ماجرای مرگ مالک ساختمان متروپل آبادان همچنان خبرساز است و رسول اسدزاده، فعال رسانهای در همین رابطه یادداشتی منتشر کرده که میخوانید:
رویین تن بودنِ انسان دربرابر مرگ تنها مختص مفاخر نیست. لزوما نامِ نیک نیست که جاودانه میشود. گاهی آدمی با خُسران به هم نوع نامیرا میشود. وقتی یک ویرانی آغشته به خون است، آثار آن با آواربرداری و شستشو زدوده نخواهد شد.
در وسط خیابان امیری، همانجا که ادویه فروشیها و ته لنجی های آبادان را برای اولین بار دیدم تا ابد صدای دهشتناکِ ریختن متروپل به گوش خواهد رسید، سمفونیِ مرگی که حسین عبدالباقی و باقیِ رفقا و شرکا برای آبادان نواختند. آری آدمی گاهی با زخمی که به میلیونها آدمِ دیگر میزند نامیرا میشود. دو روز و دوشب است که روی آبادان خاک میبارد و روی سر و چشمان ما هم... ریز گرد را باد خواهد برد، آبادانیها به شور زندگی باز خواهند گشت، حتی اگر چند ماه روی متروپل باران ببارد، خونها شسته نخواهند شد،
حسین عبدالباقی نخواهد مُرد. حسین عبدالباقی حتی اگر مُرده باشد هم زنده است. تا آخرین روزی که آخرین نفر یادش مانده باشد که متروپل چگونه آغشته به گوشت و خون و پوست و فریاد انسانهای بیگناه وسط امیری آوار شد، حسین عبدالباقی زنده خواهد بود...
برترین ها
تا وقتی امثال جنابعالی هم هستند که از قبل نوشتن درباره اش جدب فالوور می کنند یادش همیشه زنده خواهد ماند
(آخه از این تیتر معلومه برای حذب بیننده اس)