تاریخچه‌ی جشن کریسمس در آمریکا

«اختصاصی تابناک باتو»؛ تاریخچه‌ی آداب و رسوم جشن کریسمس در نیمه اول قرن 19 در ایالات متحده آمریکا. با «تابناک باتو» همراه شوید.

تا اوایل قرن 19 میلادی، روش خاصی برای برپایی جشن کریسمس وجود نداشت؛ چون کریسمس تا آن زمان به عنوان یک روز ویژه شناخته نمی شد. انجمن‌های مختلف در سرتاسر کشور آمریکا به شکل‌های مختلفی این روز را جشن می گرفتند. برخی از آن ها روز کریسمس را به عنوان یک روز مهم در دین مسیحیت آن هم به دلیل تولد حضرت عیسی مسیح (ع) گرامی می داشتند و برخی از این انجمن‌ها هرگز این روز را جشن نمی گرفتند.

اما در همین دوره بود که آمریکایی ها تعطیلات جدیدی را پایه گذاری کردند. آن‌ها آداب و رسوم باستانی کریسمس را از تمام فرهنگ‌های مختلف گردآوری کردند و آن را با آداب و سنن زندگی مدرن آمریکایی در آمیختند.

واشنگتن اروینگ، نویسنده محبوب آمریکایی در سال 1819 میلادی، مجموعه‌ای از نوشته‌های خود را در کتابی تحت عنوان «کتاب پیش‌نگار جفری کرایون» منتشر کرد.

نوشته‌های او درباره‌ی مرد مزرعه‌دار بریتانیایی است که کارگران مزرعه‌ی خود را برای جشن کریسمس به خانه‌ی خود دعوت می‌کند. مرد مزرعه دار، جشن کریسمس را به همان شیوه‌ی سنتی در خانه ی خود برگزار می‌کند.

اروینگ، این نگاه به سنت‌های دیرینه را مورد ستایش قرار می‌داد. او مشتاق بود تا اقشار مختلف جامعه گرد هم آیند و از این عید و روز صلح آمیز لذت ببرند. به نظر می‌رسید که واشنگتن اروینگ نگرانی خود را درباره ی منع ادغام آداب کریسمس با رسوم آمریکای مدرن را به صراحت اعلام می‌کند.

مهاجرین، آداب و رسوم کریسمس را شکل می‌دهند

«پِنه رستاد» کتابی تحت عنوان «یک تاریخ» را درباره‌ی جشن کریسمس در آمریکا نوشته است. این کتاب نشان می دهد که چگونه آمریکایی‌ها به تدریج در نیمه اول قرن 19 میلادی، جشن کریسمس را به یک روز اتحاد ملی تبدیل می‌کنند. او در این کتاب توضیح می‌دهد که روز کریسمس برای آمریکایی‌هایی که فرهنگ‌ها و یا ادیان مختلفی داشتند، دارای معانی و مفاهیم مختلفی بود. بسیاری از مهاجرین، آداب و آیین کریسمس را از کشورهای خود به این جشن وارد کردند.

مذهب در اینکه چگونه یک آمریکایی تعطیلات را جشن بگیرد، نقش مهمی را ایفا می‌کرد. مسیحیان کالوینیست جشن روز کریسمس را ممنوع کرده بودند اما افرادی مانند اسقف‌های اعظم و موراویان این روز را با امور مذهبی و تزئینات مخصوص فصل جشن می‌گرفتند.

گروه‌های مسیحی در اواسط قرن، تفاوت‌های مذهبی خود را در ورای معنای کریسمس نادیده گرفتند و این روز را به روش‌های خاصی گرامی می‌داشتند.

کریسمس به زمان مهمی تبدیل شد تا خانواده‌ها بتوانند این روز را در خانه جشن بگیرند. هم چنین بسیاری از مسیحیان آمریکایی نیز به پیروی از آداب و رسوم اروپایی‌ها از درختان برای تزئین در روز کریسمس استفاده می‌کردند و به یکدیگر هدایایی را تقدیم می‌کردند. مسیحیان معتقدند که درخت، یادآور و نمادی از حضرت عیسی مسیح و همچنین، نشانه‌ای از یک شروع دوباره برای آنهاست. مهاجرین آلمانی، رسومی از جمله قراردادن لامپ، شیرینی و اسباب بازی بر روی شاخه‌های درختان همیشه سبز در خانه خود را به آداب و رسوم روز کریسمس افزودند.

رسم تزئین درخت کریسمس به سرعت در بین آمریکایی‌ها رواج یافت. سپس رسم عیدی و هدیه دادن به یکدیگر آغاز شد. همزمان با افزایش این آداب و رسوم در میان عموم مردم، تجارت مدرن مرتبط با روز کریسمس نیز رشد کرد.

کریسمس به عنوان یک روز تعطیل

همزمان با شناخته شدن روز کریسمس در میان اقشار مختلف، برخی از ایالت‌های آمریکا این روز را به عنوان یک روز تعطیل اعلام کردند. ایالت لوئیزیانا، اولین ایالتی بود که در سال 1837 میلادی این حرکت را آغاز کرد. در سال 1860 میلادی، 14 ایالت دیگر نیز از این حرکت پیروی کردند.پیش از سال 1870 میلادی بود که رییس جمهور، یولیسیز سایمن گرانت، کریسمس را تعطیل ملی اعلام کرد.

همچنین آمریکایی‌ها می دانستند که سرودهای قدیمی روز کریسمس از کشور انگلستان و سایر مناطق اروپا آمده بودند اما بعد از مدتی سرودهای جدید آمریکایی زیادی برای روز کریسمس در میان مردم رواج پیدا کرد. برای مثال در سال 1849 میلادی، یک رهبر مذهبی از ایالت ماساچوست کلماتی را به رشته تحریر درآورد که تبدیل به شعر «در نیمه شبی صاف و آرام آمد» (It Came Upon a Midnight Clear) گردید. ترانه‌ی «جینگل بلز» (Jingle bells) نیز 7 سال بعد نوشته شد و یک سال بعد از آن یک رهبر مذهبی دیگر در ویلیام اسپورت در ایالت پنسیلوانیا شعری به نام «ما سه پادشاه شرقی هستیم» (We three kings of orient are) را سرود.

البته هیچ گفتگویی در روز کریسمس بدون صحبت درباره‌ی یکی از موضوعات مهم و مشهور این روز یعنی «سانتا کلوس» (Santa Claus) کامل نمی شود.

این شخصیت بر اساس داستان سنت نیکلاس، یک مسیحی مقدس که در قرن سوم زندگی می کرد، شکل گرفته است. سنت نیکلاس در میان مردم به عنوان محافظ کودکان شناخته می شد.

در فرهنگ های مختلف او را به نام های متفاوتی از جمله «سینترکلاس» (Sinterklaas)، «کریس کرینگل» (Kris Kringle) و «پدر کریسمس» (Father Christmas) می شناسند. اما برای بسیاری از آمریکایی ها با نام «سانتا کلوس» (Santa Claus) شناخته شده می باشد.

در قرن 19 میلادی، بسیاری از مهاجرین آلمانی که در آمریکا زندگی می‌کردند، جشن سنت نیکلاس را در روز ششم دسامبر جشن می‌گرفتند. سنت نیکلاس، برای اهالی شهر نیویورک که جمعیت بزرگی از آلمانی‌ها در آن حضور داشتند، به شکل ویژه‌ای اهمیت داشت. واشنگتن اروینگ در سال 1809 میلادی، کتاب خود یعنی «تاریخ نیویورک» (History of New York) را منتشر کرد . در این کتاب از سنت نیکلاس به عنوان یک حامی از شهروندان نیویورک نام برده شده است. این نویسنده، سنت نیکلاس را مردی با یک کلاه کوچک، یک شلوار گشاد توصیف می کند که پیپ می کشد. آیا این توصیفات برای شما آشنا نیستند؟ بابانوئل ...

VOA