اینها تاوان قرنطینه در مناطق محروم است!

به گزارش «تابناک با تو»؛ كرونا پير و جوان، زن و مرد و فقير و غني نمي‌شناسد، ولي هر كدام از اينها به عللي ضربه‌پذیری و رفتارشان در برابر كرونا متفاوت است. برخي ضعيف‌تر و برخي قوي‌تر، برخي ايمن‌تر و برخي ناايمن‌تر رفتار مي‌كنند. در مجموع طبقات ضعيف از چند جهت ضربه‌پذيرتر هستند. هم از حيث ابتلا به آن و هم از حيث تبعات بعدي به ویژه آثار اقتصادي آن.

از جهت ابتلا آنان ضربه‌پذيرتر هستند، زيرا امكان كمتري دارند كه خود را در خانه قرنطينه كنند. بسياري از افراد اين طبقه؛ كاركن مستقل و يا روزمزد هستند و نمی‌توانند در خانه بمانند. امكان كمتري دارند كه به لحاظ اقتصادي وسائل بهداشتي و ايمني در برابر ويروس را تهيه و استفاده كنند. در محلات و خانه‌هايي زندگي مي‌كنند كه جمعيت آنجا متراکم‌تر و در نتيجه مواجه بدني با ديگران بيشتر است. اگر به نقشه مبتلايان به كرونا در تهران نگاه كنيم، به وضوح مي‌بينيم كه مناطق جنوبي‌تر شهر تهران با تراكم بيشتري از مبتلايان مواجه هستند.

از سوي ديگر امكان خورد و خوراك مطلوب‌تر جهت مقابله موثر در برابر ويروس در آنان كمتر است لذا ايمني بدنی آنان نيز كمتر خواهد شد. از سوي ديگر به علت بزرگ‌تر بودن اندازه خانوار و كوچك بودن مساحت خانه در میان طبقات کم‌درآمد، تحمل دوران قرنطينه براي آنان بسيار سخت‌تر است. كافي است كه بدانيم متوسط زيربناي مسکونی برای هر فرد در منطقه ۳ تهران که مرفه‌تر است، بیش از ۲ برابر این شاخص برای منطقه ۱۷ و ۱۸ است و اگر امكانات رفاهي و سرگرمي را نيز در نظر بگيريم اين تفاوت بسيار بيشتر و تحمل قرنطينه خانگي براي مناطق محروم‌تر سنگين‌تر خواهد بود.

به علاوه عوارض کرونا برای این طبقات بسیار سنگین‌تر خواهد بود. اولین و مهم‌ترین آنها، افزایش بیکاری و قطع درآمد‌های آنان است. طبقات ضعیف هم دچار بیکاری بیشتری خواهند شد و هم درآمد‌های آنان کاهش بیشتری پیدا می‌کند، ضمن آنکه آنان پس‌انداز مناسبی برای جبران این کاهش درآمدی ندارند. هم‌چنین به لحاظ ساختار هزینه‌های سبد خانوار بسیار ضربه‌پذیر هستند. کافی است که دو گروه را با یکدیگر مقایسه کنیم.

دو دهک پایین جامعه شهری را با دو دهک بالای جامعه می‌توانیم مقایسه کنیم. دهک اول و دوم حدود ۳۳ درصد درآمدشان را صرف اقلام خوراکی می‌کنند. این رقم برای دهک‌های نهم و دهم، حدود ۱۸ درصد است. این، یعنی اگر درآمد‌های آنان کم شود، طبقات بالا از نظر خوراک فقط تحت تأثیر ۱۸ درصد درآمدشان قرار می‌گیرند که به راحتی قابل جبران است. ولی طبقات ضعیف تا ۳۳ درصد.

در شرایط بحرانی می‌توان بسیاری از اقلام هزینه خانوار را حذف کرد، بجز خوراک، درمان و اجاره مسکن، در بقیه اقلام می‌توان صرفه‌جویی کرد. در طبقات فقیر این سه رقم هزینه، حدود ۷۰ درصد کل هزینه‌ها را شامل می‌شوند. یعنی این ۷۰ درصد را نمی‌توان دست زد و فقط با ۳۰ درصد بقیه می‌توان قدری بازی و صرفه‌جویی کرد تا جبران کمبود‌ها بشود. طبقات بالا، حدود ۵۸ درصد درآمدشان چنین وضعی را دارند؛ و با ۴۲ درصدش می‌توان بازی کرد تا جبران کمبود‌های احتمالی بشود. ۳۰ درصد درآمد دو دهک پایین در طول سال حدود ۳۰۰ هزار تومان در ماه است، در حالی که ۴۲ درصد درآمد طبقات مرفه جامعه، به طور متوسط ماهانه حدود ۵ میلیون تومان است و این یعنی بازنده بزرگ کرونا طبقات فقیر هستند و باید فکری به حال آن‌ها کرد.

منبع: عصر ایران