سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر در حالی قرار بود بهمن امسال برپا شود که اوج‌گیری دوباره شیوع کرونا، چهار سناریو را پیش روی مهم‌ترین رویداد فرهنگی ایران قرار داده است؛ چهار سناریویی که از برپایی جشنواره به شکل محدود تا تعطیلی کامل این دوره از این رویداد فرهنگی را شامل می‌شود.
جشنواره جهانی فیلم فجر به عنوان مهم‌ترین رویداد بین المللی سینمای ایران، مدتی پیش به واسطه شیوع کرونا لغو و قرار شد، این دوره از جشنواره در سال هزار و چهارصد برگزار شود. این اتفاق، ابهام‌ها درباره برگزاری دیگر رویدادهای سینمایی را نیز افزایش داد، چون دیگر جشنواره‌های مهم سینمای ایران نیز همان ویژگی جشنواره جهانی فجر را دارند و بعضاً تراکم حاضران در این رویدادها، بیش از جشنواره جهانی فجر است. جشنواره سینماحقیقت نیز در راستای جلوگیری از شیوع کرونا به شکل مجازی برپا می‌شود.
قرار بود جشنواره ملی فیلم فجر نیز در بهمن ماه برپا شود و این بار دبیری آن بر عهده مهدی طباطبایی نژاد معاون پیشین نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی باشد. جشنواره ملی فیلم فجر به عنوان کلیدی ترین رویداد فرهنگی و ایران تفاوت‌های فراوانی با دیگر رویدادها دارد؛ اما شاید مهم‌ترین تفاوتش به نوع برگزاری این رویداد بازمی‌گردد که با تجمع گسترده تماشاگران در طیف وسیعی از سالن‌های سینما همراه است.
در کنار وضعیت کرونا، آنچه برپایی جشنواره را پیچیده می‌کند، این است که بسیاری از فیلمسازان برنامه امکان تولید در سال جاری را ندارند و با روشن شدن افق اقتصادی سینما، صرفاً مشغول نگارش هستند. از قضا با توجه به آنکه تصور می‌شد اساساً این دوره از جشنواره برپا نشود، برخی فیلمسازان نیز ترجیح داده‌اند فیلم‌هایشان را کلید نزنند و تولید را سال آینده موکول نمایند و در این مقطع نیز سرمایه‌شان را درگیر سایر بخش‌ها نظیر بورس نمایند؛ بنابراین شاید برخی فیلم‌های رد شده توسط هیات انتخاب در دوره‌های پیشین که تغییرات اساسی در نسخه نهایی یافته اما اکران نشده باشند نیز یکی از گزینه‌های افزایش شمار متقاضیان جشنواره باشد.
با این حال مساله اصلی، خود برپایی جشنواره فیلم فجر است؛ آن هم در دورانی که کرونا اوج گرفته و هیچ دورنمای روشنی برای آن قابل تصور نیست و همین باعث شده هنوز فراخوان جشنواره اعلام نشود. در این زمینه چهار سناریو قابل طرح است که در نهایت چاره‌ای جز انتخاب میان آنها نیست و انتخاب هریک به وضعیت شیوع کرونا بستگی دارد. سناریوی نخست، تعطیلی جشنواره ملی فیلم فجر همچون جشنواره جهانی فیلم فجر برای یک سال است. سناریوی دوم، تعویق جشنواره ملی فیلم فجر و برپایی همزمان با جشنواره جهانی فیلم فجر در اردیبهشت سال آینده است؛ هرچند مشخص نیست حتی در بهار یا تابستان ۱۴۰۰شرایط برای برپایی جشنواره فراهم باشد.
سناریوی سوم برپایی جشنواره صرفاً با حضور داوران است. در این سناریو، پس از فراخوان فیلم‌ها انتخاب شده و در نهایت داوران برندگان بخش‌های مختلف را انتخاب کرده و در مراسمی با حضور برندگان، سیمرغ‌های بلورین به آنها اهدا می‌شود. سناریوی چهارم برپایی جشنواره با حضور محدود تماشاگران است، به گونه‌ای که دست‌کم سینمای منتقدان و سینمای عوامل فنی و اهالی سینما فعال باشد. سناریوی آخر در صورتی امکان تحقق دارد که آمار قربانیان روزانه کرونا تک رقمی یا بسیار اندک باشد. باید صبر کرد و دید در نهایت کدام سناریو اجرایی می‌شود؟
