«تابناک باتو» ـ این روز‌ها همه‌ی ما در اخبار و گزارش‌های کشور‌های مختلف از کمبود ونتیلاتور، تجهیزات ایمنی یا تخت‌های بیمارستان خواندیم و شنیدیم. اما اتحادیه‌های کارکنان «نظام سلامت همگانی» (ان‌اچ‌اس) در بریتانیا درباره‌ی واقعیت تلخ جنسیت‌زده‌ی دیگری هشدار داده است که از نظر‌ها دور مانده است.
به گزارش «گاردین» اتحادیه‌های کارکنان درمانی ان‌اچ‌اس اعلام کردند که بیشتر لباس‌های حفاظت شخصی که کادر درمان باید ساعت‌ها بر تن کنند تا از ویروس در امان بمانند، برای اندام‌های مردانه و ورزیده و قد بلند طراحی شده است. بیانیه‌ی اتحادیه از یکی از کارکنان «ان‌اچ‌اس» نقل قول کرده است: «این لباس‌ها به طور متوسط برای مردی با قد ۱۹۰ سانتی‌متر و اندام ورزیده طراحی شده که احتمالا بازیکن راگبی هم هست!»
دکتر هلن فیدلر، معاون «انجمن پزشکی بریتانیا» اعلام کرد که این وضعیت زندگی زنان کادر درمان در بریتانیا را کاملا به خطر انداخته است، لباس‌ها به تن آن‌ها زار می‌زند و در واقعیت از آن‌ها محافظت درستی در برابر خطر سرایت ویروس نمی‌کند.
او همچنین گفت: «ماسک‌های محافظتی ویژه‌ی کادر درمان نیز برای یک صورت درشت مردانه طراحی شدند و به شکل درست و کامل روی صورت زنان نمی‌شینند. کنایه ماجرا این‌جاست که همه‌ی این‌ها در حالی رخ می‌دهد که ۷۵ درصد کادر درمانی بریتانیا را زنان تشکیل می‌دهند.»
کرولاین کریادو پرز که در کتاب خود - «زنان پنهان» - به این معضل طراحی تجهیزات حفاظتی درمان برای اندام‌های مردانه و بدون توجه به قد و ساختار بدن زنان پرداخته است، می‌گوید که از ابتدای شیوع ویروس کرونا بار‌ها از زنان کادر درمانی پیغام‌هایی دریافت کرده که چطور نمی‌توانند هیچ لباس یا دیگر تجهیزات حفاظتی را بیابند که اندازه و مناسب برای تن و صورت آن‌ها باشد. این در حالی است که این واقعیت مسلم را همه‌ی کادر درمان می‌دانند که لباس‌ها و ماسک و دستکش باید کاملا فیت بر تن و صورت و دست باشد تا کارایی داشته باشد و از جان نیروی درمانی محافظت کند.
«گاردین» به نقل از یکی از پرستاران «ان‌اچ‌اس» گزارش کرد که در بیمارستان آن‌ها تقریبا نیمی از زنان کادر درمانی نتوانستند لباس حفاظتی را پیدا کنند که مناسب قد و فرم اندام آن‌ها باشد: «در حالی که تنها مردانی که نتوانستند لباس و ماسک مناسب پیدا کنند، آن‌هایی بودند که یا بسیار کوتاه قدند یا حاضر نشدند ریش صورت خود را بتراشند. جنسیت‌زدگی به روشنی تمام جلو چشم‌مان است.»
پرستار دیگری گفت که او را دست‌آخر به بخشی فرستادند که بیمارانی با وضعیت جسمی بهتر بستری‌اند، چون هرچه گشتند نتوانستند ماسکی پیدا کنند که مناسب سر کوچک او باشد.
مساله‌ی کمبود لباس محافظتی برای زنان کادر درمان، مساله‌ی تازه‌ای نیست. سال‌هاست که زنان کادر درمان درباره‌ی آن هشدار می‌دهند. در سال ۲۰۱۶ نتیجه‌ی یک نظرسنجی نشان داد که تنها ۲۹ درصد از زنان کادر درمان می‌توانند لباس و تجهیزات حفاظتی را پیدا کنند که درست بر تن و صورت و دست آن‌ها می‌نشیند و واقعا اندازه‌ی آن‌هاست و برای اندام زنانه طراحی شده است.
از هر ده نفر کارکنان درمان «ان‌اچ‌اس»، هشت نفر را زنان تشکیل دادند و آن‌ها هر روز دارند جان خود را به خطر جدی می‌اندازند و بدون لباس و ایمنی کافی به درمان بیماران مبتلا به «کوید-۱۹» می‌پردازند. اتحادیه‌ی درمانی اعلام کرده که این وضعیت کاملا «شرم‌آور و مایه‌ی ننگ» است که لباس و ماسک برای اندام زنانه طراحی نمی‌شود و به همین سادگی جان زنان کادر درمان به خطر می‌افتد.
فیدلر، پزشک متخصص گوارش، گفته است: «لازم نیست یک پاندمی رخ بدهد تا مردم بالاخره بفهمند که اندام زنان با اندام مردان متفاوت است. دولت وظیفه‌ی اخلاقی و حقوقی دارد که هرچه سریع‌تر برای این معضل چاره‌ای بیندیشد.»
مشکل زنان ایرانی شال نیم بند بود که ویروس فرستاده خدا اونها رو مجبور به پوشش صورت وبینی اش مانند روبندهذ هم کرده .