۸ تغییر رایج پا با افزایش سن؛ راهنمای سلامت پا

«تابناک با تو» - با بالا رفتن سن، پا‌های ما نیز مانند دیگر قسمت‌های بدن دستخوش تغییراتی می‌شوند که درک و مدیریت صحیح آنها برای حفظ سلامت و تحرک بسیار حیاتی است.

افزایش سن تأثیر خود را بر پا‌ها می‌گذارد. درک تغییرات پا با افزایش سن می‌تواند به شما در حفظ سلامت این اندام کمک کند.

خشکی پوست

خشکی پوست، به خصوص در کف پا، مشکلی است که امکان دارد به استفاده روزانه از مرطوب کننده برای جلوگیری از ترک خوردن و عفونت نیاز داشته باشد. کاهش تدریجی کلاژن، که با عدم مراقبت مداوم از پا تشدید می‌شود، می‌تواند به ایجاد پاشنه‌های ترک خورده و پینه منجر شود.

اگر ترک‌های پوست اطراف پاشنه درمان نشوند، راه رفتن یا حتی ایستادن را دردناک می‌کنند.

اگر ترک‌های پوست به اندازه کافی عمیق باشند، باکتری‌ها می‌توانند به بافت بدون محافظ نفوذ کرده و باعث عفونت پا شوند. در افراد مسن یا افراد مبتلا به دیابت، این می‌تواند منجر به عفونت بالقوه جدی به نام سلولیت شود.

صافی کف پا

با افزایش سن، بافت‌های همبند به نام رباط‌ها می‌توانند شروع به کشیده شدن کنند. این باعث کاهش ارتفاع قوس پا و منجر به وضعیتی می‌شود که معمولاً به عنوان صافی کف پا شناخته می‌شود.

درد ناشی از صافی کف پا، که معمولاً در میانه پا ایجاد می‌شود، با فعالیت افزایش می‌یابد و اغلب با تورم در امتداد مچ پا و قوس داخلی همراه است. درد لگن، زانو و کمر نیز شایع است.

صافی کف پا همچنین می‌تواند زاویه پای شما را تغییر دهد و باعث چرخش بیش از حد پا به داخل، از دست دادن ثبات و افزایش خطر پیچ خوردگی مچ پا و پا شود.

کوتاه شدن تاندون آشیل

نوع دیگری از بافت همبند، معروف به تاندون، می‌تواند با افزایش سن آب خود را از دست بدهد. تاندون‌ها عضله را به استخوان متصل می‌کنند، و اگر به دلیل از دست دادن آب خود کوتاه شوند، ممکن است در نهایت راه رفتن شما بیشتر شبیه کف پای صاف شود، زیرا کمتر قادر به خم کردن مچ پا، میانه پا و انگشتان پا خواهید بود.

این امر به خصوص در مورد تاندون آشیل صادق است که عضله ساق پا را به استخوان پاشنه (کالکانئوس) متصل می‌کند.

اگر اقداماتی برای کشش منظم تاندون آشیل انجام نشود، در صورت فشار بیش از حد به بافت‌ها (مانند پریدن با شدت یا دویدن از پله ها) ممکن است در معرض خطر بیشتری برای پارگی آن قرار بگیرید.

انگشت چکشی خمیدگی غیرطبیعی در مفصل یک یا چند انگشت پا است که معمولاً به دلیل پوشیدن کفش‌های باریک یا پاشنه بلند ایجاد می‌شود. انگشتان چکشی مستعد پینه و میخچه هستند. خشکی مفصل، ناراحتی، تورم و درد نیز شایع است.

هنگامی که انگشت چکشی ایجاد می‌شود، اساساً دائمی است مگر اینکه جراحی (مانند آرترودز یا آرتروپلاستی) بتواند مفاصل انگشت پا را تراز کند. کشش ممکن است به بازیابی مقداری از تحرک کمک کند، اما لزوماً این وضعیت را معکوس نمی‌کند. پد‌های انگشت پا، آتل و کفش‌های مناسب می‌توانند به کاهش برخی از ناراحتی‌ها و درد کمک کنند.

تغییرات ناخن پا

ناخن‌های پا معمولاً با افزایش سن ضخیم‌تر و شکننده‌تر می‌شوند و کوتاه کردن و نگهداری آنها را دشوارتر می‌کنند. یکی از دلایل این امر این است که رشد ناخن همزمان با کاهش تولید هورمون در بزرگسالان مسن کند می‌یابد.

استروژن و تستوسترون هر دو تولید کراتین را تحریک می‌کنند و به ظاهر صاف و محکم ناخن‌های پا و دست کمک می‌کنند. هنگامی که این هورمون‌ها کاهش می‌یابند، کاهش عرضه می‌تواند باعث تغییر رنگ، ترک خوردن و تشکیل شیار‌ها و لایه‌های ناهموار در ناخن‌های ما شود.

اگرچه مراقبت مناسب از ناخن می‌تواند ظاهر ناخن شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد، اما ممکن است برای جلوگیری کامل از تغییرات مرتبط با افزایش سن کافی نباشد. سایر علل شایع تغییرات ناخن پا عبارتند از:

کم کاری تیروئید

بیماری شریان محیطی

اونیکومایکوزیس، یک عفونت قارچی ناخن پا

کراتوز سبورئیک

یک بیماری پوستی شایع که بزرگسالان مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، کراتوز سبورئیک نام دارد. این ضایعات برجسته و هم رنگ پوست اغلب با زگیل اشتباه گرفته می‌شوند و معمولاً قسمت بالایی پا، انگشتان پا و مچ پا را تحت تأثیر قرار می‌دهند. (آن‌ها هرگز در کف پا دیده نمی‌شوند.)

اگرچه ضایعات سبورئیک دردناک نیستند، اما گاهی اوقات ممکن است خارش داشته باشند یا هنگام پوشیدن کفش باعث تحریک شوند.

اگر متوجه هرگونه تغییر در رنگ، بافت یا شکل ضایعات شدید، به پزشک خود مراجعه کنید. اینها ممکن است نشانه اولیه سرطان پوست، از جمله کارسینوم سلول بازال رنگدانه‌ای و ملانوم پوستی باشند.
آرتریت

استئوآرتریت (آرتروز)، که به عنوان آرتریت ناشی از ساییدگی و پارگی نیز شناخته می‌شود، تقریباً ۱۰ درصد از مردان و ۱۳ درصد از زنان بالای ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مفصل مچ پا، مفصل سابتالار و اولین مفصل متاتارسوفالانژیال (انگشت شست پا) سه مفصلی هستند که معمولاً در پا و مچ پا تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

عوامل خطر رایج برای آرتروز پا عبارتند از:

چاقی

انگشت چکشی

قوز شست پا

آسیب قبلی پا یا مچ پا

یکی دیگر از بیماری‌های پا که معمولاً بزرگسالان مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، آرتریت نقرسی است. نقرس یک اختلال التهابی است که در آن تجمع کریستال‌های اسید اوریک در اطراف مفصل باعث درد حاد و اغلب ناتوان کننده، عمدتاً در انگشت شست پا می‌شود.

مشکلات گردش خون

یکی از شایع‌ترین علائم پا و مچ پا در افراد مسن، اِدِم، اصطلاح پزشکی برای تورم بافت‌ها است. اِدِم اغلب به دلیل گردش خون ضعیف ایجاد می‌شود که منجر به تجمع مایع در اندام‌های تحتانی (به ویژه مچ پا و پا) می‌شود.

اِدِم معمولاً با بیماری‌هایی که در بزرگسالان مسن دیده می‌شود، مرتبط است، مانند:

نارسایی احتقانی قلب

بیماری مزمن کلیوی

سیروز و سایر بیماری‌های کبدی

نارسایی وریدی

انسداد رگ خونی می‌تواند منجر به اِدِم وریدی شود که معمولاً یک پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیماری قلبی عروقی، برخی دارو‌ها و تغییرات هورمونی ممکن است باعث تورم در هر دو پا شوند که به آن اِدِم محیطی دو طرفه می‌گویند.

دیابت همچنین می‌تواند بر گردش خون تأثیر بگذارد، به ویژه با افزایش سن. اگر این اتفاق بیفتد، درمان عفونت‌های پا بسیار دشوارتر خواهد بود و منجر به تشکیل زخم‌هایی می‌شود که بهبود نمی‌یابند.

نوروپاتی دیابتی، که حسی شبیه سوزن سوزن شدن است و بیشتر پا‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، یکی دیگر از پیامد‌های شایع دیابت طولانی مدت است.

نکاتی برای حفظ سلامت پا‌ها با افزایش سن

ورزش: فعالیت بدنی منظم قدرت عضلانی را حفظ کرده و گردش خون را بهبود می‌بخشد.

انتخاب کفش مناسب: با انتخاب کفش‌های مناسب و با اندازه درست می‌توان از بسیاری از مشکلات پا پیشگیری کرد.

بررسی منظم پاها: پا‌های خود را به طور منظم برای هرگونه تغییر یا مشکل بررسی کنید و در صورت لزوم با پزشک مشورت کنید.

رعایت بهداشت: پا‌های خود را تمیز کرده و رطوبت آن را حفظ کنید تا از مشکلات پوستی جلوگیری شود.

منبع: عصرایران