اختصاصی «تابناک با تو»؛ در سال ۱۹۶۷، دکتر بیل بودلیک، استاد دانشگاه آریزونا عكس‌هایی از کابل، پایتخت افغانستان را با لنز دوربینش به تصویر کشید. پس از پایان خدمت سربازی «بیل» در جنگ جهانی دوم، می‌خواست صلح در سراسر جهان را ترویج دهد و به همین دلیل به یونسکو پیوست و دو سال کامل در خانه معلمان عالی در پایتخت افغانستان کار کرد. دو فرزندش «جان» و «پگی» و همسرش «مارگارت» در آنجا همراه او بودند.
این مرد ادعا می‌کرد با استفاده از فیلم کودا‌کروم، توانسته روح افغانستان را به تصویر بکشد که مدرنیته، سادگی، صلح و طبیعت را در هم می‌آمیزد. بودلیک یک بار در مورد این تصاویر گفت: «این عکسها می‌توانند مردم را برای دیدن از افغانستان و مردمش تشویق کنند.»
نکاتی را خوب است لحاظ کنیم؛ آیا عکاس آمریکایی آنچه که بوده را به تصویر کشیده یا آنچه که دلش می‌خواسته؟!
چرا آمریکایی‌ها هر وقت می‌خواهند چیزی را به مدرن بودن متصف کنند، آن را شبیه به «آمریکا» به تصویر می‌کشند؟ تاکید بر موی بلوند، کراوات یا دامن کوتاه؟! مثلا به عکس بالایی که زنی در اتوبوس نشسته خوب دقت کنید، به نظر می‌رسد عکاس از زنان به عنوان یک عنصر بعداً اضافه شده و اکسسواری بهره برده که صداقت عکسها را زیر سؤال می‌برد.
جای «میراث» ملی و مردمی افغانستان در این عکسها کجاست؟ یک تندیس باستانی سوراخ سوراخ شده؟!
چرا برخی از آمریکایی‌ها که کشور خودشان یک پای ثابت جنگ‌های دنیاست، در کشورهایی مثل افغانستان با عکس گرفتن و در پوشش کارهای فرهنگی که نیاز به رسوخ در میان مردم دارد، در جستجوی ترویج صلح ادعایی خودشان برمی‌آیند؟ اینها سؤالاتی است که پاسخ به آنها می‌تواند به ما برای رمزگشایی ماهیت این عکسها کمک کند. با این حال شما را به دیدن این عکسها دعوت می‌کنیم.
