به گزارش «تابناک با تو»؛ این حرف من نیست ها، خدا فرموده که: ” از صبر و نماز کمک بگیرید” . ما مادرهای دست خالی، ما مادرهای نابلد، ما مادرهای بی‌سرمایه؛ آیا جز مدد گرفتن از ریسمانی که خدا برایمان پایین انداخته، راه دیگری داریم؟
شمارا نمی‌دانم، ولی من خیلی وقت‌ها هنگ می‌کنم! نمی‌دانم باید چه‌کار کنم؟ چه عکس‌العملی در قبال فلان رفتار پسرهایم نشان بدهم که درست باشد؟ چطور حرف بزنم که تأثیر بگذارد؟ گاهی حتی نمی‌دانم بخندم یا گریه کنم؟ این‌طور وقت‌ها می‌دوم سمت سجاده‌ی مهربانم!
بازش می‌کنم و چادری که سال‌هاست هم‌نفس نمازها و زیارت‌هایم بوده سرم می‌اندازم، می‌ایستم رو به خدا…بغض می‌کنم، می‌گویم: خودت امر کردی دستم که خالی شد، کار که بلد نبودم، هاج و واج که مانده بودم و انگشت به دهن، با تو حرف بزنم، خوب من آمدم ، ریسمانت را بیانداز که دارم غرق حیرت‌هایم می‌شوم! همانجا نیت می‌کنم و شروع می‌کنم به حرف زدن…
گاهی آلوچه آلوچه با اشک، گاهی با سوال، گاهی با دلتنگی فقط و گاهی ساده و آرام! سلام که می دهم ایمان دارم یک راهی باز شده، یک دستی آمده توی کار، یکی اصلا دست مرا برده و خودش رسانده به آن طناب نجات… باور کنید نمازهای بی وقت، نمازهای وسط روز، نمازهای یواشکی این مدلی یک جور خوبی کارم را راه انداخته که دلم نیامد به شما هم نگویم: که هر وقت کم آوردید بدوید سوی سجاده هاتان!
می‌شود این نمازها را همیشگی خواند؛ مثلا روزی دو رکعت نماز مستحبی هدیه به خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها، یا امیرالمؤمنین علیه السلام و یا… شخصی را می‌شناسم که از نوزادی دخترش تا الآن که ۱۳ ساله است هر شب دو رکعت نماز هدیه به حضرت رقیه سلام الله علیها خوانده و دخترش را به ایشان سپرده است و دوستی که موفقیت آقاپسرش در کار و تحصیل و ازدواج خوب و…زبانزد است، در جواب جوان‌ترها که دنبال رمزی، یا وردی بودند گفته بود؛ سال‌هاست هر شب دو رکعت نماز هدیه به حضرت زهرا سلام الله علیها خوانده‌ام و همه‌چیز پسرم را به ایشان سپرده‌ام!
خلاصه که خداوند خوب امری فرموده‌اند…بشتابیم به‌سوی رستگاری
فوق العاده خوب بود 