برخی افراد سفر را دوست دارند و معتقدند یکی از معدود چیزهای زندگی است که ارزش پول خرج کردن دارد. برخی دیگر هم راحتی مبل خود، امنیت خانه خود و کشف فرهنگ‌های جدید را از طریق کانال‌های تلویزیونی ترجیح می‌دهند. افرادی هم هستند که هیچ علاقه‌ای به شناختن فرهنگ‌های جدید ندارند و فکر می‌کنند هیچ چیز در بیرون از کشورشان ارزش دیدن ندارد. برخی افراد که ماجراجویی را دوست دارند، برنامه ریزی را زیاد دوست ندارند، در حالی که برخی دیگر ترجیح می‌دهند سفرشان را با کوچکترین جزئیات برنامه ریزی کنند. آن‌ها معمولا کسانی هستند که دوست دارند با خیال راحت عمل کنند و از اتفاقات و چیزهای سرزده استقبال نمی‌کنند. اما اگر جزء دسته ماجراجویان هستید احتمالا از هیچ چالشی در سفر به مکان هایی که از دید دیگران ممکن است خطرناک به نظر برسد یا حتی کشورهایی مثل کره شمالی که در لیست کشورهای ممنوعه قرار دارند نمی‌ترسید و از هیجان کشف مکانی که قبلا چیز زیادی درباره آن نمی‌دانستید لذت می‌برید.
هر کشوری می‌تواند خطرناک باشد. اما برخی خطرناک‌تر از بقیه هستند، اما چیزهای بد می‌توانند هرجایی اتفاق بیفتند؛ که بستگی به شانس، زمان، سرنوشت یا هرچیزی دارد که به آن اعتقاد دارید. اما اجازه ندهید ترس شما را از انجام دادن چیزهایی که دوست دارید باز دارد، حتی اگر سفر به خطرناک‌ترین نقاط جهان باشد.
جزیره سنتینل شمالی (North Sentinel)
این جزیره کوچک در اقیانوس هند قرار دارد و اندازه تقریبی آن نصف منهتن است. جزیره سنتینل شمالی بخشی از جزایر آندامان است. این جزیره یکی از دورافتاده‌ترین مکان‌های روی زمین و محل زندگی یکی از خطرناک‌ترین قبایل جهان است: جاراوا. آن‌ها از تمدن حذف شده اند و به زبانی صحبت می‌کنند که هیچکس نمی‌فهمد. آن‌ها سایر انسان‌ها را دوست ندارند و بسیار وحشی هستند. جاوا‌ها در سال ۲۰۰۶ دو ماهیگیر را کشتند که به جزیره آن‌ها نزدیک شده بودند. جاوا‌ها و سایر قبایلی که در آندامان زندگی می‌کنند حدود ۶۰۰۰۰ سال است که آنجا هستند. اما شهرنشینی و پیشرفت باعث شد در دهه ۷۰ میلادی یک بزرگراه از میان سکونتگاه آن‌ها عبور کند و برای اولین بار غریبه‌ها به آنجا راه پیدا کردند.
بعضی افراد نابغه فکر می‌کنند که اگر بزرگراه در آنجا ساخته شد چرا افراد بیشتری به آنجا نیاورده است. فکر کنید سوار یک اتوبوس شده اید و از میان جنگل و مردم ترسناکی عبور می‌کنید که به شما خیره شده اند. ممنوعیت دادگاه عالی سال ۲۰۰۲ نتوانست مانع گردشگران و تور‌ها شود تا اینکه در سال ۲۰۱۳ سفر به این منطقه کاملا ممنوع شد. گردشگری در چنین مناطقی خطرناک‌تر از آن چیزی است که بیشتر مردم فکر می‌کنند. آن نه تنها برای بازدید کنندگان خطرناک است، چون ممکن است کشته شوند، بلکه برای افرادی که نسل هاست اینجا زندگی می‌کنند هم خطرناک است. کسانی که از بیرون می‌آیند با خودشان بیماری می‌آورند که کل جمعیت را می‌کشد. وسایل نقلیه حیات وحش را دچار اختلال می‌کند که منبع غذای اصلی این قبیله است. علاوه بر این، اگر گردشگران توسط مردم محلی کشته شوند، دولت مجبور است مداخله کند و دستور جابجایی بومیان یا دستور بدتری بدهد.
هائیتی
در یک دهه اخیر طوفان‌ها و زلزله‌های زیادی به هائیتی آسیب رسانده اند. بسیار غم انگیز است چنین مناطقی که با فقر شدید دست و پنجه نرم می‌کنند بار‌ها و بار‌ها مورد چنین بلایایی قرار بگیرند. نرخ فقر هائیتی ۷۷ درصد است که آن را فقیرترین کشور آمریکایی و یکی از فقیرترین کشورهای جهان می‌کند. اما حتی فقیرترین مکان‌های دنیا هم اغلب زیبایی های زیادی برای ارائه دارند؛ و هائیتی هم جاذبه‌های طبیعی و هم نشانه‌های مشهور و زیبای معماری دارد.
کشورهای فقیر معمولا با نرخ بالای جرم و جنایت همراه هستند که هائیتی را برای مسافران نسبتا خطرناک می‌کند. «Cité Soleil» به معنای شهر آفتاب نام زیبایی است، اما بزرگترین محله فقیرنشین این کشور است که جرائم زیادی هم در آن اتفاق می‌افتد. این محله در منطقه شهری پورتو پرنس با حدود ۴۰۰۰۰۰ نفر جمعیت قرار دارد. این شهر هیچ زیرساختی ندارد، حتی هیچ سیستم فاضلابی وجود ندارد و بسیاری از خانه‌ها با ضایعات و زباله‌ها ساخته شده اند. تا سال ۲۰۰۷ این منطقه توسط باندهای مسلح اداره می‌شد. اگرچه چنین چیزی دیگر اتفاق نمی افتد، اما هنوز تیراندازی، قتل، تجاوز و آدم ربایی در آن زیاد است. بنابراین همیشه از سفر به این منطقه اجتناب کنید، اما از آتیس رزیستانس (Atis Rezistans) دیدن کنید، موزه‌ای که مجسمه‌های ترسناکی را نمایش می‌دهد که از استخوان‌های انسان و ضایعات فلزی ساخته شده اند و داستان هایی از مبارزات روزمره هائیتی را بیان می‌کنند.
دارین گپ (Darién Gap)
زمین هایی که به طول ۱۵۰ کیلومتر بین کلمبیا و پاناما کشیده شده اند به عنوان خطرناک‌ترین منطقه سفر دنیا شناخته می‌شود. هر جنگلی خطرات خودش را دارد، اما این یکی ترسناک‌تر از بقیه به نظر می‌رسد. دمای هوای واقعا بالا و هوای چنان غلیظی را تصور کنید که نفس کشیدن در آن تقریبا غیرممکن است. همه گیاهان مانند درخت نخل چونگا برآمدگی‌های بسیار تیز پوشیده از باکتری دارند. یا موجودات خطرناکی مثل مارهای کشنده، مورچه‌های آتشین، قورباغه‌های سمی یا مگس‌های ناقل بیماری که زیر پوست شما تخم می‌گذارند. افراد کمی که که هنگام سفر به این منطقه با آن‌ها مواجه می‌شوید، معمولا افراد غیربومی، قاچاقچیان مواد مخدر، مهاجرانی که سعی دارند از مرز عبور کنند یا گروه‌های خطرناک شبه نظامی هستند. تلفن‌های ماهواره‌ای و ردیاب‌های جی پی اس در اینجا کار نمی‌کنند بنابراین روی آن‌ها حساب نکنید.
با چنین ویژگی هایی دارین گپ مقصد توریستی جذابی به نظر نمی‌رسد. به رغم همه این ها، یک دانشجوی ۲۶ ساله سوئدی در سال ۲۰۱۳ به این سفر مرگبار رفت. او ناپدید شد و خانواده اش دو سال منتظر نشانه‌ای از او بودند. او یک جهانگرد باتجربه بود که از ۵۰ کشور بازدید کرده بود و هدفش این بود که در میان حداقل یک جنگل راه برود. جسد او دو سال بعد پیدا شد و یک گروه شورشی اعتراف کردند که او را با یک جاسوس خارجی اشتباه گرفته و کشته اند.
کوه اورست
کوه اورست با ارتفاع حدود ۸۸۴۰ متر، بلندترین کوه جهان و آرزوی هر کوهنوردی است و استعاره‌ای از سفر و چالش‌های آن است. افراد زیادی سعی کرده اند به قله آن دست یابند، اما هر کسی نمی‌تواند به آن برسد. اولین مرگ ثبت شده در سال ۱۹۲۲ بود که هفت نفر به دلیل بهمن مردند. از آن زمان در مجموع ۲۹۲ نفر در این کوه به علل مختلف جان خود را از دست دادند: بهمن، سقوط، ذات الریه، سکته قلبی، سکته مغزی و بیماری ارتفاع.
جوان‌ترین فردی که در اورست جان خود را از دست داده یک جوان ۱۹ ساله نپالی بوده است. با اینکه امروزه نسبت به دهه ۱۹۲۰ دسترسی بهتر و بیشتری به اطلاعات و تکنولوژی داریم، چنین مرگ هایی هنوز هم قابل پیش بینی و اجتناب نیستند؛ و شما واقعا نمی‌توانید با مادر طبیعت بجنگید، زیرا این فجایع هر زمانی ممکن است اتفاق بیفتند. در سال ۲۰۱۵ بین ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ نفر در نزدیکی کوه بودند که یک زلزله ۷.۸ ریشتری نپال را تکان داد و موجب بهمن شدیدی شد که ۲۴ نفر را کشت و بیش از ۶۰ نفر را مجروح کرد. اما شاید همه این‌ها ارزشش را داشته باشد و وقتی واقعا به آنجا رسیدید احساس کنید روی بام دنیا ایستاده اید. وقتی شما به چنین ارتفاع بلندی برسید، مغز دیگر به خوبی کار نمی‌کند. هر کار کوچک می‌تواند به تلاش زیادی نیاز داشته باشد و مجبورید بسیار محتاط و مراقب باشید تا زنده بمانید.
جزیره عروسک‌ها
جزیره عروسک‌ها (Isla de las Munecas) در نزدیکی مکزیکو سیتی در سال ۱۹۸۷ به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این جزیره در واقع گورستان عروسک‌های مرده است. ۵۰ سال قبل از اینکه این جزیره به یک مکان ترسناک تبدیل شود، دون جولیان سانتانا باررا (Don Julián Santana Barrera)، نگهبان سابق این جزیره ادعا کرد که جسد یک دختربچه را همراه با عروسکش در یک کانال به صورت شناور پیدا کرده است. باررا تصمیم گرفت عروسک او را به نشانه احترام از یک درخت آویزان کند. از آن زمان او صداها، قدم‌ها و ناله هایی را از اطرافش می‌شنید. او تصمیم گرفت به روح دختربچه کمک کند که به آرامش برسد بنابراین پنجاه سال عروسک‌های خراب و شکسته را از میان زباله‌ها و کانال‌ها جمع می‌کرد و آن‌ها را از درختان آویزان می‌کرد. جنازه باررا در سال ۲۰۱۱ در همان نقطه‌ای که جسد دخترک را پیدا کرده بود پیدا شد. بعد از آن، این جزیره یک مقصد محبوب توریستی شد و گردشگران شجاع عروسک‌های بیشتری با خودشان به این جزیره آوردند درحالی که دیگران ادعا می‌کنند عروسک‌ها با آن‌ها پچ پچ می‌کنند. ممکن است این مکان خطرناک نباشد، اما قطعا یک کابوس است.
مالی
مالی در غرب آفریقا یکی از کشورهایی است که درباره آن هشدار داده می‌شود. دلایل آن هم مثل بیشتر کشورهای آفریقایی شامل حملات تروریستی، خشونت جنایی و ناپایداری سیاسی است. مناطق توریستی مورد حملات بسیاری قرار گرفته اند. در ژوئن ۲۰۱۷ چند مرد مسلح به یک منطقه تفریحی لوکس در نزدیکی پایتخت مالی حمله کرده و پنج نفر را کشتند. در سال ۲۰۱۵ چندین حمله اتفاق افتاد که در آن‌ها خارجی‌ها هدف حمله بودند.
مالی از سال ۲۰۰۹ مشکلات تروریستی زیادی داشته، اما چند سال بعد دولتهایی از جمله بریتانیا درباره آن هشدار دادند. در سال ۲۰۰۱ بیش از ۲۰۰۰۰۰ توریست از مالی دیدن کردند، اما در سال ۲۰۱۲ تعداد آن‌ها به ۱۰۰۰۰ نفر کاهش یافت. جاذبه اصلی مالی تیمبوکتو (Timbuktu) بوده است، یک شهر باستانی که اهمیتش به خاطر گسترش اسلام در آفریقا است. کسانی که شجاعت کافی برای سفر به مالی را دارند باید از ماهیگیری آنتوگو، رویدادی که هر سال در دریاچه مقدس آنتوگو اتفاق می‌افتد دیدن کنند. وقتی ممنوعیت ماهیگیری برداشته می‌شود هزاران نفر به آن حمله کرده و ظرف چند دقیقه دریاچه را خالی می‌کنند.
آلاسکارودهای یخی، شفق‌های شمالی، بیش از ۱۰۰ آتشفشان، چشمه‌های آبگرم، حیات وحش شگفت انگیز و حتی سواحل پنهان برخی از جاذبه‌های آلاسکا هستند. ۱.۹۶ میلیون نفر در سال ۲۰۱۳ از آلاسکا دیدن کردند. پس چه خطری ممکن است گردشگران را تهدید کند؟ حمله خرس ها، هیپوترمیا یا فرودمایی، بهمن، بلایای طبیعی و خیلی چیزهای دیگر که ممکن است برای آن آماده نباشید مثل مواجهه با گوزن شمالی یا تصادف. بله همان گوزن شمالی که تصاویرش را به عنوان یک حیوان زیبا می‌بینید می‌تواند کاملا وحشی باشد. قد آن‌ها می‌تواند به ۱.۸ متر و وزنشان به ۷۲۵ کیلوگرم برسد. لازم است بیشتر بگوییم؟ در سال ۱۹۹۵ یک گوزن ماده یک مرد را کشت و سال گذشته یک قطعه یخ بزرگ روی یک گردشگر ایتالیایی افتاد و او را کشت؛ و آیا می‌دانید چند نفر در آلاسکا در حال انجام یک کار معمولی گم شده اند؟ در سال ۲۰۰۴ بیش از ۳۰۰۰ گزارش و در سال ۱۹۸۸ هم ۶۰۰۰۰ گزارش گمشده در آلاسکا دریافت شد.
تانزانیا
جاذبه‌های تانزانیا مثل کوه کلیمانجارو و مجمع الجزایر زنگبار بیش از یک میلیون مسافر از سراسر جهان در سال‌های اخیر جلب کرده اند. دهانه آتشفشانی نگورونگورو (Ngorongoro) از سال ۱۹۷۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده و حدود دو میلیون سال پیش تشکیل شده است. غیر از خود دهانه که بسیار جالب توجه است و ۱۹ کیلومتر قطر دارد، تنوع گیاهان و جانوران این منطقه نیز بسیار خیره کننده است. تورهای سافاری زیادی توسط شرکت‌های محلی این منطقه ترتیب داده می‌شوند. سافاری یک راه فوق العاده برای نزدیک شدن به حیوانات وحشی است که همیشه فقط از تلویزیون یا در باغ وحش دیده بودید. اما همان طور که می‌دانید حوادث گاهی حتی در باغ وحش هم اتفاق می‌افتند و به انسان صدمه زده یا او را می‌کشند. در سال ۲۰۱۳ یکی از پزشکان سان دیگو در یک تور توسط گله فیل‌ها کشته شد. باور کنید یا نه، فیل‌ها با وجود جثه بزرگشان گاهی از انسان‌ها می‌ترسند و سعی می‌کنند از خودشان محافظت کنند، به خصوص اگر غافلگیر شوند. فیل‌ها تنها حیواناتی نیستند که باید درموردشان نگران باشید، شیرها، مارها، تمساح‌ها و حیوانات خطرناک دیگری هم وجود دارند. مثل پشه‌ای که ۱۰۰ تا ۱۲۵ هزار نفر را در سال می‌کشد. اسب‌های آبی با وجود اینکه موجودات شکارچی نیستند وقتی وارد قلمرویشان می‌شوید می‌توانند خطرناک باشند و هر سال حدود ۱۰۰ نفر را می‌کشند. هم چنین در سفر به تانزانیا باید مراقب سارقان مسلح هم باشید.
پلایا زیپولیت (Playa Zipolite)، مکزیک
پلایا زیپولیت، ساحل مرگ نیز نامیده می‌شود و همین برای توصیف آن کافیست. اگر به دنبال یک تعطیلات خوب و آرام در مکزیک هستید، بهتر است جای دیگری پیدا کنید، زیرا این مکان برایتان مناسب نیست. زیپولیت یکی از کشنده‌ترین سواحل کل دنیاست. حدود ۵۰ نفر هر سال در این ساحل غرق می‌شدند، اما ظاهرا با کمک تیمی از ناجیان حرفه‌ای این تعداد کمتر شده است. با این حال امواج این ساحل هنوز خطرناک هستند و گردشگران با وجود هشدارهایی که داده می‌شود هنوز بیش از حد در آب پیش می‌روند و تنها دلیلی که زنده از آب بیرون می‌آیند نجات غریق هایی هستند که بیش از ۱۰ نفر را در روز نجات می‌دهند. هرچند ناجیان می‌توانند شما را از امواج نجات دهند، اما اگر به دام کوسه‌ها بیفتید احتمال کمی وجود دارد که کاری از دستشان بربیاید.
ونزوئلاجاهای زیادی در دنیا وجود دارد که نرخ جرم و جنایتشان بالاست، اما کاراکاس، پایتخت ونزوئلا در صدر این لیست قرار دارد. در سال ۲۰۱۶ آمار قتل ۱۱۹.۸۷ نفر در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر بود و در مجموع ۳۹۴۶ نفر کشته شدند. اما کاراکاس تنها شهر ونزوئلا نیست که چنین مشکلاتی دارد. در لیست پنج شهر خطرناک دنیا سه شهر از ونزوئلا هستند. دو شهر دیگر هم والنسیا و ماتورین هستند. ونزوئلا در سال‌های اخیر دچار بحران‌های اقتصادی شدید بوده است و این موضوع مشکلات زیادی مثل کمبود غذا، تعطیلات و تظاهرات به دنبال داشته است؛ بنابراین شاید اکنون زمان خوبی برای این سفر نباشد. زندگی در ونزوئلا این روز‌ها عادیست. مردم به چنین چیزهایی (صف‌های طولانی خرید، کمبود دارو و غذا، فقدان پزشک در بیمارستان‌ها و ...) عادت کرده اند. این بحران‌ها باعث شده هزاران نفر پناهنده شوند.
صحرای بزرگ آفریقا
آیا صحرای بزرگ آفریقا امن است؟ بستگی دارد این سوال را از چه کسی بپرسید. وزارت امور خارجه آمریکا به گردشگران در مورد حملات تروریستی هشدار می‌دهد. علاوه بر اینکه غرب صحرا خطرات بیشتری هم دارد. با این حال آژانس‌های گردشگری قسم می‌خورند که این بیابان امن است و شما حتی به غرب صحرا نمی‌رسید. این صحرا مانند همه بیابان‌ها روز‌ها بسیار گرم و شب‌ها بسیار سرد است. شما باید برای گرمای شدید خودتان را آماده کنید. هیچ جاده‌ای وجود ندارد بنابراین اگر یک راهنمای با تجربه نداشته باشید به راحتی گم می‌شوید. راهنما در این صحرا اهمیت زیادی دارد بنابراین مطمئن شوید که یک شرکت معتبر را انتخاب می‌کنید. خطرات دیگر شامل طوفان‌های شن و ماسه و سیل‌های شدید می‌شود. در بیابان‌های سراسر جهان مردم بیشتر از غرق شدن می‌میرند تا کم آبی.
دریاچه مید (Lake Mead)، نوادا
بیش از ۲۷۰ نفر در ۱۰ سال اخیر مرده اند که این موضوع دریاچه مید را کشنده‌ترین پارک ملی آمریکا کرده و غرق شدن علت بیشتر این مرگ‌ها بوده است. درصد کمی از مرگ‌ها نیز به دلیل تصادف وسایل نقلیه و قایق‌ها بوده است. برخی از آن‌ها فکر می‌کردند این دریاچه مثل یک استخر شنا بی خطر است. بازدیدکنندگان اغلب مسافت‌های طولانی شنا می‌کنند و یا در کنار صخره‌ها غواصی می‌کنند و نمی‌توانند برخلاف باد و جریان شنا کنند. جالب است بدانید بسیاری از قربانیان شناگران بسیار باتجربه بوده اند. خدمات پارک ملی به منظور حفظ ایمنی جلیقه نجات به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد.
هند
هند جاذبه‌های منحصر به فردی دارد که برخی از آن‌ها می‌توانند بسیار خطرناک باشند. جاده کیشتوار کالیاش (Kishtwar Kailash) یکی از خطرناک‌ترین جاده‌های جهان است. عرض این جاده فقط به اندازه عبور یک وسیله نقلیه است، علاوه بر این که بادهای شدید و پیچ‌های تند دارد و هیچ گارد ریلی در بسیاری از قسمت‌ها نیست. علاوه بر این، جاده در کنار دره‌ای به عمق ۵۸۰ متر قرار دارد.
جاده کولی هیلز (Kolli Hills) به اندازه قبلی خطرناک است نیست، اما برای برخی رانندگان و مسافران واقعا ترسناک است و با ۷۰ پیچ یو (U) شکل تجربه منحصر به فردی در اختیارتان می‌گذارد.
اگر هند در یک چیز رکورد دار باشد، تعداد زیاد تصادف راه آهن است. در سال ۲۰۱۴ به تنهایی ۲۷۵۸۱ نفر در تصادفات راه آهن جان خود را از دست دادند. یکی از بدترین فجایع در سال ۱۹۸۱ اتفاق افتاد وقتی یک قطار مسافربری که حامل ۸۰۰ نفر بود از خط خارج شد و در حال عبور از یک پل به رودخانه افتاد. در این حادثه بین ۵۰۰ - ۸۰۰ نفر جان خود را از دست دادند. شبکه راه آهن هند یکی از قدیمی‌ترین‌ها و ناامن‌ترین‌ها در جهان است.
