روش ایرانیان باستان برای ساخت یخ در بیابان

فرض کنید در یک صحرا گیر افتاده اید و تشنه هستید. بیش از ۲۰۰۰ سال پیش ایرانیان باستانی، راهی برای ساخت یخ در گرمای بیابان پیدا کرده اند و البته یخی که در همه طول سال یخ می ماند.

بنا بر این گزارش، نخستین از این دست ساختارها، حدود ۴۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بنا نهاده شده و حدود ۱۸ متر ارتفاع داشته اند.

درون این بنا شما به یک غار پهناور زیرزمینی برخورد می کنید و مهم نیست چقدر هوای بیرون گرم بوده است. می توانید از سرما حتی نفس خود را نیز ببینید. از پله ها که پایین تر بروید، گویی به یک راهروی یخ زده از یک سوپر مارکت ایرانی قدم نهاده اید.

می توان حدس زد که دمای پایین و یخ جامد تا چه حد در گرمای تابستان به درد می خورند. بدون یخچال ها تقریبا غیرممکن بوده که مواد لازم برای برخی غذاها را در ایران را ذخیره کرد؛ مثلا گوشت کباب یا فالوده (دسر محبوب ایرانی ها).

همه می دانیم، زیر زمین از سطح زمین خنک تر است، اما نه در حدی که آب یخ بزند.

اساسا یخ در آغاز در زمستان ساخته می شود. آب به سمت مجرای زیرزمینی به نام قنات سرازیر شده، ساکن می شود و یخ می زند. یخ موجود است تا اینکه هوا دوباره گرم شود.

دیواره های آن از ماده ای به شدت مقاوم به گرما ساخته شده است به نام ساروج. ساروج از شن، رس، سفیده ی تخم مرغ، آهک، موی بز و خاکستر تولید می شود و همچنین دیواری دیگر به دور یخچال ساخته شده که از تابش مستقیم نور خورشید به آن جلوگیری می کند.

به این طریق بادی که از بالا و دودکش به یخ برخورد می کند، هوای داخل یخچال را خنک نگه می دارد. این پایین بودن دما باعث می شود که حتی در بالاترین دمای تابستان یخ، یخ باقی بماند.

این یخچال ها هنوز هم در ایران، افغانستان و تاجیکستان یافت می شوند و از آنجا که قبل از اختراع الکتریسیته روشی مرسوم برای خنک نگه داشتن مواد غذایی بوده و ممکن است بتوانید آنها را در خانه های روستاییان بیابید.