار گرفتن دمش در شلوار غیرممکن بود. در
مجله لایف در سال 1944 آمده است: «تامی یک کت و کلاه برای رفتن به بازار،
یک پیراهن پلیسه دار برای شرکت، یک لباس صلیب سرخ برای بازدید از
بیمارستان داشت.» هم چنین عکس هایی از تامی تاکر هم در این مجله آمده است.
(همان هایی که در این مطلب مشاهده می کنید.)
تامی
شروع به همراهی با خانم بالیس کرد هرجا او و خانواده اش می رفتند. او از
مدارس و بیمارستان کودکان بازدید می کرد و مخاطبان جوانش را مجذوب خود می
کرد. او حتی همراه با رئیس جمهور فرانکلین روزولت در رادیو و تلویزیون
ظاهر شد تا فروش اوراق بهادار جنگ را بهبود بخشد. در اوج شهرت، باشگاه
تامی تاکر 30 هزار عضو داشت. تامی هرگز از زندگی غیرطبیعی خود شکایت نکرد،
اگرچه گاهی خانم بالیس را گاز می گرفت.
پس
از جنگ، زندگی مشهور تامی تاکر رو به نابودی رفت، اگرچه او همچنان به
مدارس مختلف برای سرگرم کردن بچه ها سفر می کرد و همسری به نام «بازی» پیدا
کرد. هنگامی که تامی در 25 ژوئن 1949 مرد، خانواده بالیس او را به یک
شرکت تاکسیدرمی فرستادند تا بتوانند او را در موزه بگذارند. اما بقایای
تامی هرگز به موزه برده نشد و یکی از ساکنان مریلند از او نگهداری کرد. تا
اینکه او هم در سال 2005 درگذشت تامی را همراه با تمام متعلقاتش از جمله
لباس ها، عکس ها و نامه های دانش آموزان به موسسه اسمیتسونیان ارائه دادند
اما به دلایلی این موسسه آن را رد کرد. محل نگهداری فعلی تامی یک راز
است.
