اختصاصی «تابناک با تو»؛ با گذشت چند ماه از سال ۲۰۲۰، جهان ما شاهد بسیاری از حوادث خطرناک از جمله شیوع همه گیری، رکود اقتصادی، ترور، آتش سوزی در استرالیا، وحشیگری پلیس آمریکا - اگرچه خشونت پلیس آمریکا برای چندین دهه بیداد کرده است - و بسیاری از حوادث ناگوار و شرایط نگران کننده بود. اکنون جهان ما به سویی پیش میرود که ممکن است شما را به سمت بدبینی و ترس از جنگ هستهای سوق بدهد. ابتدا بسته به مکان و شلیک موشک، ۱۰ تا ۴۵ دقیقه وقت برای آماده سازی خواهید داشت - در مورد زنگ خطر موشکی دروغین که در هاوایی در سال ۲۰۱۸ به صدا درآمد، مقامات برآورد کردند که هاواییها حدود ۱۲ دقیقه بین اخطار موشک و انفجار فاصله دارند. خوشبختانه این زنگ هشدار واقعی نبود.
نکات واقعی برای بقا وجود دارد که ما در ویکی پدیا میخوانیم و همه ما میدانیم که تنها چیزی واقعگرایانه که بقای انسانها را تضمین میکند ساختن یک شهر بزرگ زیرزمینی برای اسکان میلیونها نفر در صورت وقوع جنگ هستهای است.
بزرگترین پناهگاه هستهای جهان
تصویر یک تونل زیرزمینی
این دقیقاً همان چیزی است که چین در پکن پایتخت خود در سال ۱۹۶۹ ساخت. جنگ سرد فقط آزمایش با هدف بمباران با کلاهک هستهای نبود، بسیاری از کشورهای دیگر بودند که پس از جنگ موشکهای خاص و تنشهای خود را داشتند. حتی روابط چین و اتحاد جماهیر شوروی شامل دعواها و مشاجرات ایدئولوژیک، تعدادی اختلافات مرزی و یک درگیری نظامی هفت ماهه کوچک بود که باعث کشته شدن چند صد سرباز شد.
مائو تسه تونگ، رئیس جمهور وقت چین، با در نظر داشتن اینکه همه چیز ممکن است به یک درگیری بدتر و شدیدتر با اتحاد جماهیر شوروی منجر شود یکی از بزرگترین سیستمهای پناهگاه طراحی شده را حفاری کرد. وقتی میگوییم حفاری کرد در واقع به این معنی است که او به سیصدهزار نفر از ساکنان پکن و شاید تعدادی از دانش آموزان دستور داد که 85.47 کیلومتر مربع تونل را با دست حفر کنند، در حالی که او در قصر شاهنشاهی خود قدم میزد.
یکی از تونلهای پناهگاه
سرپناه حاصله نه تنها به فضاهای زندگی مجهز بود بلکه به رستورانها، مدارس، مراکز درمانی، کارخانهها، انبارهای غلات، سینما، تفرجگاهها، مزرعه قارچ و سایر امکانات رفاهی نیز مجهز بود. در صورت حمله قریب الوقوع هستهای به پکن، هر ساکن میتواند با هدف رسیدن به پناهگاه وارد یکی از ۹۰ ورودی استراتژیک اطراف شهر شود. از لحاظ تئوری، شهر زیرزمینی پکن میتواند حدود شش ماه همه شش میلیون ساکنش را در خود جای دهد. بعد از پایان جهان آنها میتوانند به زندگی برگردند.
یکی از ورودیهای شهر زیرزمینی
روابط چین و اتحاد جماهیر شوروی ده سال بعد از پایان پروژه در سال ۱۹۷۹ بسیار بهتر شد. دیگر هیچ نگرانی در مورد بمب، گاز یا بمبهای پر از گاز وجود نداشت، بنابراین شهر زیرزمینی تکمیل شده، خوشبختانه حداقل برای هدفی که برای آن ساخته شده بود مورد استفاده قرار نگرفت.
هنگامی که مائو در سال ۱۹۷۶ از سمت خود کناره گیری کرد، به عبارتی دیگر درگذشت این مرد جایگزین او شد: دینگ شیائوپینگ.
ورودی شهر زیززمینی در محله xidamochqng Jie
دینگ مثل مائو به ایدئولوژی علاقهای نداشت، بیشتر به توسعه اقتصاد چین متمرکز بود و مانند هر سرمایهدار خوب، وقتی فهمید که دهها هزار مکان زندگی بدون استفاده در دومین شهر بزرگ چین از نظر جمعیت وجود دارد، دست به بازاریابی زد. یعنی شهر زیر پکن هرچند آهسته، میزبان بازارها، فضای اداری، خوابگاهها و مسکن با قیمتهای بسیار مناسب تبدیل شد. در حقیقت، بیش از یک میلیون نفر در حال حاضر در زیر پکن در این پناهگاههای نوسازی شده زندگی میکنند که اغلب تنگ، بدون پنجره و نگهداری ضعیف میباشند.
دختر ۲۳ ساله در اتاق خواب درون پناهگاه زیر منطقه weigongcun، تنها راه زندگی کم هزینه برای مهاجرانی که از روستا به شهر آمدهاند
این جامعه مخفی که گاهی محلیها از آن به عنوان قبیلهموش یاد میکنند بیشتر جوانان مهاجر چینی از استانهای دیگر هستند که به دنبال شروع زندگی جدید در این شهر هستند بدون اینکه هزینههای کافی مسکن داشته باشند. اجاره بیشتر این اتاقها میتواند ماهیانه ۴۰۰ معادل ۵۷ دلار آمریکا باشد که در نیویورک میتوان با این هزینه یک پناهگاه یک شبه از AirBnB ارزان قیمت یا حدود ۴۵ دقیقه در یک آپارتمان یک خوابه را برای شما فراهم کند.
دو جوان در حال دورکاری در شهر زیرزمینی
اکنون حتی اگر تقریباً ۵ درصد از جمعیت پکن در زیر زمین زندگی میکنند، و آنها باید این کار را به صورت پنهانی انجام دهند، اگرچه اکثر مقامات محلی معمولاً چشم به روی آنها بستهاند، این خانهها از نظر فنی غیرقانونی هستند. دولت چین زندگی همیشگی در شهر زیرزمینی را منع کرده است. هیچ چیز خطرناک تر از زندگی در بزرگترین و دقیقترین پناهگاه هستهای ساخته شده در جهان نیست.
دو دختر در شهر زیرزمینی نونگ نینگ