«تابناک با تو» - آدمهای با تجربه می‌گویند که تنها با دقت روی چهره و چشم افراد می‌توانند دریابند که در درونشان چه می‌گذرد و مثلا راست یا دروغ می‌گویند.
اما اگر از آنها بپرسید که این کار را چطور انجام می‌دهند، به صورت دقیق نمی‌توانند چیزی به شما بگویند.
می‌توان حدس زد که در ناخودآگاه آدمهای با تجربه یک بانک اطلاعاتی مقایسه‌ای حالات چهره و چشم با عملکرد و روحیات افراد به مرور زمان تشکیل شده و آنها با اتکا به همین، حدس‌های دقیق می‌زنند.
اما مطابق مقاله بسیار جالبی که شما می‌توانید خلاصه‌اش را در اینجا مطالعه کنید، فناوری می‌تواند با رصد دقیق چشم‌ها، مرزهای شخصیت‌‌شناسی و آگاهی از درونیات ما را بسیار فراتر ببرد.
حالا جالب است که فناوری رصد چشم‌ها، تجهیزات سطح بالایی نمی‌خواهد و همه چیزی که در بخش سخت‌افزاری می‌خواهد یک دوربین HD است و بس. چیزی که اهمیت دارد شیوه پردازش همین اطلاعات است.
مطابق پژوهش جدید با رصد چشم‌ها می‌شود به اطلاعات زیر دست یافت:
* اطلاعات هویتی بیومتریک
* جنسبت
* سن
* نژاد
* وزن بدن
* ویژگی‌هی شخصیتی
*عادات مصرف دارو
* مهارت‌های و توانایی‌ها
* ترس‌ها و هراس‌ها
* علایق
* و حتی ترجیحات جنسی!
حتی با رصد چشم‌های می‌شود مشکلان نورلوژیک و روانپزشکی مانند اختلالات طیف اوتیسم، بیماری بیسش‌فعالی و کمبود توجه یا ADHD، اختلال وسواسی جبری OCD، بیماری پارکنیسون، آلزایمر و شیزوفرنی را کشف کرد.
اما چطور کشف این اطلاعات ممکن می‌شود؟!
با نگاه و رصد دقیق چشم‌ها می‌شود سمت و سوی نگاه، ژرفای فیکس شدن چشم، حرکات سریع چشم بین لحظات فوکوس، حرکات تعقیبی برای فوکوس روی اشیای متحرک، شتاب حرکات چشم و سرعت حرکات کره چشم را بررسی کرد.
فراتر از خود کره چشم، می‌شود میزان پلک زدن و میزان باز بودن پلک‌ها را دید.
می‌توان با یک ویدئوی با کیفیت بالا میزان خشکی و تری چشم را بررسی کرد. میزان باز بودن مردمک می‌تواند چیزهای نهانی مانند علایق جنسی و تهییج را لو بدهد! در ضمن همین اندکس می‌تواند نشانه مصرف دارو یا آسیب مغزی عم باشد.
کمی دورتر از چشم، می‌شود میزان چین و چروک دور چشم و حرکات ابرو را بررسی کرد.
تک تک این شاخص‌ها ممکن است نشاندهنده چیز خاصی نباشند، اما وقتی همه آنها را با هم ترکیب کنیم و از هوش مصنوعی استفاده کنیم به اطلاعات دقیقی می‌رسیم!
اما این اطلاعات واقعا مفید هستند یا از برملا شدن آنها باید بترسیم؟
در درجه اول می‌توانیم تصور کنیم که آنها برای کشف بیماری‌های ارگانیک و روانپزشکی مفید باشند و بشود از آنها برای چیزهایی مثل افزایش بهره‌وری کار یا بهبود عملکرد دانش‌آموزان و نیز در فناوری‌هایی مانند واقعیت افزوده و ارتقای تعامل انسان و رایانه استفاده کرد.
اما از آن سو هیچ کس نمی‌خواهد واقعا چشمانش پنجره‌ای گشاده به ذهنیاتش باشند، فرضا اگر روزی شبکه‌های اجتماعی فید زنده چشم‌ها را هنگام مرور مطالب داشته باشند و بتوانند حدس بزنند که ترجیح جنسی یا سیاسی ما چیست و چه کالایی بیشتر هوش از سر ما می‌رباید، آن وقت چه؟
یا اگر دولتی تصمیم بگیرد که با این فناوری نظارت تمام‌وقت بر شهروندان خود داشته باشد، چه باید بکنیم؟
تا حالا دست‌کم ذهن ما از کنترل و دستبرد و دستکاری می‌توانست، مفری داشته باشد، اما وقتی که دولت‌ها شروع به نیت‌خوانی و تولید شهروندان به اصطلاح «نمونه» کنند، آن وقت باید چه کنیم؟
اینها هراس‌آور هستند. اما از آن سو وسوسه استفاده از چشم‌ها برای تعامل بی‌واسطه با رایانه‌ها و اینترنت و حتی خلق آواتارهای فراواقع‌نما از خودمان در محیط مجازی با استفاده از فید دائمی چشم‌ها و زبان بدن، جوری هستند که گمان می‌کنم پژوهش‌ها پی این فناوری را می‌گیرند و کاملش می‌کنند.
دنیای اینده دنیای عجیبی خواهد بود. الان شما باید قصد کنید که برای لایک زدن مطلبی انگشت خود را بلند کنید و بر آیکون لایک تپ کنید، اما در آینده احتمالا همه علایق و ترجیحات ما می‌توانند با رصد شاخص‌های بیومتریک ما، اندازه‌گیری شوند.
و جالب است که ما خودمان مجوز دسترسی به این اطلاعات را خواهیم داد. چرا که می‌خواهیم دلخواه‌ترین مطالب، عکس‌ها، ویدئوها، فیلم‌ها و کالاها به ما نشان داده شوند و چه بسا دلخواه‌ترین شریک زندگی واقعی یا مجازی مثلا به سبک فیلم Her !!
تبریک می‌گویم در آستانه «دنیای قشنگ نو» ایستاده‌اید!
منبع: یک پزشک
