تابناک باتو ــ صنایع تولید پروتئین در یک دوراهی قرار دارد. از یک سو، تقاضای جهانی برای پروتئین حیوانی هرگز اینقدر زیاد نبوده. از سوی دیگر، گوشت و لبنیات در حال حاضر، مستقیم و غیرمستقیم منجر بحران تغییرات اقلیمی شده‌اند و در حال نابودی منابع طبیعی و کشاورزی ما هستند. ما می‌دانیم که اکوسیستم‌های زمین دیگر نمی‌توانند از عهده تامین این روند سنتی کشاورزی و تولید گوشت، برآیند.
تولید پروتئین گیاهی رشد سریعی را تجربه کرده است، اما، چون تولید پروتئین حیوانی پرشتاب‌تر بوده، سهم آن در بازار کوچک شده است.
بیایید با مفهومی به نام کشاورزی سلولی آشنا شویم. کشاورزی سلولی مجموعه‌ای از فناوری‌ها و رویکرد‌هایی را در بر می‌گیرد که مواد غذایی و سایر محصولاتی را که معمولاً از گیاهان و حیوانات تهیه می‌شود، مثل پروتئین‌های لبنی، پروتئین‌های تخم مرغ، شکلات، عسل، گوشت قرمز، مرغ، غذا‌های دریایی، چرم، ابریشم و موادی از جمله شیرین‌کننده‌ها و طعم دهنده‌ها دیگر از منابع سنتی تامین نشوند و با دانش مهندسی زیستی از منابع دیگر مانند محیط‌های کشت سلولی و مخمری تامین شوند.
کشاورزی سلولی در سال ۲۰۱۳ زمانی که محقق مهندسی بافت، مارک پست Mark Post، اولین همبرگر ساخته شده در اصطلاحا لوله آزمایش را تولید کرد، مورد توجه عموم قرار گرفت. این نمونه اولیه صد‌ها هزار دلار قیمت داشت، اما امروزه می‌توان همان میزان محصول را با حدود ۱۰ یورو یا ۱۵ دلار ساخت.
در دو سال گذشته، ده‌ها شرکت در سنگاپور و کالیفرنیای آمریکا و برخی کشور‌های دیگر ایجاد شده‌اند تا محصولات مصرفی را تقریباً از نظر بیولوژیکی مشابه محصولاتی که به طور سنتی از گیاهان و حیوانات تهیه می‌شوند، تولید کنند. تعدادی از این محصولات در حال حاضر در رستوران‌ها و قفسه‌های سوپرمارکت‌ها هستند.
منبع: یک پزشک
