کاربری به نام «فَره» توئیتی را درباره رعایت«حریم خصوصی» در آپارتمان از دید خودش منتشر کرد که واکنش‌های زیادی در پی داشته است. ماجرا درباره نحوه استفاده از آسانسور است که محل بحث و جدل بسیار شده.
در ایران پدیده آپارتمان‌نشینی سابقه زیادی ندارد و بیشتر در طول چهار دهه‌ی گذشته به دلیل رشد جمعیت و توسعه‌ی شهرها بوجود آمده. در این مدت به مرور مردم از خانه‌های ویلایی دِل کندند. به همین خاطر ممکن است هنوز فرهنگ آپارتمان‌نشینی در ایران جا نیفتاده باشد.
نکاتی از قبیل پرداخت شارژ و هزینه تعمیرات، پارک خودروی اضافه یا پارک به جای یکدیگر، مهمانی‌های شلوغ پر سَروصدا و... از معضلات مردم ما در این مُدل زندگی هستند.
این کاربر زن نوشت: یه چیزی رو یاد بگیریم در آپارتمان مثل مکان عمومی رفتار نکنیم وقتی کسی سوار آسانسوره نپریم تو، اجازه بدید بره، منتظر برگشت آسانسور بشید، تفاوتش ۲ دقیقه‌ست و شما در این دو دقیقه نمی‌میرید.
در صورتی که معمول است: اگر آسانسور شلوغ است و افراد زیادی در آن قرار دارند، بهتر است در را نگه ندارید. با این کار هم زمان بقیه را تلف می کنید و هم با ورود یک فرد دیگر فضای کابین برای بقیه تنگ خواهد شد. اما اگر در آسانسور تنها هستید، نگه داشتن در برای فردی که تازه رسیده است، مشکلی ندارد و حتی نشانه ادب و احترام است.
این متن تند وتیز کافی بود که سیل نظرات کاربران موافق و مخالف پایِ آن نوشته شود:
بهنام از این توئیت استقبال کرد: آفرین، تا میبینن در داره بسته میشه با چنان شتابی میان سمت آسانسور که انگار آسانسور قراره بره بالا و از مدار زمین خارج بشه. منم که دکمه بسته شدن در رو تندتند میزنم جلو روش بسته شه :)))
اما ریحون نوشت: اشکالش چیه یکی سوار آسانسور شه؟
بهنام پاسخ داد: یکی ایرادی نداره اما یهو میبینی ۷ نفر به‌زور خودشونو جا میدن که انگار تا ابد قراره بالا بمونه.
دو کاربر زیر هم نبود فرهنگ آپارتمان نشینی که از معضلات امروز جامعه ما است را به زننده این توئیت یادآوری کردند:
نورالدین خانزاده: قبل اینکه شوار آسانسور بشی، میگی دربست؟ به نظرم از این به بعد بگو تا این مشکلات میش نیاد، بگی آسانسورو دربست گرفتی، کسی نمیاد تو، آخه کسی نمیخواد با تو، حتی برای مدت کوتاه هم مسیر باشه.
رادیکال: خب عزیز من فرهنگ آپارتمان نشینی ندارین ساکن آپارتمان نشید، برگردین همونجایی که قبلا زندگی می‌کردید، اینجوری هم خودتون راحت ترین هم باقی مردم!
کاربری به نام پنهان این توئیت را نشانه بیماری دانست: چه مریض طور! یه تست سلامت روان بدید!
آیسان هم از زاویه‌ای دیگر به ماجرا نگاه کرد:جدا از دلایل منطقی تر که دوستان فرمودند، شاید یکی فوبیای تنهایی سوارشدن داره و تند تند داره میاد با شما جابه جا شه، اونوقت کارتون ناراحت کننده نیست؟!
بچه کولی هم خاطره‌ای از دوران دانشگاه که به ماجرا ربط داشت را نقل کرد: توی خوابگاه دانشجویی ۱۳ طبقه که فقط چهارتا آسانسور داره برای ۷۰۰ نفر آدم هر موقع یکی داره دیر میرسه به آسانسور و در بسته میشه دکمه رو میزنیم تا بتونه سوار بشه.
سیاوش خوشدل هم با یک جمله کوتاه و پرمعنا حرفش را زد: بیش از ظرفیت نباید سوار شد.
ا‌یمان به کنایه نوشت: وقتی تفاوت آسانسور و اتاق پرو رو هنوز یاد نگرفتی اینجوری میشه.
نویسنده این توئیت عجیب دوباره به مخالفان نظرش حمله کرد: نمیدونم چه اصراریه خودشون رو بیشعور نشون بدن.
سولماز در پاسخ به این جمله توئیت کرد: والا بیشعور اونیه که فکر میکنه آسانسور تاکسی دربسته، تند تند هم دکمه‌رو میزنه که در زود بسته شه.
میثم غلامی اما فارغ از این بحث‌ها، بعد زیست محیطی استفاده از آسانسور را زیر سوال برد: {ممکنه عجیب بنظر بیاد، امّا}استفاده از آسانسور در طبقات پایین (مثل طبقه ١) غیراخلاقیه، این حجم استفاده بی‌رویه ما از منابع طبیعی و ایجاد آلایندگی، غلطه و عجیب‌تر از اون، این مقدار اصرار ما بی‌تحرکی و کار نکشیدن از عضلات! که به مرور، ما رو از کارکردهای زیستی‌مون به شدت دور میکنه.
ماشگانا هم پیشنهاد آسانسور مستقل را اینگونه پاسخ داد: بگو میخوام تو آسانسور تنها باشم عکس بگیرم. چرا این همه داستان میبافی.
اما رضو از جنبه اقتصادی به ماجرا پرداخت و مصرف انرژی، برق و استهلاک آسانسور را منجر به افزایش هزینه‌های شارژ و تعمیرات ساختمان دانست.
امروزه کمتر جایی را می توان پیدا کرد که آسانسور نداشته باشند، مراکز تفریحی، محل کار، آپارتمان ها و بسیاری مکان های دیگر برای راحتی بیشتر افراد دارای آسانسور هستند. روزانه تعداد افراد زیادی از این وسیله استفاده می کنند لذا یاد گرفتن آداب و فرهنگ استفاده از آن بسیار ضروری است.
برترین ها
طاق کسرای که چند طبقه براستی که ازش آطلاعی ندارند