لذت سرزنش کریسمسی مردم!
کد خبر: ۱۶۶۱۹۶
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: 2019 December 27    -    ۰۶ دی ۱۳۹۸ - ۱۰:۵۸
در کنار همه دلایلی که جامعه شناسان قاعدتاً باید آن را کشف کنند یکی از مهمترین دلایل فقدان شادی است. وقتی گرانی و فقر و تبعیض و بیکاری و ... قلب مردم را فشرده می‌کند و آن‌ها را در خود می‌شکند به صورت طبیعی دنبال بهانه‌های شادی می‌گردند. چرا باید آن‌ها را سرزنش کنیم؟ نمی‌شود با همان ملودی که سینه می‌زنیم، کف بزنیم و گمان کنیم که بله! کار فرهنگی کردیم.

لذت سرزنش کریسمسی مردم!

لذت سرزنش کریسمسی مردم!«تابناک باتو» ـ چند سالی است دی ماه در ایران نه یادآور برف و باران و ننه سرما و این قصه ها که راوی حکایت بابانوئل و عکس های ایرانیان با چراغ های رنگینٍ آویزان از درخت های کاج کریسمس است و شماتت و سرزنش مردم از سوی برخی مسئولان که این کارها خود باختگی فرهنگی است و ترویج فرهنگ غرب و ...

من هم شگفت زده ام از این تب فراگیر. اینکه خانواده هایی با درآمد متوسط، فرارسیدن سال میلادی را با هزینه جشن می گیرند که بسیاری از آنها بعید است حتی ترتیب ماه هایش از ژانویه تا دسامبر را بدانند. اما چرا برخی در ایران (و هر سال تعداد بیشتری) این روز را جشن می گیرند؟

در کنار همه دلایلی که جامعه شناسان قاعدتاً باید آن را کشف کنند یکی از مهمترین دلایل فقدان شادی است. وقتی گرانی و فقر و تبعیض و بیکاری و ... قلب مردم را فشرده می کند و آنها را در خود می شکند به صورت طبیعی دنبال بهانه های شادی می گردند. چرا باید آنها را سرزنش کنیم؟

نمی شود با همان ملودی که سینه می زنیم، کف بزنیم و گمان کنیم که بله! کار فرهنگی کردیم و مردم باید شادمان شوند و چرا خوشحال نمی شوید و کیف نمی کنید؟! اصلاً مگر شادی دستوری است؟ اینکه فکر کنید تلویزیون از قول یک مقام خیلی مسئول بفرماید: « لبخند بزنید»! و مردم ریسه بروند خیال پردازانه نیست؟

اینجا ایران است و این مردم حتی اگر گاهی از سر ترس یا احترام به شوخی های بی مزه کسی خندیده اند به این معنی نیست که در اعماق وجودشان شاد هستند!

آقای قرائتی می گفت: «ما دکترای گریه داریم اما برای خنده سیکل هم نداریم»!

اعتراف صادقانه ای است. آیا در این سال ها برای خندیدن مردم کاری کرده اید؟ یادتان می آید سال ها بلند خندیدن نشانه جلف بودن و سبکسری بود و گریه کردن و غمگین بودن نماد فضیلت و ملکوتی بودن! اصلاً قبول دارید که خنده و شادی مهم است و تنها با خندوانه و دورهمی به دست نمی آید؟ قبول دارید که ممانعت از برگزاری یک جشن باستانی در فلان جا برای بخشی از مردم شادی آفرین نیست و بغض ایجاد می کند؟

تا زمانی که شادی «ملی» مثل عزای «ملی» به رسمیت شناخته نشود، از آن استقبال نشود و لبخندآفرینان مثل اشک آفرینان اگر تشویق نمی شوند دستکم تنبیه نشوند، حق نداریم به مردم بگوییم که چرا در کریسمس جشن گرفتید؟ چرا ولنتاین به هم گل و خرس هدیه دادید؟ با بخشنامه و دستورالعمل و اخم و تخم درست نمی شود.

این مردم شادی می خواهند. برای همین از فیلم های کمدی حتی کم مایه هم استقبال می کنند. برای همین حتی بلیط های گران کنسرت های داخلی را می خرند. گمان نکنید همه آنها که می روند کنسرت مرفه های بی درد و پورشه سواران هستند. اتفاقاً این بخش برای دیدن کنسرت «آن جای دیگر» می روند و «اصل جنس» را گوش می دهند نه بعضی «بدل» های داخلی را!

ما را به خاطر بابانوئل با آن ریش پت و پهن و یک درخت کاج و چهار ریسه که معنایش را هم نمی دانیم این همه شماتت نکنید. سرزنش نکنید. به جای این همه طلبکار بودن بفرمایید برای شادی عمومی چکار کرده اید؟ شما حتی به اندازه کافی برای مرگ احتمالی ما در زلزله ها کفن ندارید، چطور به خودتان حق می دهید این همه شادی هایی که مردم در کنج دنج خانه هایشان با هزینه شخصی خلق می کنند را سرزنش کنید؟ دل تان نگرفت و خسته نشدید از این همه خبر که فلان جوان ما شادی اش را از قرص نشاط آور و شیشه تمنا کرده است؟

این بچه ها بیشترشان متولدین دهه های 70 و 80 هستند . فرزندان خودمان و دستورالعمل های تربیتی خودمان هستند.

شماتت آسان است و همه ما سالهاست سرزنش می کنیم... می توانید رشته ی این چنگ را پاره کنید، می توانید کاسه ی آن تار را بشکنید، می توانید فرمان بدهید: هان ای طبل گران زین پس خاموش بمان. به چکاوک اما نمی توانید بگوید نخوان!... چکاوک یک دفعه می پرد روی درخت کاج و کریسمس را جشن می گیرد!
احسان محمدی

نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۲:۵۰ - ۱۳۹۸/۱۰/۰۶
0
2
آفرین
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار