«تابناک با تو» - روکش حبابدار، واقعا چیز کاربردی جالبی است. هم موقع نقل و انتقال انواع وسایل و اسبابکشیها به درد ما میخورد و هم خیلیها (تقریبا همه) دوست دارند حبابهای آن را بترکانند و تمدد اعصاب کنند. حالا اینکه چطور یک کار بیهوده به ما آرامش میدهد، نیاز به پستی جداگانه دارد.
اما آیا میدانید که چطور روکش حبابدار اختراع شد؟
شرح این اختراع جالب را از کتاب تاریخچه همه چیز، نوشته امیلی پروکوپ، ترجمه رضا اسکندری آذر که نشر خزه منتشر کرده برایتان نقل میکنم. کتاب خوب و مفرحی است و میشود هر روز چند صفحهای از آن را خواند و کلی سرگرم شد و بر اطلاعات کلی افزود.
وقتی سربازان جنگ جهانی دوم از جنگ برگشتند و به لطف کمک هزینه دولت امریکا به تحصیل پرداختند، توانستند صاحب خانه شوند. کشور نه تنها با نوزادان جدید، بلکه با خانههای جدید پر شد.
دهه ۵۰ میلادی شاهد تحولی از روشهای سنتی به روشهای نوین بود؛ سفر انسان به فضا در افق نزدیک قرار داشت و فیلمهای سینمایی مربوط به آینده و تلویزیون، تأثیر زیادی روی سبک زندگی مردم گذاشتند.
در آن دوره، کاغذ دیواری از یک کالای لوکس مختص طبقه اعیان، به کالایی مقرون به صرفه تبدیل شده بود که هر کسی میتوانست راحت و سریع دیوارهای خانهاش را با آن تزئین کند.
در ۱۹۵۷، آلفرد دابلیو فیلدینگ و مارک شاوان می خواستند یک کاغذ دیواری پلاستیکی با کیفیت بالا تولید کنند. آن دو در گاراژ خانه فیلدینگ، دو لایه پلاستیکی را به هم چسبانده، حبابهای هوا بین دو لایه ایجاد کرده و یک لایه کاغذ هم به یک طرفش چسباندند. متأسفانه طرحشان آن قدرها که فکر می کردند محبوبیت کسب نکرد و این دو مخترع محصولی داشتند که هیچ کاربردی نداشت. در ابتدا محصولشان را Cap Air نام گذاشتند و شرکتی به نام Air Sealed ثبت کردند تا محصولشان را بازاریابی کنند.
آنها ابتدا سعی کردند آن را به عنوان نوعی عایق ارزان قیمت به گلخانه ها بفروشند، اما بازاریابی کاغذ دیواری پلاستیکی کار دشواری بود. خوشبختانه یک اختراع آیندهنگرانه دیگر به آنها کمک کرد تا این محصول را به کار بگیرند.
شرکت آی بی ام در ۱۹۵۹ از کامپیوتر مدل ۱۴۰۱ رونمایی کرد، اما در مورد حمل و نقل سخت افزار جدید با استفاده از ضربهگیرهای سنتی مثل روزنامه باطله، کاه و موی اسب، بدون بروز آسیب به آن نگرانیهایی داشت.
فردریک باورز، یکی از بازاریابهای شرکت Air Sealed محصول را به آی بی ام پیشنهاد کرد و بالاخره مورد استفادهای برای روکش حبابدار پیدا شد. شرکت Air Sealed شروع به تولید محصولات دیگر برای صنعت حمل و نقل کرد، مثل پاکت نامههای دارای روکش حبابدار در داخل که به خصوص در دهه ۸۰ با روی کار آمدن فلاپی دیسک بسیار محبوبیت پیدا کرد.
دوران به هم چسباندن دو لایه پلاستیک به سر آمده بود، اما در ۱۹۵۷، دستگاهی ساخته شد که می توانست محصول را با ایجاد حبابهایی منظم بین دو لایه پلاستیک تولید کند. دستگاههایی که امروزه استفاده می شوند، فرق چندانی با آن دستگاه ندارند، غیر از اینکه تعدادشان بیشتر و اندازه شان بزرگتر شده است.
دستگاه اولیه تقریبا به اندازه یک چرخ خیاطی معمولی بود.
موادی که امروزه استفاده می شوند، با محیط زیست سازگارتر هستند، اما همچنان آن قدر دوام دارند که بشود مجددا ازشان استفاده کرد. البته شرکتی مثل آمازون که حمل و نقل کالاها را در مقیاس وسیع انجام می دهد، پیوسته در حال کشف محصولات جدید برای حمل و نقل کالاهاست، چون صفحات و رولهای روکش حبابدار فضای زیادی از انبارش را به خود اختصاص میدهند.
سؤالی که معمولا درباره روکش حبابدار مطرح می شود این است که روش صحیح استفاده از آن برای بستهبندی اقلام چیست؟ حبابها باید رو به داخل باشند یا خارج؟!
توصیه می شود که حبابها به سمت داخل قرار بگیرند تا بهتر از کالای موردنظر محافظت کنند. این روش همچنین باعث می شود کالاهای کوچکتر فضای کمتری بگیرند.
اما از نظر بسیاری از افراد، ویژگی منحصر به فرد روکش حبابدار، احساس آرامشی است که از ترکاندن حباب هایش به آدم میدهد. و این آرامش و تخلیه تنش فقط یک تئوری نیست.
تحقیقی در سال ۱۹۹۲ نشان داد سوژههایی که روکش حبابدار میتراکاندند، بعد از انجام این کار آرامتر و هوشیارتر میشدند.
تئوریهایی در مورد علت این قضیه وجود دارد: یکی اینکه مغز اولیه ما حس ترکاندن حباب ها را با حس له کردن کک و سایر حشرات ارتباط میدهد؛ اما تئوری محتملتر (و کمتر حال به هم زن) این است که انسانها تمایل زیادی به حس لامسه دارند و استفاده از تسبیح، اسباببازی های کوچک و روکش حبابدار به ما کمک می کند تنش را از وجودمان خارج کنیم.
آیا میدانستید؟
شرکت Air Sealed یک تقویم دیواری تبلیغاتی تولید کرد که در آن به هر روز از سال یک حباب اختصاص داده شده و فرد می توانست روزی یک حباب را بترکاند؟
منبع: یک پزشک