شاید تا کنون دقت نکرده باشید که چرا در کارتون خاطره انگیز هایدی، شخصیت اصلی این داستان همیشه پابرهنه بود و کفش نداشت.
منابع
تاریخی می گویند که علت آن در پدیده به کار گرفتن کودکان در تاریخ نه
چندان دور سوئیس نهفته است. سوئیس آن زمان با معضل " "Verdingkinder و یا
گرفتن کودکان از آغوش خانواده های فقیر و بکارگیری آنها در کارهای کشاورزی و
یا فروش آنها در بازار برده فروشان روبرو بود.
به
همین خاطر سازندگان کارتون هایدی، او را پا برهنه به تصویر کشیدند. این
اقدام آنها نشانه ای بود از این معضل شرم آور در تاریخ سوئیس. کفش در آن
زمان نشانه ای مهم بود که کودکان آزاد را از بردگان متمایز می کرد.
البته
این پدیده تنها مختص سوئیس نبود؛ بلکه کل اروپا آن زمان چنین وضعی داشت.
در منطقه ژرمینال بلژیک که غنی از منابع ژغالسنگ است، فرستادن کودکان به
کار با شرایط وحشیانه و مدت زمان های طولانی در معادن، نوعی تقدیر برای هر
خانواده بود که راه فراری از آن وجود نداشت. هنگامی که داستان بینوایان اثر
ویکتور هوگو را به یاد می آوریم، جزئیاتی در آنجا در خصوص کودکان بی
خانمان در پاریس، پایتخت فرانسه ذکر می شود که انسان را متحیر می کند.
اولیور توئیست نیز در آثار خود همین شرایط را برای کودکان در لندن، پایتخت انگلیس به تصویر می کشد.
باشگاه خبرنگاران
این الیور تویست رو خوب اومدی، نویسنده اش چارلز دیکنزه! 
