لباس ها و مُدهایی که در طول تاریخ توسط هر دو جنسیت استفاده شده اند

«تابناک با تو» -  حالا اگر مردی تصمیم به پوشیدن پیراهن زنانه بگیرد بسیار خبرساز خواهد شد. اما حقیقت آن است که در گذشته بیشتر این مرد‌ها بودند که دامن و پیراهن می‌پوشیدند. پیشینه‌ی چیز‌های دیگری مثل لگینگ و کفش پاشنه بلند هم پیچیده‌تر از آن چیزی است که ممکن است در نگاه اول به نظر رسد. بسیاری از چیز‌هایی که زمانی مردانه محسوب می‌شدند، حالا توسط زنان استفاده می‌شوند و عکس این موضوع هم می‌تواند صدق کند.

در ادامه از چیز‌هایی خواهیم گفت در گذشته مختص به جنسیت خاصی نبودند.

۱- تا قرن نوزدهم مردان دامن و پیراهن به تن می‌کردند

تا عصر رنسانس، هم مردان و هم زنان لباس‌های بلند و گشاد به تن می‌کردند. تونیک جزء اصلی پوشش مردان در آن دوره بود. در قرون چهاردهم و پانزدهم میلادی، دامن‌های مردانه بسیار کوتاه‌تر و کاربردی‌تر شدند و اغلب به همراه جوراب ساق بلند یا شلوار‌های چسبان پوشیده می‌شدند. در اروپای غربی، پوشیدن دامن‌های کوتاه به خصوص در میان مردان ثروتمند و قدرتمند همچون پادشاهان و اشراف زادگان رایج بود.

۲- لویی چهاردهم، پادشاه فرانسه شیفته‌ی کفش پاشنه بلند بود

و به طور حتم تنها مردی هم نبود که اینگونه بود. در حقیقت، کفش‌های پاشنه بلند نماد سلطه و قدرت بودند. در دربار «پادشاه کفش‌های پاشنه بلند»، ارتفاع کفش‌های پاشنه بلندی که یک اشراف زاده به پا می‌کرد با میزان قدرتی که داشت مرتبط بود.

پیش از آن، اشراف زادگان مصری کفش پاشنه بلند به پا می‌کردند. این در تضاد با اقشار پایین‌تر بود که پابرهنه راه می‌رفتند. قصاب‌های مصری هم کفش پاشنه بلند می‌پوشیدند، گرچه در این مورد، بلند بودن پاشنه‌ی کفش‌ها هدف کاربردی تری داشت.

۳- در ابتدا زنان از کلاه شاپو استفاده می‌کردند

کلاه فدورا یا همان شاپو در ابتدا کلاهی زنانه بود. در اوایل قرن بیستم میلادی، فدورا میان زنان رایج بود، تا آنکه پرنس ادوارد، کوچک‌ترین فرزند ملکه انگلیس، در دهه‌ی ۱۹۲۰ تصمیم به استفاده از این کلاه گرفت. این کلاه بعداً در بسیاری از فیلم‌های قدیمی هالیوود مورد استفاده قرار گرفت و چیزی مردانه به حساب آمد.

۴- مردان هم در طول تاریخ آرایش داشته اند

فرعون‌های مصر با کشیدن خط چشم، بر روی چشم‌های خود تأکید می‌کردند. گرچه در خاورمیانه هم مردان و هم زنان معمولاً برای مراقبت از چشمان خود از سرمه استفاده می‌کردند، اما آرایش چشم مفصل مردان مصری کارکرد دیگری داشت که آن نشان دادن مقام و مرتبه‌ی خود بود. مردان ثروتمند در طول تاریخ نوعی آرایش داشتند، تا دوران ویکتوریایی که این کار به امری ناپسند و زننده تبدیل شد.

۵- در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی مردان کرست به تن می‌کردند

گرچه ما معمولاً کرست را لباسی بسیار زنانه می‌دانیم که حالا دیگر اغلب زنان آن را به تن نمی‌کنند، اما در گذشته نمونه‌هایی از استفاده از این لباس در میان مردان هم وجود داشت. در قرون هجدهم و نوزدهم میلادی، مردان کرست را به پوشش خود اضافه کردند تا اندام شان باریک به نظر برسد. آن‌ها کرست را به همراه کت‌های چسبان به تن می‌کردند. مردان از کرست‌هایی که کارکرد پزشکی داشتند هم زیاد استفاده می‌کردند.

۶- هم مردان و هم زنان پیش از قرون وسطی شلوار به تن می‌کردند

در دوران باستان، بسیاری از زنان سرزمین‌های مختلف به دلایل کاربردی شلوار به تن می‌کردند. زنان اقوام دوره گرد اروپای غربی، مانند مردان شلوار به پا می‌کردند. تنها در دوران قرون وسطی، شلوار به تابویی برای زنان بدل شد. با آغاز قرن نوزدهم، شلوار‌ها رفته رفته بار دیگر به جزئی از پوشش زنان تبدیل شدند.

۷- لگینگ و جوراب ساق بلند لباسی مردانه بودند

لگینگ را در ابتدا مردان در قرون وسطی به تن می‌کردند. این لباس برای استفاده‌ی هم روزمره و هم نظامی مناسب بود. بعدها، مردان دیگر لگینگ را با لباس‌های دامن مانند کوتاهی به تن می‌کردند و پوشیدن لگینگ یا جوراب ساق بلند به تنهایی برای هر دو جنس امری ناپسند محسوب می‌شد. از قرن نوزدهم بود که زنان پوشیدن لباسی شبیه به لگینگ را آغاز کردند.

۸- صورتی رنگی مردانه بود

از آنجایی که قرمز نماد قدرت و عشق بود و صورتی را نوعی قرمز کمرنگ می‌دانستند، این رنگ هم رنگی قدرتمند و مردانه تلقی می‌شد. گرچه هم مردان و هم زنان می‌توانستند صورتی به تن کنند، اما برای پسران و مردان جوان پسندیده‌تر شمرده می‌شد. در قرن نوزدهم، مردان شروع به پوشیدن رنگ‌های تیره تری کردند و صورتی به رنگی زنانه بدل شد.

۹- در ابتدا مردان از کیف دستی استفاده می‌کردند

در قرون وسطی و عصر رنسانس، مردان از کیف و کیسه برای نگهداری سکه، گیاهان دارویی، مواد غذایی و متعلقات شخصی استفاده می‌کردند. بعد از اضافه شدن جیب به لباس ها، نیاز به کیف کمتر و کمتر شد، اما مردان ثروتمند کماکان با خود کیف حمل می‌کردند تا مقام خود را نشان دهند.

۱۰- ساعت مچی چیزی زنانه بود

برخی مورخان معتقدند اولین ساعت مچی برای ملکه‌ی ناپلز در دهه‌ی ۱۸۰۰ میلادی ساخت شد. ظرف ۱۰۰ سال بعدی، بسیاری از زنان اشراف زاده از ساعت مچی استفاده می‌کردند، در حالی که مردان آن را چیزی زنانه می‌دانستند و کماکان ساعت‌های جیبی را ترجیح می‌دادند. از قرن نوزدهم بود که مردان شروع به استفاده از ساعت مچی کردند و بعد از آن ساعت مچی به سرعت به چیزی مردانه بدل شد. گرچه مدتی به آن «ساعت بندی» می‌گفتند تا زنانه تلقی نشود.

منبع: روزیاتو