دارالفنون را باید نخستین مدرسه‌ای در ایران دانست که با الگوی جدید تأسیس شد. بانی این مدرسه، میرزاتقی‌خان امیرکبیر، افتتاح آن را ندید و روزی که استادان فرنگی مدرسه وارد تهران شدند، خبر عزل وی منتشر شد. بدیهی بود که جانشینان امیر، کیاست و استعداد وی را در تنظیم چنین مراکزی نداشتند و از همین رو، دارالفنون طریقی را پیمود که بانی‌اش خواستار آن نبود.
در این مدرسه، عموماً فرزندان اشراف و شاهزادگان به تحصیل مشغول شدند. یکی از آدابی که در مدرسه دارالفنون، با الگوبرداری از مدارس اروپایی، مورد توجه قرار گرفت، تشکیل گروه موسیقی و سرود بود. ناصرالدین‌شاه به این کار علاقه داشت و می‌خواست در هر بازدید از مدرسه، اجرای سرود و موزیک را تماشا کند.
بر همین اساس، از اواسط دوره ناصری، دسته موزیک دارالفنون با استفاده از دانش‌آموزان مستعد و عموماً محصل در رشته نظام، تشکیل شد. مسئولیت این گروه بر عهده شکرا... خان سرهنگ بود که در کتاب «تاریخ منتظم ناصری»، از او با عنوان «موزیکانچی‌باشی» نام برده شده‌است. در تصویر امروز قاب تاریخ، دسته موزیک مدرسه دارالفنون را می‌بینید که در سمت چپ آن، شکرا... خان سرهنگ ایستاده است. زمان برداشتن عکس احتمالا حدود سال ۱۲۶۰ هـ. ش است. استفاده از ساز‌های ضربی و بادی مختلف توسط دانش‌آموزان که در تصویر مشاهده می‌شود، در نوع خود جالب و دیدنی است.
روزنامه خراسان
