در گزارشی از دسامبر ۲۰۲۱ میلادی وزارت انتقال اکولوژیک اسپانیا خاطرنشان کرد که ۴۵ درصد از قلمرو ملی آن کشور به دلیل خطر خشکسالی در سطحی از هشدار محیطی اضطراری قرار دارد. با این وجود، کمبود جدی آب در نهایت به فرصتی عالی برای باستان شناسان تبدیل شد.
به نقل از ال پائیس، بوخونال دو ایبور یک منطقه مسکونی در اسپانیا می‌باشد که در استان کاسرس واقع شده است. در همان نزدیکی مخزن والدکاناس سال‌ها سطح آب پایینی را تجربه کرده است. به دلیل این وضعیت برای اولین بار امکان استفاده از فناوری قرن بیست و یکمی برای بررسی بقایای شهر رومی آگوستوبریگا فراهم شده شهری که از زمان ترکیدن مخزن در سال ۱۹۵۷ میلادی توسط آب باتلاق پوشیده شده بود.
امروز موزه ملی هنر رومی اسپانیا کتابچه آگوستوبریگا را منتشر کرده است که ظاهر شهر محصور شده را که ۵۵ هکتار وسعت داشت بازسازی می‌کند. پژوهشگران موفق به ثبت سه گورستان، چندین معبد، کتیبه‌های تدفین، مخازن ذخیره آب باستانی و یافته‌های جذاب دیگر شده اند. متون کلاسیک به آگوستوبریگا به عنوان یک مرکز شهری رومی در امتداد جاده بین مِریدا و ساراگوسا امروزی اشاره می‌کنند. این نام از نام امپراتور آگوستوس گرفته شده و هم چنین شامل ریشه "بریگا" می‌باشد که پسوندی رایج در دیگر سکونتگاه‌های رومی در هیسپانیا (نام رومی برای شبه جزیره ایبری) بوده است.
از قرن شانزدهم پژوهشگران مختلفی به ویرانه‌های شهر باستانی علاقمند شده اند. با این وجود، برای صد‌ها سال هیچ کس نام این شهرک را نمی‌دانست تا آن که در قرن نوزدهم یک کتیبه کشف شد. در سال ۱۹۳۱ میلادی دو معبد بزرگ آن یعنی Los Marmoles و La Cilla توسط دولت اسپانیا به عنوان میراث ملی معرفی شدند. هر دو در جایی که به عنوان "تالار" شناخته می‌شد به عنوان مهم‌ترین بخش شهر قرار داشتند.
ساخت مخزن در پایان دهه ۱۹۵۰ میلادی باعث شد معابد به مکان‌های بالاتر منتقل شوند تا بر اثر جریان آب تخریب نشوند. در نهایت، ۱۸۰۰۰ هکتار در این استان عمدا یا به طور تصادفی دچار سیل شد. در سال ۲۰۱۹ میلادی طی یکی از بارزترین افت سطح آب مخزن رخ داده برخی از بقایای آگوستوبریگا بار دیگر نمایان شد. در همان زمان اداره کل میراث فرهنگی و هنر‌های زیبا در وزارت فرهنگ اسپانیا کارگروهی را با مقام‌های استانی تشکیل داد. پژوهشگران تا سال ۲۰۲۱ میلادی پرواز‌های فتوگرامتری (به معنی کلی تهیه نقشه از عکس‌های هوایی) و بررسی سطح را آغاز کردند.
باستان شناسانی که این مطالعه را انجام دادند نشان دادند که ۵۵ هکتار دیوار در آگوستوبریگا کشیده شده بود. محوطه مستحکم به موازات رودخانه تاگوس قرار داشت و مسیر تقریبا نیم دایره‌ای را دنبال می‌کرد که از گرانیت ساخته شده و با ملات آهک به هم متصل شده است. در برخی مناطق برج‌های مربع شکل برپا شده بود. نویسندگان مقاله مرتبط با این مطالعه توضیح می‌دهند که شهر دست کم سه ورودی داشت: جنوب، شرق و غرب. آنان در ادامه افزوده اند:" در داخل شهر طبق داده‌های ما سه خیابان اصلی وجود داشت که هر یک ۶ متر عرض داشت و به موازات یکدیگر ساخته شده بودند. خیابان‌های کوچک‌تر دیگری نیز در جهت شمال به جنوب بودند. یک سیستم فاضلاب در زیر آن خیابان‌ها جریان داشت و آب را از حمام‌های مشترک دریافت می‌کرد".
مجمع در مرکز نیم دایره‌ای که توسط دیوار تشکیل شده بود و در لبه یک دره قرار داشت. معابد فوق الذکر Los Marmoles و La Cilla در آنجا قرار داشتند. معبد La Cilla مرکز میدان را اشغال کرد در حالی که معبد Los Marmoles به سمت شمال غربی منحرف شد. باستان شناسان می‌گویند که این نشان می‌دهد که معبد دیگری در نزدیکی آن وجود داشته است معبد دوم دوقلو در غرب. آنان هم چنین سکویی از بلوک‌های گرانیتی را در کنار یک حوض یا آب انبار احتمالی شناسایی کرده اند. آنان افزوده اند:" توده بتن رومی واژگون شده و ممکن است بقایای معبد دیگری باشد که کاملا با خاک یکسان شده است".
علاوه بر معابد کارشناسان ساختمان‌های احتمالی دیگری را با ماهیت عمومی مستند کرده اند. به نظر می‌رسد در جنوب شرقی مجمع یک میدان جدید البته با ابعاد کوچک‌تر بوده و در شمال شرقی برخی حمام‌های عمومی قابل مشاهده هستند. باستان شناسان انتظار دارند در تحقیقات بعدی ساختمان‌های احتمالی ساخته شده برای میزبانی نمایش‌ها را مورد تایید قرار دهند.
در خارج از فضای دیوارکشی ویلا و قنات آبرسانی نیز تعبیه شده است. با تمام این داده‌ها یک طرح شهری ترسیم شده است. متخصصان در گزارش خود به این نتیجه می‌رسند که در آینده انجام کاوش‌های دیگری در محل با هدف ارزیابی وضعیت حفاظتی شهر و هم چنین انجام بررسی‌های ژئوفیزیکی که اطلاعاتی را در مورد ساختار‌های شهری خاص آن ارائه می‌دهد ضروری خواهد بود. با توجه به این که کل شهر رومی از آب بیرون آمده است کار‌های زیادی برای انجام دادن وجود دارند.
فرارو
