این بچه فیل‌هایی که در این عکس هستند، همگی مادران خود را از دست داده‌اند. مادرانشان یا طعمه قاچاقچیان عاج فیل شده یا هنگام یافتن آب در چاه افتاده‌اند. این بچه فیل‌ها در یک مرکز در نایروبی نگهداری می‌شوند. وقتی یک عضو جدید وارد این مرکز می‌شود، بسیار آسیب‌دیده است.
معمولا از هر 10 بچه فیل، تنها یکی زنده می ماند.عجیب ترین چیز در مورد این فیل ها این است که بچه های بزرگ تر از فیل های تازه وارد مراقبت می کنند. بچه فیلی که در عکس روی زمین خوابیده، تنها 2 سال دارد، اما مثل یک مادر با بقیه رفتار می کند. این دقیقا همان چیزی است که در دنیای وحش هم وجود دارد. اجتماعی بودن و محافظت از دیگران از ویژگی های طبیعی فیل ها است.
در این مرکز حدود 50 بچه فیل یتیم هستند که افرادی از روستاهای اطراف، وظیفه نگهداری آنها را بر عهده دارند. این یکی از خطرناک ترین شغل ها در جهان است. افراد این مرکز به هیچ وجه با این بچه فیل ها با خشونت برخورد نمی کنند و این در حالی است که در باغ وحش ها خشونت ها علیه حیوانات دیده می شود. محافظان بندرت به کسی اجازه ورود به این مرکز را می دهند، زیرا کنترل رفتار آنها بسیار دشوار است. این عکس را نیز زمانی گرفتم که از حضورم در این مرکز 3 هفته گذشته بود و بچه فیل ها کاملا با من آشنا شده بودند. گاهی اوقات از دیگر کشورها با این مرکز تماس گرفته و خبر پیدا کردن یک بچه فیل به آنها داده می شد. افراد این مرکز نیز بسرعت بچه فیل را به این مرکز منتقل می کردند. معمولا تا 6 سالگی از این بچه فیل ها نگهداری و سپس به حیات وحش بازگردانده می شوند.من حدود 20 سال به عکاسی از فیل های آفریقایی پرداختم. بودن در حیات وحش خطرات و جذابیت های مخصوص به خودش را دارد. حیوانات از طریق شامه خود از حضور انسان ها مطلع شده و احساس خطر می کنند. در این میان بارها گرفتار خطرات هم شده ام: در این راه بارها مجبور به فرار یا بالا رفتن از درخت ها شده ام. در یکی از همین اتفاقات، فیلی که بچه اش را بتازگی از دست داده بود یکی از همکارانم به نام مایک فای را بشدت زخمی کرد. خوشبختانه او زنده ماند و پس از بهبود کامل، باز هم به سرکار بازگشت.
وقتی فیل بزرگ تر در هر گله می میرد، بقیه فیل ها بشدت ناراحت می شوند. در یکی از سفرهایم با فیل مادری روبه رو شدم که بر اثر نیش مار کشته شده بود؛ بقیه اعضای خانواده این فیل تا چند روز بالای جنازه اش حضور داشتند. دوستان دوران کودکی آن فیل یا فیل های بزرگ تر از دیگر گله ها دائما بالای سر او می آمدند تا از ورود لاشخورها و کفتارها جلوگیری کنند. در یک اتفاق دیگر با استخوان های به جا مانده از یک فیل مواجه شدم. دوربین خود را در جایی مخفی کار گذاشتم تا عکس العمل دیگر اعضای گله را ببینم. آنها در طول روز بارها بالای این استخوان ها می آمدند و آنها را به گونه ای لمس می کردند که گویی می خواهند خاطراتشان را با این فیل زنده کنند.
متاسفانه فیل ها امروزه توسط قاچاقچیان برای به دست آوردن عاج شان سلاخی می شوند و اخیرا این تجارت وارد گروه های شبه نظامی نیز شده است. اعضای این گروه ها روی پول این عاج ها حساب ویژه ای باز کرده اند. من با گرفتن این گونه عکس ها فقط می خواهم این پیام را به دنیا بفرستم: وقتی این فیل ها این گونه از یکدیگر حمایت می کنند، چگونه ما می توانیم آنها را به خاطر دلایل پوچ از بین ببریم؟
درباره عکاس
متولد: سال 1952 در آلابامای آمریکا
فرود: من در جوانی 25 بار بیماری مالاریا گرفتم و 5 مرتبه روی زانو هایم عمل جراحی صورت گرفت.
فراز: برنده شدن جایزه عکس حیات وحش به خاطر گرفتن عکس از یک شیر در تانزانیا و عضویت در شبکه نشنال جئوگرافی
راوی: کیت آبوت ـ گاردین
مترجم: حسین خلیلی
منبع: جام جم
