محققان به رهبری دانشگاه لوند سوئد یک کورماهی مکزیکی را که سیستم بینایی‌اش طی فرآیند رگرسیون از دست داده بود، بررسی کرده و ارزش واقعی بینایی کامل را در حیوانات ارزیابی کردند.
این گروه از محققان مشاهده کردند این ماهی که در محیطی بسیار تاریک و فاقد مواد مغذی کافی زندگی می‌کند، نیازی به استفاده از چشمانش نداشته و به طور واضحی با گونه‌های خاکی که به مورف معروف هستند، متفاوت است.
به گفته محققان، حیوانات دارای چشمان درشت کاملا توسعه‌یافته، برای بقای خود بهای سنگینی را می‌پردازند؛ از آنجایی که همه حیوانات دارای بودجه انرژی به شدت محدودی هستند، سرمایه‌گذاری بزرگ در سیستم بینایی تنها با هزینه کردن کمتر در دیگر اندامهای بدن رخ می‌دهد.
ایسنا
