«شادیاخ» نام محوطه ای باستانی در نیشابور است که در فاصلۀ زمانی بین اوایل سده سوم تا سال 669 هجری که توسط زلزله ویران شده، دارای اهمیت زیادی بوده است.
به گزارش خبرنگار «تابناک با تو»، در کاوش‌های باستان‌شناسی این منطقه در سال 1379، بخش‌های زیادی از این شهر باستانی از دل خاک بیرون آمد. از جمله اکتشافات این منطقه، می‌توان به ظروف شیشه‌ای و سفالی، گچ‌بری‌ها و تزییناتی اشاره کرد که تنها تصاویر آن بر دیواره‌‌های موزه شادیاخ ـ در کنار سایت باستان شناسی ـ نصب شده است.
بنا بر این گزارش، در زیر هر یک از این تصاویر، عبارتی بیانگر وجود آن شیئ تاریخی در موزه متروپولیتن نیویورک نوشته شده که تأسف هر بازدید‌کننده‌ای را برمی‌انگیزد که چرا این اشیای ارزشمند، زینتگر موزه‌‌های کشورهای خارجی است؟!
خبرنگار تابناک با تو همچنین می‌افزاید: در بازدید از محوطه تاریخی به جز بخش‌هایی از بناهای باقی مانده که با نام تالار عام، آهنگری، سفالگری و ... مشخص شده، وجود چند اسکلت در زیر قاب‌های شیشه ای توجه بینندگان را به خود جلب می‌کند؛ اسکلت‌هایی با قدمتی حدود 550 ساله که گویای آن است که احتمالا این شهر، پیش از حمله مغول‌ها توسط زلزله ای هولناک از بین رفته است.
اما در بازدید ما از این محوطه، مهمترین چیزی که توجه و تأسف همه را را برانگیخت، شرایط نگهداری بسیار نامناسب این اسکلت‌ها بود، به گونه‌ای که رطوبت بسیار بالا در زیر محفظه‌های شیشه ای ـ که باید محافظ این اسکلت‌های با ارزش باشند ـ موجب تسریع در تخریب و نابودی آنها شده است. جالب اینکه وجود خزه در لابلای سنگ‌های زیر محفظۀ شیشه ای، نشان دهندۀ پایداری این رطوبت است و البته از رطوبت‌گیرهای تزیینی و بدون کار‌آیی نیز هیچ کاری ساخته نیست.
بر خلاف افسوس اولیه در بازدید از موزه، در راه بازگشت از سایت شادیاخ، این عبارت ذهن مرا مشغول کرده بود که «ای کاش اجنبی‌‌ها این اسکلت‌ها را هم با خود به موزه مترو پولیتن می‌بردند»!
در اینجا شما را به دیدن تصاویری از این موزه دعوت می‌کنیم.
توجه: تار بودن و ناپیدایی عکس‌ها به دلیل رطوبت و بخار گرفتگی زیر شیشه‌های محل نگهداری این اسکلت‌هاست.تهیه‌کننده و عکاس: حمید روحشاد 
جلبک زده