طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی
کد خبر: ۱۱۲۳۸
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار: 2015 September 15    -    ۲۴ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۲:۰۳
این روزها اما طاقچه ها، جای خود را به شلف ها داده اند، شلف هایی که طراحی های عجیب و متفاوتی دارند، اما هیچ کدام نمی توانند جای طاقچه ها را بگیرند و آن لطافت و زیبایی خاصی را که طاقچه ها به خانه می دادند را به فضای خانه های ایرانی برگردانند.
امروز می خواهیم کمی به گذشته ها برگردیم به همان روزهای دیرینی که پر بودند از سرمستی و شیرینی، می خواهیم برگردیم به همان خانه های قدیمی با صفا، همان خانه هایی که درب های چوبی کلون دار داشت، همان درب هایی که بعد از عبور از آن ها به هشتی می رسیدی و بعد از عبور از آن به حیاطی مصفا که گوشه اش تختی چوبی تمام خستگی هایت را به جان می خرید، کمی که خستگی از تن به در می شد به سراغ حوض فیروزه ای وسط حیاط می رفتی، آبی به صورت می زدی، از زلالی آب روحت تازه می شد، هنوز سرمست از خنکای آب، بوی چای هل مشامت را پر می کرد، همان طور که به درختان و گل و گیاهان زیبا و پر طراوت حیاط نگاه می کنی، جرعه جرعه چای را سر می کشی.

طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی

چایت که تمام شد بلند می شوی تا استکان کمر باریک را به آشپزخانه برگردانی، از در چوبی که کنار پنجره های ارسی ایوان قرار دارد وارد اتاق می شوی، تلالو آینه کاری های اتاق چشمانت را خیره می کند، همان طور که به سمت آشپزخانه روانی ناخودآگاه چشمت به تصویری می افتد که درون آینه ی قدیمی روی طاقچه پیدا شده، چند لحظه همان جا می ایستی و نگاهی به طاقچه ای که پر است از عکس های قدیمی می اندازی، طاقچه برایت به سان قابی از خاطره ها می شود و تو را به روزهای خوب بر می گرداند. به راستی چه چیزی این طاقچه ها را این قدر جذاب و زیبا می کرد؟ شاید همان سادگی و بی آلایشی شان، شاید هم همین که خیلی ساده در دل دیوار نشسته اند.

طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی

قرآن بر لب طاقچه 

طاقچه ها حس و حال عجیبی داشتند، هر چه را می خواستی روی طاقچه ها پیدا می کردی، کلید خانه همیشه زیر پارچه های گل دوزی شده ای که روی طاقچه ها پهن بود قرار داشت، قرآن همیشه جای شان لبه رفیع طاقچه ها بود، رادیوها هم همین طور، قاب عکس ها هم که عضو جدا نشدنی طاقچه ها بودند. 


زندگی از سرطاقچه کاهگلی آغازشد

طاقچه های کاهگلی را گلدانی از گل های شعمدانی پر می کرد، عطرش چنان در همه جای خانه به مشام می رسید که گویی زندگی از سر همان طاقچه کاهگلی شروع می شد و به تک تک اجزای خانه نفوذ می کرد و روحت را تازه می کرد. 

طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی

طاقچه ها، موزه ای در دل خانه 

صندوقچه های کوچک یا ظروف سفالی قدیمی همیشه جای شان روی طاقچه بود، آن ها را آن جا می گذاشتند تا همیشه به یاد نیاکانشان و یادگاری های باقی مانده از آن ها باشند. همین کار باعث می شد تا وقتی به اتاقی که پر از طاقچه بود وارد می شدی  آن را مانند موزه ای در دل یک خانه قدیمی ببینی. 

طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی

طاقچه در آشپزخانه 

طاقچه ها در همه جای خانه پیدا می شدند، اتاق، ایوان حتی در آشپزخانه. این طاقچه ها به فضایی مثل آشپزخانه حس و حالی جالب می بخشیدند. از در آشپزخانه که وارد می شدی دیواری پر از ظرف و ظروف مسی و روحی که با نظم و ترتیبی خاص کنار هم چیده شده اند جلوی رویت ظاهر می شد. طبقه بالای آن هم شیشه های ترشی و آبغوره و آبلبمو خود نمایی می کرد و چهره ای متفاوت با همه طاقچه ها پدید می آورد. 

طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی 

طاقچه در خانه های مدرن ایرانی 

طاقچه ها عضو جدا نشدنی خانه های ایرانی است و هر معماری که به اصالت طرح خود معتقد باشد هر جور که شده این عنصر را در طراحی دکوراسیون داخلی خانه خود استفاده می کند، مانند محمدرضا نیکبخت، معمار برجسته ایرانی که در طراحی دکوراسیون داخلی ویلای پارتکلا شاهکار معماری ایرانی در روستاهای مازندران، از آن استفاده کرده است. در جای جای این ویلا طاقچه های ساده ای که با وسیله های دکوری اغلب چوبی تزیین شده است، به چشم می آید. 

طاقچه های ایرانی، نیاکان شلف های امروزی

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود

این روزها اما طاقچه ها، جای خود را به شلف ها داده اند، شلف هایی که طراحی های عجیب و متفاوتی دارند، اما هیچ کدام نمی توانند جای طاقچه ها را بگیرند و آن لطافت و زیبایی خاصی را که طاقچه ها به خانه می دادند را به فضای خانه های ایرانی برگردانند. 

منبع: چیدانه
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۲۳:۴۵ - ۱۳۹۴/۰۶/۲۴
0
7
خیلی ممنون از مطالبتون.
خواستم نکته ای را برای خودم یاداوری کنم. استفاده از کلمه "درب" علط مصطلحی است که به تکرار استفاده می شود. در فارسی ما کلمه ای به نام "درب" نداریم. در عربی باب به معنی در است و در فارسی هم"در" وتلفیق این کلمه صحیح نیست و باید همان معدل فارسی آن را که همان در است، به کار برد.
شاید عنتوان این مطلب اینجا مجاز نباشد ولی در گزارش به چندین کلمه درب برخورد کرد.
سپاس
خانواده ایرانی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۴۷ - ۱۳۹۴/۰۶/۲۵
0
26
دلم برای اون روزهای پر از صفا و صمیمت تنگ شده هیچ کس فقیر نبود همه توی این خونه ها زندگی می کردند و بالا شهر و پائین شهر نداشت. کوچه ها پر از صدای بازی بچه ها بود و کسی از سیاست حرف نمی زد و حرف از خوشی و ناراحتی همدیگر بود که در خوشی همدیگر شریک بشن و ناراحتی همدیگر را برطرف کنند.
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار