سیزا به عنوان استاد مدعو در موسسه فدرال تکنولوژی سوئیس، دانشگاه پنسیلوانیا، مدرسه لوس آندس بوگوتا و مدرسه عالی طراحی دانشگاه هاروارد (به عنوان دستیار کنزو تانگه)فعالیت کرد.
بنیاد معماری Every Design عنوان کرده: کارهای سیزا یک تلاش جدی برای خلق یک لحظه قدرتمند و مقاوم مثل بتن، با تفاوت های ظریف و منحصربه فرد خود است. او بهترین معمار در زمینه ی تلفیق مسایل گوناگون است. ارزترین خصیصه ی آلوار سیزا استادی او در پرداخت و اجرای معماری در زمینه هایی است که ظاهراً غیرممکن هستند. وی با مهارت مطالعاتش از مکان را به فرم های مجسمه گونه که قابل پیش بینی و عادی نیستند، بدل می کند. سیزا یکی از اولین و بزرگ ترین معمارانی است که المان های کارهایش، به بافت و شکل اصلی برتری دارند. معماری وی همیشه با یک فضای الهام شده از المان های هنری تلفیق شده است. آثار سیزا حس تازگی و آزادی را در دیگران به وجود می آورد. در معماری وی، تنها چیزی که که او را به واهمه وا می دارد، خطر انقراض است.
آلوارو سیزا از جمله معمارانی بوده که هنوز تدریس را در برنامه کاری خود
قرار داده است. او به عنوان مدرس میهمان در بسیاری از دانشگاه های ایالات
متحده، آرژانتین، کلمبیا، اسپانیا، آلمان، فرانسه، فرانسه، نروژ، هلند،
سوئیس، اتریش، و انگلستان تدریس کرده، و در همایش های بسیاری شرکت کرده
است. در سال های اخیر افتخارات متعددی از بنیادها و موسسات در اروپا دریافت
کرده است. از جمله مدال طلای بنیاد آلوارو آلتو د سال 1988، و جایزه
مشهور میس وندرو مربوط به بانک بورخس و ایرمائو پرتغال در سال 1986.
پس از انقلاب کشور پرتغال در سال 1977، مسئولان دولت، آلوارو سیزا را برای
طراحی پروژه شهرسازی و برنامه نوسازی شهرهای حومه مراکز اصلی انتخاب کردند.
بر نامه های اصلی این پروژه، طراحی و ساخت بیش از 1200 خانه کوچک و کم
هزینه که دارای یک طبقه، تا حداکثر دو طبقه بوده است، که عرصه حیاط برای
تمام خانه ها در نظر گرفته شده است.
در ادامه با برخی پروژه های وی آشنا می شویم:
1. خانه چای بوا نووا (1963)
2.موزه هنر گالیسیایی (1964)
منبع: گروه معماران آرل
