اختصاصی «تابناک باتو»؛ این روزها با صحبت هایی که در مورد جرم و جنایت و فساد می شود، فراموش کردن پیشرفت بشر ساده است. در واقع شاید جالب باشد که بدانید در بسیاری از زمینه ها، انسان ها در موقعیتی بهتر از هر زمان دیگری قرار دارند؛ از کیفیت زندگی گرفته تا قدرت و سرعت و توانایی و خلاصه آنکه گونه ی ما تماما رو به بهبودی است.
اما تا اواسط قرن ۱۹ میلادی، عمر انسان ها به بیش از ۳۰ یا ۴۰ سال نمی رسید. از سال ۱۸۴۰ تا کنون امید به زندگی به طور متوسط در هر سال سه ماه افزایش یافته است. این روند اگر ادامه پیدا کند، تا اواخر قرن کنونی یعنی قرن ۲۱، افراد متولد شده بالغ بر ۱۰۰ سال عمر خواهند داشت.
می توان این پیشرفت را به حساب واکسن و آنتی بیوتیک، یا تغذیه ی مناسب گذاشت؛ حتی فارغ از مسائل اقتصادی، افراد متولد شده در خانواده های فقیر و توانگر، به طور مشابه عمر می خواهند کرد.
ما قویتر و سریع تر شده ایم. ورزشکاران المپیک بیش از صد سال است در رقابت های مشابه حضور دارند، ولی در المپیک ۲۰۱۶ ، ۶۵ رکورد المپیکی شکسته شد. در سال ۱۹۰۸، رکورد دوی ماراتون المپیک از آن جانی هیز ۲۲ ساله با زمان ۲ ساعت و ۵۵ دقیقه شد، امروزه این زمان به ۲ ساعت و ۳ دقیقه کاهش یافته است.
علم تربیت بدنی تکنیک های مناسبی برای ورزشکاران فراهم می کند؛ تکنولوژی با طراحی ابزاری لباس های مناسب تری را تولید می کند و مهمتر از همه وقتی که یک شخص چیزی ظاهرا غیر ممکن است را به انجام می رساند، الهام بخش دیگران شده تا به حد اعلای توان بدنی خود برسند.
ما بیشتر می خوانیم. در سال ۱۹۰۰، تنها اندکی بیش از ۲۰ درصد جمعیت دنیا می توانستند بخوانند یا بنویسند.
در سال ۲۰۱۴ این رقم به ۸۵ درصد رسیده است. اگر مردم بیشتر بخوانند و بنویسند، نابرابری کمتری تجربه می کنند، هرچه پیشرفت تکنولوژی بیشتر شود، جامعه هماهنگ و تمام واحد بهبود پیدا می کند.
امنیت افزایش یافته است. بر خلاف چیزی که رسانه ها می گویند و می نویسند، قتل در قرن کنونی میزان بسیار کمتری نسبت به قرون گذشته دارد. در سراسر اروپا میزان قتل در هزار سال گذشته به طور چشمگیری کاهش یافته است. در ژاپن نیز با شروع قرن بیستم، کاهش دراماتیکی در میزان قتل رخ داده است. در آمریکا اما شرایط مشابه نیست. در یک قرن اخیر میزان قتل بالا و پایین های بسیاری داشته است اما آنها نیز از سال ۲۰۰۰ کاهشی نسبی را تجربه کرده اند.
در مورد جنگ چطور؟ شمار کشته های جنگی، چه جنگ های داخلی و چه جنگ های فرامرزی پس از جنگ جهانی دوم، به طور میانگین سالانه با کاهش چشمگیری همراه بوده است. این در حالی است که درگیری های مسلحانه روز به روز بیشتر می شوند. در نتیجه جنگ ها کوچکتر شده اند و افراد کمتری در آن کشته می شوند.
پس همین مسیر را ادامه بدهید.
امید به زندگی از یک لحاظ خیلی مهم افزایش یافته اون هم مرگ و میر کودکان و نوزادان هست. در قدیم اگر کسی از مرحله کودکی گذر میکرد تقریبا مثل الان عمر میکرد، پس پیشرفت عجیبی رخ نداده. در مورد ورزشکارها هم باید توجه کرد که الان ورزش تبدیل به حرفه شده پس مقایسه درستی نیست. در مورد سواد درست هست و ما باسوادتر شدیم. در مورد جنگ کاملا غلط هست. درست هست که جنگی به بزرگی جنگ جهانی دوم نداریم ولی هر موقع از این سالهای بعد از جنگ جهانی، همیشه یک جایی در حال جنگ بوده در حالی که قبل از جنگ جهانی، هم این میزان جنگ نبوده و هم بخاطر سلاح‌ها این همه کشتار نبوده. نتیجه اینکه پیشرفت چندانی نداشتیم و این تحلیل چندان درستی نیست.