تاریخچه مدل مو در کشورهای مختلف

مصر:

مدل موی مصریان باستان، به طور گسترده‌ای به وضعیت مالی، سن و طبقه اجتماعی آنها بستگی داشت. هم زنان و هم مردان، موهایی کوتاه تا شانه خود داشتند و بعضی از آنها نیز موهای خود را به طور کامل از ته می‌تراشیدند. معمولا جوانان نیز موهای خود را از ته می‌تراشیدند اما مقداری از موی خود را در یکی از طرفین سرشان باقی می‌گذاشتند؛ اسم این مدل مو، "گیسوی جوانی" بود و در واقع نماد جوانی آنها بود. دختران جوان، موهای خود را می‌بافتند و یا دم اسبی می‌بستند. پیرزن ها و پیرمردها از کلاه گیس استفاده می‌کردند تا نداشتن مو و یا سفید شدن موهای خود را پنهان کنند. هم‌چنین به دلیل این‌که آن‌ها در مصر در معرض آفتاب شدید بودند، کلاه گیس،  از موهای آنها در برابر آسیب‌های نور خورشید نیز محافظت می‌کرد.

 زنان در ابتدا، موهایی کوتاه داشتند اما با گذشت زمان، مدل موهای آن‌ها بلندتر شد. هنگامی که موهای‌شان بلند بود، آن را به همان حالت طبیعی باز می‌گذاشتند و یا می‌بافتند. آنها، چه موهای کوتاه و چه بلندشان را، با استفاده از گل‌های نیلوفر و ربان‌های پارچه ای تزئین می‌کردند. آنها هم‌چنین، سربند‌هایی را دور سر خود می‌بستند. این سربندها ( هدبندها) ، به جای کلیپس و یا سنجاق مو، موهای آنها را نگه می‌داشت. خانم‌های پولدار برای اینکه ثروت خود را به نمایش بگذارند، در دسته‌های جداگانه از موهای خود، حلقه‌های طلایی می‌گذاشتند و یا این‌که موهای خود را با حنا رنگ می‌کردند. دقیقا مثل زنان امروزی، مدل موهای آنها خاص و تک بود. مردان موهای کوتاه داشتند و یا از ته می‌تراشیدند. مردان ثروتمند، کلاه گیس‌های خاص و تزئین شده بر سر خود می‌گذاشتند.

یونان: 

بر خلاف مصریان، یونانی ها موهای بلندتری داشتند و موهای‌شان را پشت سرشان می‌بستند. آنها موهای خود را می‌بافتند، به سر خود سنجاق می‌زدند، و با گل، سربند، ربان و یا سنجاق تزئین می‌کردند. تعداد کمی از آنها به طور طبیعی دارای موهایی بلوند بودند و بیشتر آنها تلاش می‌کردند که موهای خود را بلوند و یا قرمز رنگ کنند. آنها هم‌چنین پودرهای طلایی رنگ روی سر خود می‌پاشیدند. مردان موهایی کوتاه داشتند و یا موهای خود را از ته می‌تراشیدند ، آنها ریش داشتند، اما سربازان آنها باید ریش‌های خود را می‌تراشیدند.

چین: 

مدل موی چینی‌ها، بر اساس سن و وضعیت تاهل آنها، متفاوت بود. و دلیل این‌که آنها همیشه موهایی بلند داشتند، این بود که آنها کوتاه کردن موهای خود را بی‌احترامی به پدر و مادرشان می‌دانستند؛ چرا که به عقیده آنها، موی خود را از آنها به ارث گرفته بودند. دختران جوان و خانم‌هایی که ازدواج نکرده بودند، موهای بلند خود را می‌بافتند، اما خانم‌های متاهل، موهای بافته شده خود را بالای سرشان جمع می‌کردند و تکه ای از موی خود را فر می‌کردند و آویزان می‌گذاشتند تا نشان دهند که به تازگی ازدواج کرده اند. رژیم حاکم آن زمان به نام Manchu، مردان را مجبور کرده بود تا قسمت جلویی موهای خود را از ته بتراشند و بقیه موهای خود را ببافند و یا با پارچه ی ابریشمی مشکی، ببندند. این مدل موی آنها تا مدت‌ها در بین آنها رواج داشت تا آخرین امپراتوری آنها در سال  ۱۹۲۲ ، این سنت را تغییر داد.

ژاپن:

مدل موی زنان در ژاپن، با چینی ها کمی متفاوت بود. در قرن هفتم، اشراف زادگان چینی، موهای خود را به شکل داسی شکل دم اسبی می‌بستند؛ نام این مدل Kepatsu بود. در سال ۱۳۴۵، مدل موی آن‌ها تغییر کرد؛ آن‌ها موهای خود را بلند می‌کردند و باز می‌گذاشتند تا زیبایی خود را به نمایش بگذارند. در دوران Edo، ( ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۳ ) مدل موهای مختلف و جدید بین آنها رواج پیدا کرد و با استفاده از ربان، گل، شانه سر، سنجاق و ... متفاوت، موهای خود را تزئین می کردند. تا صد سال بعد نیز مردم این مدل موها را داشتند اما با این تغییر که شانه سرهای بزرگتری بالای سر خود داشتند و در طرفین سر خود، ربان و سنجاق‌های مختلف می‌بستند؛ این‌گونه وسایل برای سر بسیار سنگین بودند. مردهای ژاپنی، مدل موهایی مشابه با چینی ها داشتند؛ یعنی این‌که قسمت جلویی موی خود را از ته می‌تراشیدند و بقیه موی خود را دم اسبی می‌بستند. و یا اینکه مدل موی Wrester داشتند، در این مدل نیز موهای قسمت جلوی سر خود را از ته می‌تراشیند اما بقیه موهای خود را به پشت سرشان سنجاق می‌کردند.

افریقا:

در افریقا قبیله‌های بسیاری وجود داشتند، در نتیجه سنت‌ها و مدل موهای متفاوتی نیز در آنجا دیده می شد. جنگجویان Masai ساعت‌های زیادی را مشغول بافتن موهای یکدیگر بودند. آنها موهای خود را قرمز رنگ می‌کردند؛ برای این کار، از ماده رنگی ای که در مناطق آتشفشانی پیدا می‌شد، استفاده می‌کردند و آن را با چربی بدن حیوانات مخلوط می‌کردند و روی سر خود می‌گذاشتند تا موهای‌شان قرمز رنگ شود.  هم‌چنین این قبیله، پوشش هایی روی سر خود می‌گذاشتند. خانم‌های متاهل موهای خود را از ته می‌تراشیدند تا نشان دهند که زندگی جدیدی را آغاز کرده اند. پسرها نیز تا قبل از ختنه شدن، موهای خود را از ته می‌تراشیدند و بعد از آن، اجازه داشتند موهای خود را بلند کنند تا زمانی که جنگجو شوند و از آن پس موهای خود را می‌بافتند. قبیله Milango، مدل موهای ساده ای داشتند، آنها موهای خود را دم اسبی می‌بستند و روی آن را با پارچه ای می پوشاندند. مدل موهای هر قبیله‌ای، معنای خاصی داشت. در افریقا، رنگ کردن مو از سنت های رایج در بین آنها بود.

امریکا: 

مهاجران هندی که در امریکا ساکن شده بودند، مانند قبیله‌های افریقایی دارای مدل موهای مختلفی بودند. بعضی از آنها معتقد بودند که مو برای مرد، نشانه قدرت است و هرچه موهای بلندتر و بیشتری داشتند، به این معنی بود که باهوش‌تر و قدرتمندتر هستند. امروزه برای بافتن مو، از سه دسته مو استفاده می‌شود اما هندی‌ها، از دسته موهای بیشتری برای بافتن موهای‌شان استفاده می‌کردند. زنان موهای خود را با جواهرآلات تزئین می‌کردند. بسیاری از زنان و مردان، روی موهای خود را با رنگ‌های روشن،راه راه رنگ می‌کردند. قبایل جنوب شرقی از جمله Navajo و Pueblo، موهای خود را پشت سرشان می بستند. جنگجویان امریکایی موهای خود را می‌تراشیدند اما تنها در دور سر خود ، مو داشتند.