اختصاصی «تابناک باتو»؛ دورترین ساخته ی دست بشر از زمین «ووییجر ۱» نام دارد. با اینکه این فضانورد دهه ی هفتادی، هنوز هم از آن فاصله های دور برایمان اطلاعات ارسال می کند، هرگز نخواهد توانست یک تصویر از تمامی منظومه ی شمسی یا کهکشان راه شیری به ما عرضه کند.
اما همه عالم به کنار. با کمی محاسبات ریاضیاتی و هنرنمایی، می توان آنچه عالم از فاصله های بسیار دور می نماید را سرهم بندی کرد.
پابلو کارلوس بوداسی موسیقیدان و هنرمند در سال ۲۰۱۲ نمایی از تمامی نماها به دست داد. وی تصوری تمام مقیاس از تمامی عالم قابل مشاهده عرضه کرد؛ تصویری شبیه یک چشم بزرگ که در مرکز تصویر می توان خورشید و منظومه ی شمسی را دید و هرچه چشمانمان را رو به خارج حرکت دهیم به ترتیب، حلقه ی انتهایی کهکشان راه شیری، حلقه ی کهکشان های مجاور چون آندرومدا و الباقی شبکه ی کیهانی را می بینیم.
حتما متوجه شده اید که در این عکس، زمین در مقایسه با هر چیزی بزرگتر طراحی شده است. دلیل آن نیز استفاده ی بوداسی از مقیاس لگاریتمی است و نه خطی. اگر این شیوه را در پیش نمی گرفت، تصویر بسیار بزرگتر می شد. برای دریافت درک بهتر از این مقیاس تصویر دو بعدی یک مخروط که به سمت شما نشانه رفته را تصور کنید. خورشید روی نوک این مخروط است و از آن پس هر بخش مخروط نشانگر منطقه ای با چند برابر بزرگنمایی نسبت به مقیاس واقعی آن است و هر چه بیشتر به سمت بیرون پیش برویم مقیاس بزرگتر می شود.
بوداسی برای خلق این تصویر از نقشه ها، عکس ها و اطلاعات آکادمیک بسیار و نیز از این اطلاعات استفاده کرد و به گفته ی خودش فوتوشاپی ترکیبی از عکس های ناسا و شالوده ای از کارهای خودش به وجود آورد؛ نتیجه یک چشم بزرگی است که تا کنون بهترین تصویری است که می توانستیم از عالم داشته باشیم.
شبیه مردمک چشم بود