پس از حمله مهشید حامدی (همسر ابراهیم حامدی) به محسن چاوشی، این خواننده پاپ کشورمان، در متنی شعرگونه، از آن دسته خوانندگان خارج از کشور که برای کنسرت به عربستان سعودی سفر کردند یا علیه اعتقادات مذهبی مردم ایران موضع گرفتند، به شدت انتقاد کرد.
ابی، شهرام شبپره، شادمهر عقیلی، آرش و اندی از جمله خوانندگانی بودند که در جده عربستان، کنسرت دادند. عارف هم دیگر خواننده خارج از کشور است که در یک کنسرت، به مقدسات اسلامی توهین کرد که البته با انتشار متنی، بابت آن عذر خواست.
متن منتشر شده محسن چاوشی به شرح زیر است:
تعفن!
رایحه تخمیر است
که قهقههزنان میپیچد
به مشام و جیبهایِ بیگناه
و البته بیچاره گوشهای عربدهخواه
تعفن!
کج فهمی است و روخوانی
و هیجان لحظهای دیده شدن
و البته شنیده شدن
غیرِ جغرافیای بد مستِ پُرعربده
و کفشهای طلا یادمان باشد
آن دو جفت، دوازده اعدامی بود
زیر پای شما به عربستان.
اگر طلاست نعلینتان،
ما هنوز رختمان عزاست
به سبزی و نان زندهایم
البته بدون بیخندانِ رفسنجان.
عربده نکش شبه ماه!
کمی آرام بتیغان
بیا اینجا
و کمی مزه کن پوستِ شیر را
کمی بخوان و اندکی گوش باش
جای نوشیدن و چرخیدن.
من از تو داغ ترم
ادای داغ در نکن
که شمشیرِ ذوالفقارِ من
مست میدان است
و آماده به گردنکشان
جیب بُران
و عربده کشان ...
و البته
یاد عربده کشی دیگر افتادم متعارف
همان که پشیمان است
“مثل سگ”
و افتخار میکند
به کاباره
و شهامتِ تهران ندارد!
یا علی...
خبرآنلاین
مساله این است!
هنرمند هم خوبست که خط قرمز دارد.
دغدغه های خودش را، توهین های به شخص خودش را ... با سکوت، وقار و احترام پاسخ دهد. ولی آنچه سزاوار ارج و احترام است را... بی احترامی به آن را بر نتابد. و حتی گاه برآشوبد...
اما چقدر حالم بد می شود که هنربندی گاه برای یک توله حیوانی بی پنا جنبش اجتماعی را طلب می کند اما در ضیافت متکبران ترانه سرایی می کند. به انسانیت خود نگاه نمی کند! والا بودن گوهر انسانی را نمی بیند.
در دنیای خودش مشغول لهو و لعب و یا همان بازی و سرگرمی های بیهوده است. حتی زندگیش هم سمبل بازی است و سرگرمی... و بوی درد های انسانی ندارد. درد های انسانی اش هم پر است از ژست های مدرن ... .
آزادی خواهی و دموکراسی خواهی در زندان و حصار مرزهای تبلیغ شده. و بازی در زمین های تعریف شده توسط اربابان دموکراسی مدرن بجای نگهبانی و حراست از قداست و حرمت انسانی... و بزرگداشت ارزش های بشری فارغ از هر رنگ و زبان و مکانی . جایی که تمام دنیا بر تو گردند هم باز دست از حرف حق بر نداری.
تهمت زننده پشیمان می شود آخر... روزی هم بلاخره دوغ را از دوشاب خواهد بازشناخت...