هر از چند گاه خبرهایی منتشر می‌شود که نشان می‌دهند ما به عنوان انسان تا
چه حد توانسته‌ایم به اندام‌های داخلی خود نزدیک بشویم و از ساز و کار
آن‌ها در حالت زنده و فعال سر در بیاوریم.
هر از
چند گاه خبرهایی منتشر می‌شود که نشان می‌دهند ما به عنوان انسان تا چه حد
توانسته‌ایم به اندام‌های داخلی خود نزدیک بشویم و از ساز و کار آن‌ها در
حالت زنده و فعال سر در بیاوریم. البته هنوز به جایی نرسیده‌ایم که یک نفر
را کوچک کنیم و به درون بدن یک انسان زنده‌ی دیگر بفرستیم تا او را مطالعه
یا بیماری‌های او را معالجه کند.
به تازگی گروهی از دانشمندان و محققان در «انیستیتوی تکنولوژی ماساچوست» (MIT) برای اولین بار یک گوشی پزشکی بلعیدنی ساخته‌اند.
این
وسیله به شکل یک قرص طراحی شده که بلعیده می‌شود و در دستگاه گوارش حرکت
می‌کند. وقتی قرص در یک نقطه‌ی ثابت مستقر شد، میکروفن‌های آن به کار
می‌افتند و شروع به سنجیدن صدای ضربان قلب که در اندام‌های داخلی اکو
می‌شود، می‌کند.
این وسیله می‌تواند ضربان قلب و میزان تنفس را اندازه‌گیری کند و اطلاعات را به صورت وایرلس به دستگاه پزشک منتقل کند.
آزمایش این حسگر مینیاتوری روی خوک‌ها موفق بوده ولی آیا روی انسان هم به درستی و دقیق کار خواهد کرد؟
مهندسان
طراح این دستگاه مقاله‌ی خود را اخیرا در «پلوس وان» (PLOS One) منتشر
کرده‌اند. پلوس وان یک منبع علمی رایگان برای مقالات آکادمیک است. مهندسان
امیدوار هستند در آینده‌ی نزدیک بتوانند این پروتو تایپ را روی انسان
آزمایش کنند.
دیجی کالا
