شب گذشته برنامه 90 با محوریت هادی نوروزی روی آنتن رفت. بیشتر از همه گزارش ها و آیتم هایی که در این برنامه پخش شد، دو خبر ویژه از کاپیتان فقید پرسپولیس بسیار دردناک بود.
اول وقتی که دانستیم خانواده کاپیتان سابق پرسپولیس در آپارتمانی استیجاری زندگی می کنند. این خبر چنان غیرمنتظره بود که کمی نیاز به تحقیق و پرس و جو داشت. مگر می شود کسی که 8 سال در تیم بزرگ پرسپولیس بازی کرده، هنوز خانه ای از آن خود نداشته باشد.
با کمال تعجب نزدیکان شماره 24 ابدی پرسپولیس نیز به اتفاق این خبر را تایید کردند. آنها گفتند که هادی "مرد خانواده" بوده و اهل ریخت و پاش های مرسوم میان فوتبالیست های جوان نبوده است اما علت این موضوع برمی گردد به نحوه پرداخت های پرسپولیس طی سال های اخیر که اغلب فقط بخشی از پول قرارداد بازیکنان پرداخت می شد و همان نیز در قسط های متعدد و پراکنده به دست بازیکنان می رسید.
با این وضعیت آیا بهتر نیست به جای این همه طرح های شعاری برای هادی تدابیری برای خانه دار شدن خانواده او اتخاذ شود؟
اما دومین نکته برنامه 90 فیلمی از تمرینات پرسپولیس بود که نوروزی آشکارا در بخشی از آن دچار دردی در ناحیه قفسه سینه می شود. سوال روشن است؛ چرا این اتفاق همان روز دیده نشده است؟ اگر دیده شده، چرا جدی گرفته نشده است؟
این حرف که "عمر دست خداست" از بار مسئولیت ها کم نمی کند. ساز و کار پزشکی در باشگاه های ایران به شدت معیوب و بیشتر برای خالی نبودن عریضه است. آیا اگر یک تیم پزشکی حاذق و باتجربه و دقیق و مسئولیت پذیر در کنار باشگاه پرسپولیس بود احتمال جلوگیری از این فاجعه وجود نداشت؟
نوروزی که رفت، ای کاش مرگ تلخ او باشگاه های فوتبال ایران را هوشیار کند تا به تیم های پزشکی شان به قدر یک بازیکن سکونشین شان بها بدهند. تست های ابتدای فصل و چک های دوره ای که در تمام تیم های حرفه ای جهان مرسوم است باید در ایران هم جدی گرفته شود. بازیکنان در تمرینات باید تحت کنترل و نظارت تیم پزشکی باشند.
کاش رفتن نوروزی زنگ خطری را به صدا درآورده باشد تا مدیران این فوتبال از خواب بیدار شوند و تیم ها را فقط در بیست و چند بازیکن و سه چهار تا مربی خلاصه نکنند.
هشدار نیوز
منم سرباز این مرز و بومم
با ۱۶ سال خدمت ودرجه سرگردی هنوز مستاجرم
خدا تمام سربازای این مملکت که توقعی ندارن مثل هادی رو آمرزش میکنه