دیوار بزرگ چین یکی از بزرگترین و با وقارترین ساخته‌‌های دست بشر و نمادی
قابل توجه از فرهنگ مردم چین به شمار می‌رود. در این دیوار ترکیبی از
سمبل‌های مردمی و اسطوره‌های چین به چشم می‌خورد.
ساخت دیوار بزرگ چین در قرن هفتم قبل از میلاد تحت نظر سلسله زور آغاز شد و تکمیل آن صدها سال بطول انجامید. ایده اولیه ساخت این دیوار به منظور حفاظت از روستاییان بود که نمی توانستند در مقابل حملات دشمنان و راهزن‌‌ها مقاومت کنند. برای ساخت دیوار بزرگ چین از هزاران سرباز و کشاورز و حتی زندانیان کمک گرفته شد و سه سلسله مختلف بنام‌‌های شین، هان و مینگ و البته ده پادشاه از سلسله سوئی در ساخت این دیوار نقش داشتند.
ساخت این دیوار در دوره حکومت اولین امپراتور سلسله شین که فردی مستبد بود آغاز شد. او با به کارگیری قدرت و استبداد خود کارگران را وادار به انجام کارهای دشور و طاقت فرسا می کرد. هر چه بیشتر می گذشت، کارشناسان و مهندسان از تکنیک‌‌های پیشرفته تری برای ساخت دیوار کمک می گرفتند. در اوایل از سنگ‌‌های ضعیف و سست استفاده می کردند اما با گذشت زمان مهندسین پی بردند با درست کردن قاب‌‌های مستطیل شکل و پر کردنشان با خاک شل و لگدمالی آن توسط اسب‌‌ها، می توانند به خاکی سفت و مرغوب دست پیدا کنند که باعث بلندتر شدن دیوارها و استحکام آن می شد.
تصویری از دیوار چین در سال ۱۹۰۷ (میلادی)
سلسله بعدی که به ساخت دیوار چین ادامه داد، هان بود. طرز ساختن آنان به این صورت بود که یک لایه را با شن و آب و لایه بعدی را با نی و ماسه می پوشاندند تا به ارتفاع مناسب برسد. آخرین سلسله ای هم که در ساخت دیوار سهیم بود، سلسله مینگ بود. در زمان این سلسله بدلیل پیشرفت علم و دانش از سنگ و آجر هم برای ساخت دیوارها استفاده می شد که همچنان نیز پا برجا هستند.
در طول بیشتر از یک کیلومتر از دیوار هم برجهایی برای مراقبت ساختند که سربازان با آتش زدن کاه و سرگین که در روز دود و در شب نورشان دیده می شد، می توانستند تا ۵۰۰ کیلومتر آن طرف تر از خود را باخبر کنند.
اما زیباترین و درعین حال غم انگیزترین افسانه‌ای که در این باره نقل شده، درباره فرو ریختن قسمتی از دیوار به خاطر منگ چیانگنو است.
وی پس از کشته شدن شوهرش در حین ساخت این دیوار، در غم او بسیار گریست و پس از آن سرگذشت تلخ و غم انگیزی پیدا کرد. این داستان در کتاب‌ها و ترانه‌های عامیانه و اپراهای قدیمی نقل شده و در میان مردم چین، بسیار مشهور است.
در ساخت این دیوار، از آرد برنج در ساختار آجرهای آن استفاده شده است. به این شکل که معماران و طراحان دیوار چین برای آنکه به آجرهای دیوار استحکام بیشتری ببخشند، به ترکیبات سازنده آن، آرد برنج نیز افزودند تا دوام و قدرت دیوار را افزایش دهند. دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیون‌ها چینی در دوره باستان چین است. این اثر پس از هزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است.
این دیوار در سراسر کوه‌‌های چین شمالی گسترده شده و شمال و شمال غرب چین را پیچ زده است. ضخامت آن به حدود 4.5 تا 9 متر و بلندی آن به بیش از 7.5 متر می رسد و با ۶۳۵۲ کیلومتر طول، از لحاظ جرم و حجم بزرگترین ساختمان جهان است.
برخی از بخش‌های دیوار چین بخوبی حفظ شده است، از جمله دیوار «بادلینگ» در نزدیکی بیجنیگ دیوار «سی ما تای»، دیوار «موتیان یو»، دروازه‌شان حای گوان در انتهای شرقی دیوار چین که نخستین دروازه چین نامیده می‌شود و دروازه «جایوگوان» در انتهای غرب در گان سو، این بخش‌ها همچنین از مکان‌های بسیار مشهور و دیدنی دیوار است که گردشگران زیادی در تمام سال از آنها بازدید می‌کنند.
دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیون‌ها چینی در دوره باستان چین است. این اثر پس از هزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است. سال ۱۹۸۷ میلادی دیوار چین به عنوان «سمبل ملیت چین» در فهرست میراث جهانی ثبت شد.
گردآوری: گروه وبگردی «تابناک باتو»
منابع: همشهری،020.ir، عجایب جهان، باشگاه خبرنگاران، ویکی پدیا
