خانواده یکتا جمالی خصوصاً پدر و خواهر او، با توجه به اینکه مسئولان فدراسیون از رئیس گرفته تا دبیر و نایب رئیس و...، حاضر به پاسخگویی درست و حسابی و شفافسازی ماجرا نیستند تا نگرانی این خانواده را کم کنند، قصد شکایت دارند.
پدر یکتا میگوید: «من هرچه با آقای مرادی و بیرانوند تماس گرفتم در این چند روز یک جواب درست و حسابی که ما را قانع کند از وضعیت دخترم ندادند. اصلاً ما نمیدانیم چه بلایی سر یکتا آمده و هیچ مسئولی هم پاسخگو نیست و ما نمیدانیم باید چه کنیم؟»
او این را گفت و ادامه داد:« قسم خورده بودم که دیگر اجازه نمیدهم یکتا با این وضعیت اسفبار در مسابقهای وزنه بزند اما وقتی اصرار علی مرادی، خود یکتا و کادرفنی تیم را برای اعزام دخترم به مسابقات جهانی دیدم، راضی شدم اما نمیدانستم اینطور از امانتی که به آنها سپردم مراقبت میکنند. من و طایفه ما که طایفه بزرگی در ایل بختیاری است، شنبه به تهران میآییم تا ببینیم چه بلایی سر دخترم آمده است. در این ماجرا همه آنهایی که بابت مراقبت از فرزندم در مسابقات جهانی یونان کمکاری و سهلانگاری کردند، مقصر هستند. »
خواهر یکتا جمالی هم در این خصوص صحبتهای جالبی دارد: «یکتا برای عروسی من که قرار بود بعد از بازگشت او از مسابقات جهانی یونان باشد، قول داده بود دست پر برگردد. اصلاً کلی با هم برای مراسم عروسی تدارک دیده بودیم. البته او بعد مسابقه خیلی از کمتوجهی مربیان در پشت صحنه مسابقه و بیتجربگی آنها در جدولخوانی مسابقه ناراحت و گلهمند بود.او به من گفت، هرچه به مربیانم میگفتم زمان رفتنم روی صحنه برای حرکت دوم دوضربم را بگویید به من میگفتند نگران نباش زود است، بعد 15 ثانیه مانده به مسابقه گفتند و من با بدن سرد رفتم روی تخته و نتوانستم وزنه را مهار کنم.»
ایران ورزشی
بعدشم هر خانواده ای حق داره نگران فرزندش باشه.حتی اگه پناهنده هم شده باشه بالاخره باید یکی جواب این خانواده رو بده نه اینکه همه روزه ی سکوت بگیرن.
جدیدا مد شده انگار همه ی مسئولین بگن من در جریان نبودم.
علی الخصوص، نه اللخصوص.
مقدس، نه مقدص
نزد نه نذد!
تناقض دیگر اینه که می گن تیم ملی خوب نیست، به ما نمی رسند، ولی با سابقه تیم ملی و بلیط هواپیمایش، طرف میره! اگر بگن تعهد بده، ضمانت بده، مدیونی اگر بری، میگه شما که نمیرسید به ما! حداقل نمی کنه اول از تیم کناره گیری کنه، بعد خودش بلیط بخره، بره.
یا اصلا اگر این رشته را (مثلاً) منحل کنند، می گن نه، باید باشه، ولو اینکه با این وضع فعلی اقتصاد و مدیریت، نتوانند کامل پشتیبانی کنند، تا حداقل بتوانند یک عده پناهنده (!!!) را پرورش دهند. وگرنه خب هرکس با پول خودش تمرین کند، بدون سابقه تیم ملی و مسابقات جهانی - از طرف ایران - (حالا در وزنه برداری هرکس می تواند مستقلاً رکورد بزند، ولی در رشته های دیگر، سابقه مسابقات و عناوین جهانی خیلی مهم است)، خودش اگر توانست، راهش را پیدا کند، برود؛ می گن نه حتما این تیمهای نصفه نیمه پناهنده پرور باید باشد! نباید ورزش قهرمانی را تعطیل کنیم!
این تناقضها قابل حل نیست، و خیلی از این دو قطبیها و جبهه گرفتنها بین مردم هم نتیجه همین است که باعث تأسف بسیار است.
هرطرف هر چیزی بگه، طرف مقابل آنرا به شدیدترین توهین ترجمه کرده و می فهمد.درحالیکه مشکل این تناقضهاست، و نه اینکه چرا طرف مقابل، توهین می کند. شترسواری که دولا دولا نمیشه.