به گزارش «تابناک باتو»؛ در جنگ دوم جهانی، هزاران تن از خلبانان ژاپنی داوطلب عملیات کامیکازه شدند، عملیاتی که در آن، خلبانان به نام امپراتور ژاپن، هواپیمایشان را به اهداف دشمن میکوبیدند.
حال با گذشت بیش از هفتاد سال از جنگ جهانی دوم، ماریکو اوی، خبرنگار بی بی سی، نظر جوانان ژاپنی را در مورد این خلبانان جویا شده است؛ غیرمنطقی، قهرمانانه و احمقانه بعضی از پاسخهای سه جوان بود.
شوک پی، یکی از این جوانها از پاسخ شو، برادرش که عملیات این خلبانان را قهرمانانه توصیف کرده بود تعجب کرد و پرسید: قهرمانانه؟ من نمیدانستم که تو به این شدت دست راستی هستی.
از شمار خلبانانی که با عملیات انتحاری جان خود را از دست دادند نمیتوان آمار دقیقی به دست داد اما گفته میشود که بین سه تا چهار هزار خلبان ژاپنی با کوبیدن هواپیمای خود به هدف های دشمن جان باختند.
گفته میشود، فقط 10 درصد از این عملیات کاملا موفقیتآمیز بوده است با وجود این ۵۰ کشتی متحدین توسط خلبانان کامیکازه غرق شد.
با گذشت دهها سال از جنگ جهاهی دوم هنوز هم بین ژاپنی ها در مورد خلبانان کامیکازه اختلاف نظر وجود دارد، چون از میراث برجای مانده از آنها بارها به صورت یک وسیله سیاسی استفاده شده است.
پروفسور ام جی شفتال، از دانشگاه شیزواوکا میگوید: طی هفت سال اشغال ژاپن، اولین تلاش نیروهای متحدین خدشهدار کردن شهرت خلبانان کامیکازه بود. تاکتیک انتحاری آنها 'جنون آمیز ' توصیف میشد اما پس از ترک متحدین درسال ۱۹۵۲ ملیگرایان دست راستی ژاپن از چند نسل تلاش زیادی کردند تا تصویر مخدوش خلبانان کامیکازه را ترمیم کنند. حتی در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ اکثرمردم ژاپن کامیکازه ها را موجب شرمساری میدانستند و عملیات انتحاری خلبانان کامیکازه را یک جنایت دولتی علیه اعضای خانواده خود به شمارمیآوردند. اما دردهه ۱۹۹۰ ملیگرایان باردیگر سعی کردند که با نامیدن خلبانان کامیکازه به عنوان قهرمان، افکار عمومی را به نفع آنها تغییر دهند اما وقتی پاسخ مثبتی دریافت نکردند جسورتر شدند.
در سال ۲۰۰۰ در فیلم هایی چون برای آنهایی که دوست می داریم و صفر ابدی خلبانان کامیکازه به صورت قهرمان نمایش داده شدند اما حتی شو ،نوجوانی که آنها را قهرمان میخواند اذعان دارد که تحت تاثیر این گونه فیلم ها قرار گرفته است ولی اگر فردا ژاپن وارد جنگ شود او حاضر نخواهد بود که جانش را در راه کشورش فدا کند.
شو افزود: به دلیل اینکه نمیتوانم این کار را بکنم. ولی به نظر من خلبانان کامیکازه قهرمان و دلاور بودند.
در فیلم هایی که اخیرا در مورد خلبانان کامیکازه ساخته شده آنها قهرمانان ژاپن معرفی شدهاند.
در واقع یک نظرسنجی موسسه بینالمللی گالوپ نشان میدهد که تنها یازده درصد از مردم ژاپن مایل به شرکت به جنگ برای کشورشان هستند.
با توجه به اینکه نسل بعد از جنگ ژاپن تحت یک قانون اساسی صلحآمیز بزرگ شده که داشتن نیروی نظامی در این کشور را ممنوع کرده، نتیجه این نظر سنجی تعجبآور نیست.
اما آیا این واقعیت دارد که خلبانان کامیکازه که اغلب بین ۱۷ تا ۲۴ سال داشتند آماده فدا کردن جان خود برای کشورشان بودند؟
وقتی من این پرسش را با دو تن از خلبانان کامیکازه که جان سالم به در بردهاند و حالا نود سال به بالا دارند، در میان گذاشتم پاسخ منفی بود.
اسامو یامادا یکی از این خلبانان که ۹۴ سال دارد گفت: من مجرد بودم و هیچ چیز مانع پیوستن من به گروه کامیکازه نبود. من واقعا می خواستم که برای دفاع از ژاپن خود را فدا کنم ولی برای آنهایی که خانواده داشتند این موضوع فرق می کرد.
کییچی کوواهارا، که ۹۱ سال دارد؛ از خلبانانی است که فکر خانواده اش راحتش نمی گذاشت. او که در آن زمان فقط هفده سالش بود، لحظهای را که به او اعلام شد باید به گروه کامیکازه بپیوندد، چنین توصیف کرد: حس کردم ناگهان رنگم پرید. خیلی ترسیدم . نمیخواستم بمیرم. سال قبل از آن پدرم را ازدست داده بودم و تنها نانآور مادر و خواهر بزرگترم بودم. برای آنها پول میفرستادم و با خود فکرمی کردم اگر بمیرم چه کسی غذای آن ها را تامین خواهد کرد.
کییچی میگوید وقتی موتور هواپیمایش مشکل پیدا کرد و مجبورشد به پادگان خود بازگردد، خاطرش راحت شد.
کییچی کوواهارا که وقتی فقط هفده سال داشت بعنوان خلبان کامیکازه انتخاب شد می گوید که از وحشت رنگش پریده بود.
پروفسور شفتال میگوید: در یک جمع بزرگ، از خلبانان خواسته میشد که اگر کسی نمیخواهد داوطلب شود دست خود را بالا ببرد اما با فشاری که بر این خلبانان وارد میآمد کسی حاضر نبود دستش را بالا ببرد.
در دوران کنونی خلبانان کامیکازه اغلب با تروریستهایی که عملیات انتحاری انجام میدهند، مقایسه میشوند اما آقای کوواهارا می گوید که این قیاس درستی نیست و میافزاید: این دو کاملا با هم فرق دارند. خلبانان کامیکازه در دوران جنگ برای دفاع از کشورشان دست به این عملیات میزدند اما عملیات گروه موسوم به دولت اسلامی غیرقابل پیشبینی است.
آقای یامادا هم معتقد است که کامیکازه که به ژاپنی باد الهی معنا میدهد بدون توجه به بافت فرهنگی و تاریخی ژاپن درنظر گرفته میشود و میافزاید: این موضوع مرا بسیار ناراحت می کند چون کامیکازه جوانی من بود، اعتقادی معصومانه و ارزشمندتر بود.
یامادا میگویدبعد از جنگ و شکست ژاپن احساس کردم که دنیای من از هم پاشیده شده است.
ولی آنچه یامادا را وادار کرد که برای بازسازی کشورش تلاش کند نقش امپراتور هیروهیتو بود که با دست دادن با آمریکاییها الگوی کشورش قرارگرفت و میافزاید: امپراتور در قلب مردم ژاپن بود. فکر می کنم که حضور او باعث شد که مردم ژاپن بتوانند با مصائبی که جنگ بر سرشان آورده بود بهتر مقابله کنند.
به گفته کوواهارا امپراتور هیرو هیتو در قلب ملت ژاپن بود و حضور او باعث شد که مردم بعد از جنگ با مصائبی که برسرشان آمده بود بهتر مقابله کنند. برای نسل بعد از جنگ ژاپن تجربه خلبانان کامیکازه غیرقابل تصور است.
نوه کوواهارا از آنچه برسر پدربزرگش در هفده سالگی آمده بود اصلا خبرندارد.
کوواهارا درحالی که لبخند برلب دارد می گوید: این همان ژاپن صلح آمیزی است که من می خواستم به وجود آید.
به نظر او، ناآگاهی نوه اش گواه آن است که کشورش گذشته دردناک خود را کاملا پشت سر گذاشته است.
بی بی سی فارسی