حال نکو در قفای فال نکو؛ چهاردهم خرداد

صنما! گرد سرم چند همی‌گردانی           ***        زشتی از روی نکو زشت بود گر دانی

یا بکن آنچه شب و روز همی وعده دهی                یا مکن وعده هر آن چیز که آن نتوانی

از حد و غایت نافرمانی در مگذر                             که پدیدارست اندازهٔ نافرمانی

دل من بردی و از خویشتنم دور کنی                    برنیاید صنما کار بدین آسانی

مهربانی نکنی بر من و مهرم طلبی                       ندهی داد و همی‌داد ز من بستانی

بی‌وفایی کنی و نادان سازی تن خویش                 نیستی‌ای بت یکباره بدین نادانی

نبوی راضی گر زانکه امیرت خوانم                           من بدان راضی باشم که غلامم خوانی

از تو ما را نه کنار و نه پیام و نه سلام                      مکن ای دوست که کیفر بری و درمانی

گویی: اندر دل پنهانت همی‌دارم دوست                به بود دشمنی از دوستی پنهانی

مکن ای دوست که بیداد نشانی نگذاشت            عدل باز آمد با بوالحسن عمرانی

خواجه و سید سادات رئیس الرؤسا                      همچو خورشید به بخشندگی و رخشانی

شاعر: منوچهری دامغانی