اختصاصی تابناک با تو؛ نوشیدن چای سنتی است که به ۲۷۳۷ سال پیش باز می‌گردد، بنا بر افسانه‌ها، امپراتور چینی "شینونگ" متوجه شد که انداختن چند برگ خشک درون آب‌جوش مزه آن را بهتر می‌کند. از آن زمان به بعد نوشیدن چای در جهان رواج پیدا کرد و نسخه‌های مختلفی از تهیه چای در جهان به وجود آمد و در کشورهای مختلف دنیا ارائه شد.
تبت
ممکن است برخی به چای، شیر یا لیمو اضافه کنند، اما اگر یک تکه کره شور به آن اضافه کنید چه؟ "بو چا" چای سنتی تبتی‌ها است. چای تبتی با گرفتن یک تکه چای سیاه تهیه می‌شود، یعنی چای به صورت قالب در می آید و سپس قطعه چای را چند ساعت در آب گرم قرار می‌دهند و سپس شیر و کره به آن اضافه می کنند. نتیجه یک مخلوط شبیه سوپ است، اما برای مناطق با ارتفاع زیاد و شرایط سرد مناسب است.
هند
هند تولید کننده و مصرف کننده چای است و به‌خاطر ترکیب چای متشکل از برگ چای سیاه و ادویه جات مانند دارچین، زنجبیل، میخک، جوز هندی، هل و فلفل مشهور است. اگرچه دستور العمل‌های متفاوتی در هند برای تهیه چای وجود دارد ، اما این چای ادویه دار در هند، چای اصلی است که روزانه نوشیده می‌شود، در مهمانی‌ها سرو می‌شود و در هر خیابان به فروش می‌رسد. این غذا در فنجان‌های سفالی سرو می‌شود و برخی گرد و غبار موجود در فنجان های سفالی را جزء طعم های اصلی چای هندی میدانند و خوردن چای هندی در فنجان سفالی معنا پیدا می‌کند.
مراکش
نعناع که با برگهای چای سبز و تکه های شکر مخلوط می‌شود ، به عنوان چای سبز نعنا مراکشی شناخته می‌شود، به ویژه در مناطق شمالی کشور مراکش محبوب است و سه بار برای مهمانان سرو می‌شود و حتی اگر یکبار نوشیدن آن را رد کنید، اوج بی‌ادبی به حساب می‌آید. باید هر سه چای مراکشی را که در مهمانی برایتان می‌آورند بنوشید.
آرژانتین
چای در آرژانتین به نام "یربا ماته" و به عنوان نوشیدنی خدایان شناخته می‌شود و در زندگی آرژانتینی ها نقش اساسی دارد. چای را در یک قوری کوچک آماده می کنند. چای در فنجان هایی به نام بومبیلا سرو می شود و داخل آن یک نی کوچک وجود دارد. اساساً، این نوشیدنی با شکر سرو نمی شود اما نسل‌های بعدی شروع به افزودن شکر به آن کردند.
روسیه
چای با نام "زوارکا" شناخته می شود و چای غلیظی است که در سماور تهیه می شود. نحوه چای نوشیدن روس‌ها هم مثل ما ایرانی‌ها است، چای غلیظ ته استکان می‌ریزند و با مقداری آب جوش رقیق می‌کنند. روس ها معمولاً چای سیاه می نوشند ، اما مهمانان ممکن است شیر یا شکر بخواهند. سرو چای بدون قرار دادن بیسکوییت یا کراکر و مانند آن بی ادبانه به شمار می‌رود.
چین
مراسم سنتی چای "کونگ فو" چینی فرآیندی است که شامل چندین جزء است: از جمله کاسه، صافی، انبر، حوله چای، جعبه تخمیر و فنجان های معطر ، که برای بوييدن و نه نوشیدن استفاده می‌شود. از مهمانان دعوت می‌شود که قبل از دم کردن، برگ ها را بو کنند و این فقط یک مرحله از چندین مرحله است، چای خوردن با گرم کردن فنجان ها با آبکشی است و از اولین فرآیند دم کردن چای شروع می شود و مرحله دوم نوشیدن چای است که از بالا ریخته می شود. با یک حرکت مداوم در فنجان ها ، که به صورت دایره ای انجام می‌شود تا زمانی که پر شوند. مهمانان فنجان و نعلبکی را در دو دست خود گرفته و پس از اتمام نوشیدن ، فنجان چای را در دستان خود نگه می‌دارند تا بوی باقی مانده را استشمام کنند.
تایلند
در حالی که جنگ داخلی چین در سال 1949 به پایان خود نزدیک می شد، پناهندگان با فرهنگ چینی از جمله سنت چای به تایلند فرار کردند. اما چای تایلندی پیشرفت کرد و به چای سرد کهربایی رنگ تبدیل شد. به چای تایلندی آن "شا ین" می‌گویند و مخلوطی از چای سیلان یا آسام با شکر، شیر تغلیظ شده و ادویه جات مانند انیسون (بادیان رومی)، تمر هندی و شکوفه پرتقال است. با یخ در لیوان‌های بلند سرو می‌شود. به برخی از فنجان‌های چای شیر تبخیر شده اضافه کرده‌اند. این نوشیدنی شیرین و در عین حال غنی از ادویه جات ترشی جات و همچنین کالری است و در روزهای گرم نوشیدنی خوبی است.
تایوان
چای حبابی تایوانی، یک چای پر کالری است و از چای سرد است که ممکن است سیاه ، سبز ، با یاسمن یا اولونگ چینی، شیر خشک و شربت قند تشکیل می‌شود. تاریخچه این چای به سال 1988 برمی‌گردد زمانی که لین شوهویی، مدیر توسعه محصول در چایخانه شن شویی تانگ، در یک جلسه کاری، کره‌های توپکایو از بشقاب دسر او ، "فن یوان" ، داخل فنجان چای افتاد. پس از آن ، این شرکت فروش این نوع چای را شروع کرد و به خارج از کشور هم ارسال شد.
هنگ کنگ
شاید نام آن کمی عجیب باشد ، زیرا به آن چای جوراب شلواری می‌گویند ، به دلیل استفاده از یک کیسه پارچه ای طولانی که در آن چای و شیر دم می‌کنند و آماده سازی آن به 10 تا 20 دقیقه تصفیه نیاز دارد.
ژاپن
درست مانند چین مهمانی‌های چای زیادی با نام های مختلف مانند شانویو ، سادو ، اوشا وجود دارد. فرایند تهیه چای با دقت انجام می شود. چای نوشیدن در ژاپن آدابی دارد؛ شامل همه چیز از چیدمان خانه و نحوه دعوت از مهمانان است. پودر چای سبز ماتچا مورد علاقه مردم ژاپن است و برای تلطیف طعم تلخ آن، با شکر سرو می شود.
پاکستان
نوشیدن چای بخشی از فرهنگ کشمیری است، چای کشمیری ترکیبی از چای، پسته ، بادام ، شیر و ادویه جات مانند هل، دارچین و انیسون ستاره‌ای تشکیل شده است و ممکن است از رنگ صورتی آن که با کمی جوش شیرین بهتر می شود شگفت زده شوید.
انگلستان
چای در قرن 17 میلادی وارد انگلستان شد، اما سنت بریتانیایی ها برای سرو چای عصرانه به 200 سال پیش برمی‌گردد. آنا، دوشس هفتم بدفورد، از ندیمه‌ها خواست تا حدود ساعت چهار بعد ازظهر، یک غذای کوچک همراه با چای، کیک یا یک ساندویچ کوچک تهیه کنند. که منجر به گسترش این سنت در بین طبقه ثروتمند و سپس در بقیه جامعه شد.
مالزی
چای در مالزی شامل چای سیاه، شکر و شیر تغلیظ شده است. آنچه "تی‌تاریک" را متمایز می کند نحوه مخلوط شدن آن است. برای دستیابی به این هدف، مالزیایی ها چای را بین فنجان ها به این طرف و آن طرف می ریزند و اجازه می دهند تا نوشیدنی در حالی که بین فنجان ها ریخته می شود، خنک شود. چای ممکن است با رقصیدن و پریدن از اینجا و آنجا بدون ریختن قطره ای نوشیده شود.
ایران
پس از گسترش چای در چین و هند، این نوشیدنی در قرن پانزدهم میلادی از طریق جاده ابریشم به خاورمیانه رسید. در قرن بیستم ایرانیان شروع به تولید چای کردند تا چای ملی تهیه کنند که برای پذیرایی از مهمانان استفاده می شود. چای عنصر اساسی زندگی اجتماعی ایرانیان است. این چای در یک سینی نقره‌ای سرو می شود که همراه آن یک نبات زرد خشک وجود دارد. از آنجا که چای بخشی ضروری از زندگی ایرانیان است ، قوری در تمام طول روز روی اجاق می ماند. چای غلیظ سرو می شود و به جای ریختن شکر در چای برای از بین بردن طعم تلخ به مهمان قند تعارف می‌شود.
نیوزلند
اعتقاد بر این است که مبلغان انگلیسی در دهه 1800 چای را به نیوزلند آوردند. در پایان قرن هجدهم، چای به جزو اصلی صبحانه در بین همه طبقات تبدیل شده بود. افزایش مزارع چای، نوشیدن چای را به عنوان یک فعالیت اجتماعی رواج داد. همچنین یک مهمانی مخصوص چای نیوزلند وجود دارد که شامل چیدن صندلی، تهیه ساندویچ و دسرهای خوشمزه همراه با سرو چای است.
