«تابناک با تو» - حتی سامانه نیروی محرکه بخار تایتانیک با در نظر گرفتن تجملات طراحی شده بود تا آن‌هایی که در کلاس درجه یک قرار داشتند، حرکتی تا حد ممکن نرم را تجربه کنند!
تایتانیک یکی از مشهورترین نام‌ها در دنیای سفر‌های دریایی محسوب می‌شود. این کشتی اقیانوس‌پیمای لوکس ۷.۵ میلیون دلاری (بیش از ۲۰۰ میلیون دلار امروز) یکی از باشکوه‌ترین نمونه‌ها در زمان خود بود. ساخت کشتی تایتانیک در سوم مارس ۱۹۰۹ آغاز شد و زمانی که پروژه تکمیل شد، با طولی تقریبا به اندازه سه زمین فوتبال و ارتفاع یک ساختمان ۱۷ طبقه، بزرگترین کشتی در نوع خود بود.
در دهم آوریل ۱۹۱۲، کشتی تایتانیک نخستین سفر خود را از شهر ساوت‌همپتون در انگلیس به سمت نیویورک سیتی در آمریکا آغاز کرد. اما چند روز پس از آغاز این سفر، تایتانیک پس از برخورد با یک کوه یخ طی چند ساعت غرق شد. تقریبا ۱۵۰۰ نفر جان خود را در این تراژدی از دست دادند.
امروز، لاشه تایتانیک در اعماق اقیانوس اطلس آرمیده است، اما هنوز شواهد تصویری از این کشتی چشمگیر وجود دارند. در ادامه و با این عکس‌های کمیاب نگاهی به یکی از مشهورترین کشتی‌هایی که تاکنون ساخته شده است، خواهیم داشت.
اتاق خواب درجه یک
تعداد ۸۴۰ اتاق خواب مهمان در کشتی تایتانیک وجود داشت که ۴۱۶ اتاق در کلاس درجه یک، ۱۶۲ اتاق در کلاس درجه دو و ۲۶۲ اتاق در کلاس درجه سه قرار داشتند. این کشتی اقیانوس‌پیما تقریبا ۲۲۰۰ نفر را در نخستین سفر دریایی خود حمل می‌کرد که ۱۳۰۰ نفر از آن‌ها مسافر بودند.
اتاق نشیمن کابین لوکس
سوئیت‌های پارلور، مجلل‌ترین سوئیت‌های کشتی تایتانیک بودند که دارای شومینه و اتاق‌های نشیمن خصوصی بودند. فقط چهار سوئیت پارلور در کشتی تایتانیک وجود داشت و قیمت بلیت آن‌ها ۴۳۵۰ دلار (۱۱۵۰۶۰ دلار امروز) بود.
کابین کلاس درجه دو
بسیاری از امکانات کابین‌های درجه دو کشتی تایتانیک با امکانات کابین‌های درجه یک در کشتی‌های دیگر آن زمان برابری می‌کرد. هزینه بلیت کابین‌های کلاس درجه دو تقریبا ۶۰ دلار (تقریبا ۱۷۰۰ دلار امروز) بود.
یک کابین کلاس درجه دو دیگر
در اینجا یک کابین کلاس درجه دو دیگر مشاهده می‌شود که یک تا چهار نفر می‌توانستند در آن بخوابند. در شرایطی که نسبت به کابین‌های درجه یک تجملات کمتری داشتند، اما همچنان از امکانات خوبی مانند مبلمان برخوردار بودند که در کابین‌های کلاس درجه سه خبری از آن‌ها نبود.
پلکان بزرگ کلاس درجه یک
یکی از نمادین‌ترین ویژگی‌های داخل کشتی تایتانیک، پلکان بزرگ و مجلل در بخش کلاس درجه یک بود. این پلکان دارای حکاکی‌های چوبی پیچیده، یک ساعت مجلل، نرده‌های فلزی بود و گنبدی شیشه‌ای بر فراز آن قرار داشت.
راه پله‌ها
با توجه به اندازه کشتی تایتانیک، جای شگفتی نیست که تعداد زیادی پلکان در این کشتی وجود داشت. بیشتر آن‌ها بر اساس کلاس تقسیم شده بودند، در شرایطی که برخی صرفا برای استفاده کارکنان کشتی بودند.
آسانسور‌ها
مسافران کلاس درجه یک امکان استفاده از سه آسانسور برقی طلاکاری شده را داشتند. آسانسور‌ها در جلوی پلکان بزرگ کشتی قرار داشتند. همچنین، یک آسانسور در دسترس مسافران کلاس درجه دو قرار داشت.
سالن استعمال دخانیات
در طراحی سالن استعمال دخانیات از شیشه‌های رنگی استفاده شده بود. تکه‌هایی از قاب پنجره شیشه رنگی هنوز هم پس از گذشت سال‌ها در محل لاشه کشتی وجود دارد.
سالن غذاخوری اصلی
کشتی تایتانیک دارای چهار رستوران بود. سالن غذاخوری کلاس درجه یک به مساحت ۱۰ هزار فوت مربع (۹۳۰ متر مربع) بزرگترین رستوران بود که ۵۰۰ نفر می‌توانستند به طور همزمان در آن حضور داشته باشند.
غذای کلاس درجه یک
زیبایی سالن غذاخوری کلاس درجه یک با وعده‌های غذایی جالب توجه همراهی می‌شد. ماهی آزاد سرخ شده با سس موسلین، گوشت بره با سس نعناع و دسر‌های وانیلی و شکلاتی از جمله خوراکی‌های موجود در منو غذایی کشتی تایتانیک بودند.
کافه وراندا
مسافران کلاس درجه یک می‌توانستند از خدمات کافه وراندا استفاده کنند که با درختان نخل خود محیطی با زمینه گرمسیری داشت.
کافه پاریسی
کافه پاریسی یکی دیگر از گزینه‌های صرف خوراکی برای مسافران کلاس درجه یک بود. این کافه حس و حال کافه‌ای در شهر پاریس را داشت و حتی پیشخدمت‌های فرانسوی در آن حضور داشتند.
سالن استراحت کلاس درجه یک
پس از صرف غذا، مسافران کلاس درجه یک می‌توانستند از خدمات سالن استراحت و سیگار کشیدن در کشتی تایتانیک استفاده کنند.
سالن غذاخوری کلاس درجه سه
مسافران کلاس درجه سه در کابین‌هایی کوچک دارای تخت‌های دو طبقه می‌خوابیدند و سالن غذاخوری آن‌ها نیز کوچک و ساده بود.
ورودی عرشه اِی (A)
بسیاری از امکانات کلاس درجه یک از جمله کابین ها، سالن استعمال دخانیات، رستوران‌ها و موارد دیگر به گونه‌ای دکور شده بودند تا شبیه مکان‌هایی باشند که مسافران عادت به استفاده از آن‌ها دارند. هدف این بود که مسافران کلاس درجه یک تا حد امکان احساس بودن در خانه را داشته باشند.
عرشه اِی
در اینجا نمایی از گردشگاه فوقانی کشتی که به نام عرشه اِی نیز شناخته می‌شد، دیده می‌شود. حتی فضا‌های بیرونی نیز بر اساس کلاس از هم جدا شده بودند و عرشه اِی فقط در دسترس مسافران کلاس درجه یک بود.
منطقه نشیمن گردشگاه
در اینجا نمونه دیگری از گردشگاه کشتی دیده می‌شود. سوئیت‌های پارلور (گران‌ترین اتاق‌های مهمان تایتانیک) دارای یک عرشه گردشگاه خصوصی بودند.
باشگاه ورزشی
در کنار تجهیزاتی که ممکن است آشنا به نظر برسند مانند لوازم بدنسازی و دوچرخه‌های ثابت، باشگاه ورزشی تایتانیک دارای یک اسب الکتریکی نیز بود که در گوشه عقب تصویر دیده می‌شود.
استخر شنا
استخر شنا به صورت انحصاری در اختیار مسافران کلاس درجه یک بود. این استخر تقریبا ۳۰ فوت (۹ متر) طول و ۲۰ فوت (۶ متر) عرض داشت. هزینه ورودی برای استفاده از استخر برای هر نفر ۰.۲۵ دلار (۷ دلار امروز) بود.
باشگاه ورزشی
ساعات کار باشگاه ورزشی تایتانیک که فقط به مسافران کلاس درجه یک اختصاص داشت، بر اساس جنسیت و سن تقسیم می‌شد. این باشگاه زیر نظر مربی توماس مک کاولی قرار داشت و از ساعت ۹ صبح تا ظهر برای فعالیت بانوان، از ۱ بعد از ظهر تا ۳ بعد از ظهر برای کودکان و از ساعت ۲ بعد از ظهر تا ۶ بعد از ظهر در اختیار آقایان بود.
اتاق مطالعه
اتاق مطالعه و نوشتن تایتانیک از نور طبیعی فراوان برخوردار بود که آن را به مکانی عالی برای نوشتن نامه هنگام سفر در کشتی تبدیل می‌کرد. حتی یک دفتر پست با پنج کارمند در کشتی تایتانیک وجود داشت که سه نفر از اداره پست آمریکا و دو نفر از پست سلطنتی بریتانیا بودند.
اتاق مطالعه
اتاق مطالعه و نوشتن در بخش کلاس درجه یک کشتی تایتانیک قرار داشت و مبل‌ها و صندلی‌های راحتی در آن قرار داشتند. مسافران می‌توانستند کتاب‌ها را از کتابخانه کشتی که به عنوان سالن استراحت کلاس درجه دو نیز عمل می‌کرد، خارج کنند.
سالن استراحت کلاس درجه یک
دسترسی به بخش‌های کلاس درجه یک مانند این سالن استراحت مستلزم خرید بلیتی حداقل ۱۵۰ دلاری (۳۹۶۷ دلار امروز) بود. استفاده از بیشتر فضای واقع در بالای کشتی فقط به مسافران کلاس درجه یک محدود می‌شد.
سالن استراحت کلاس درجه یک
برای این که مسافران، به ویژه افراد ثروتمند به محیط اطراف دید خوبی داشته باشند، بیش از ۲۰۰۰ پنجره دریچه‌ای در بدنه کشتی تایتانیک ساخته شده بود.
سالن پذیرایی
مسافران کلاس درجه یک طی وعده‌های غذایی می‌توانستند به موسیقی زنده گوش داده و از امکاناتی مجلل برخوردار شوند. در این عکس یکی از پیانو‌های مجلل تایتانیک که در سالن پذیرایی قرار داشت، دیده می‌شود.
فضای نشستن در فضای باز
بسیاری از مناطق مشترک کلاس درجه یک دارای عناصر طراحی ادواردی بودند که یک سبک معماری محبوب بین ثروتمندان در اوایل دهه ۱۹۰۰ بود. ویژگی‌های کلیدی دکور این دوره شامل ورودی‌های قوسی شکل و الگو‌های طراحی ساده می‌شد.
قسمت عقب کشتی
حتی سامانه نیروی محرکه بخار تایتانیک با در نظر گرفتن تجملات طراحی شده بود. پروانه‌های پیشرانه برای جلوگیری از لرزش‌های غیرضروری با زاویه نصب شده بودند. از این طریق مسافران، به ویژه آن‌هایی که در کلاس درجه یک قرار داشتند، حرکتی تا حد ممکن نرم را تجربه می‌کردند.
دودکش‌ها
تایتانیک برای خروج دود و گاز دیگ‌های بخار عظیم خود فقط به سه دودکش نیاز داشت. اما با توجه به اندازه کشتی، طراحان احساس کردند که چهار دودکش نمای زیباتر و با شکوه‌تری به کشتی می‌بخشد. از این رو، یک دودکش اضافه برای اهداف زیبایی شناختی و فراهم کردن هوای تازه به اتاق‌های موتورخانه برای کشتی در نظر گرفته شد.
کاپیتان اسمیت
کاپیتان ادوارد اسمیت (سمت راست) پیش از آن که به عنوان کاپیتان تایتانیک انتخاب شود، چندین دهه تجربه در زمینه سفر‌های دریایی داشت. این افسر نیروی دریایی بریتانیا قرار بود پس از نخستین سفر دریایی تایتانیک بازنشسته شود.
اپراتور بی سیم
فناوری ارتباط بی سیم مورد استفاده در تایتانیک در آن زمان چیز نسبتا جدیدی بود. این فناوری با انتقال کد مورس روی یک فرکانس موج رادیویی باز کار می‌کرد.
منبع: عصرایران
