شش سال قبل آندرس کانتو دعوایی با مادرش کرد. او می‌گوید: «مادرم از من خواست قبل از اینکه با دوستانم بیرون بروم، لباس‌هایم را عوض کنم. ولی من قبول نکردم و مجبور شدم در خانه بمانم.»
آندرس که در آن زمان ۱۴ سال داشت به جای اخم و تخم کردن در اتاقش، یعنی کاری که از بیشتر پسر‌ها در آن سن و سال انتظار می‌رود، تصمیم گرفت عصبانیت ناشی از پرخاشگری دوران نوجوانی اش را به شکل سازنده تری تخلیه کند.
این پسر اسپانیایی که حالا ۲۰ سال دارد، شروع به حفر یک گودال در حیاط پشتی خانه شان کرد. او می‌گوید: «من یک نوجوان عصبانی بودم که یک کلنگ دوسر داشت. وقتی کندن را شروع کردم، ۳ سال هر روز عصر به سراغ آن گودال می‌رفتم تا کار حفرش را ادامه دهم.»
شش سال گذشت و با حفاری بی وقفه‌ی آندرس، آن گودال خاک آلود به یک غار تنهایی مردانه‌ی مجهز بدل شد. این پناهگاه زیرزمینی پلکان، یک سیستم استریو، سیستم گرمایشی، اجاق گاز و یک تخت یک نفره دارد.
آندرس روز‌ها حداکثر ۵ ساعت را در غار خود استراحت و در آنجا از سیستم وای فایی که خودش آن را نصب کرده استفاده می‌کند.
آندرس می‌گوید گرچه آن مشاجره انگیزه‌ی شروع این حفاری در سال ۲۰۱۵ شد، اما او از مدت‌ها قبل در فکر انجام چنین کاری بود. او می‌گوید: «حوصله ام سر می‌رفت و در محله مان هم دوستی نداشتم و می‌خواستم یک کار بدنی انجام دهم.»
او ابتدا فقط قصد داشت یک گودال نامحدود بکند. آندرس می‌گوید: «سه سال اول فقط می‌خواستم ببینیم که تا کجا می‌توانم بکنم.».
اما در سال ۲۰۱۷ رفته رفته متوجه شد که می‌تواند این گودال را به جایی برای زندگی کردن بدل کند. او از بهترین دوستش، آندریو خواست تا به او کمک کند. آندریو یک دریل بادی در اختیارش گذاشت تا سرعت حفاری بیشتر شود و هر روز عصر به خانه‌ی آن‌ها می‌رفت تا به او در کندن گودال کمک کند.
این دو دوست در عرض یک سال عمق گودال را به بیش از ۲ برابر یعنی از ۱/۵ متر به ۳/۵ متر رساندند.
آندرس طی سال‌های گذشته به شکلی خستگی ناپذیر کار کرده تا یک مکان زیرزمینی کاربردی بسازد. او هر روز نزدیک به ۳ ساعت وقت صرف ساخت آن کرده است.
یک ویدئو که در توییتر آندراس منتشر شده نشان می‌دهد که این غار حالا از بسیاری از ویژگی‌های یک خانه‌ی استاندارد را برخوردار است.
او می‌گوید: «از پله‌های ورودی غار که پایین می‌آیید اولین اتاق لوله‌ی آب گرم و یک چوب لباسی دارد. آنجا تالار ورودی است.»
به گفته‌ی آندرس، اتاق بعدی جای نشستن و یک سیستم استریو دارد. او می‌گوید: «وسط این اتاق هم یک اجاق گاز است.»
غار زیرزمینی آندرس حتی یک اتاق خواب با یک تخت یک نفره، طاقچه و جای نشستن چهار نفر را دارد.
دوستانش غار او را «حیرت انگیز» می‌دانند. آندرس می‌گوید: «آن‌ها هر هفته می‌آیند تا ببینند چه چیزی اضافه شده یا صرفاً می‌آیند که آنجا دور هم بنشینیم و نوشیدنی بخوریم.».
اما پدر و مادر آندرس از ساخته‌ی پسرشان چندان هیجان زده نیستند. آندرس می‌گوید: «هر بار که یک اتاق را تمام می‌کنم از من می‌پرسند بالاخره کار غار تمام شد یا نه.»
آندرس، اما می‌گوید پناهگاه زیرزمینی اش حالا حالا‌ها کار دارد. او در اینباره می‌گوید: «چیزی که من را به این پروژه معتاد کرده نامحدود بودن آن است. فکر می‌کنم احتمالاً دفعه‌ی بعد یک جکوزی به آن اضافه کنم.»
این پسر ۲۰ ساله از پروژه‌ی ۶ ساله‌ی خود پشیمان نیست. او می‌گوید: «ماجراجویی طولانی و سختی بوده، اما در نهایت چیزی که به دست آورده ام را دوست دارم. همه‌ی خاطرات بد از بین رفته.»
روزیاتو
یاده دختر دبیرستانی افتادم که در زیر زمین خانه شان اروانیم غنی سازی میکرد و جز نخبگان کشور خودمان بود و ریس جمهور وقت به ریس سازمان انرژی اتمی وقت دستور داد تا به ایشان در کارشان کمک رسانی کنند و از ایشان استفاده لازم را بنمایند.