سیزدهم آبان ۱۳۵۸ صدها تن از راهپیمایان در خیابان طالقانی (تخت جمشید) پس از رسیدن به ساختمان سفارت آمریکا در این خیابان از جمعیت جدا و آن را محاصره کردند و در حالی که شعار می‌دادند؛ برخی از آنان در ورودی را گشودند و شماری دیگر با بالا رفتن از دیوار سفارت وارد آن شدند و کارکنان آمریکایی آن را به گروگان گرفتند.
این عملیات و بدون درگیری مسلحانه ساعت ۳ بعد از ظهر آن روز و پس از رهاشدن کارکنان ایرانی و بیشتر مراجعان سفارت پایان یافت.
این گروه پس از تصرف سفارت، دستگیری کارکنان و نظامیان آمریکایی محافظ آن و جمع آوری اسناد موجود در بایگانی سفارت، خواهان استرداد شاه شدند که در یک بیمارستان در آمریکا بستری شده بود.
آنان خود را دانشجویان پیرو خط امام و سفارت آمریکا را لانه جاسوسی معرفی کردند و گفتند که تا دولت واشنگتن شاه را تحویل ندهد گروگان‌ها را رها نخواهند ساخت. این گروه همچنین گفتند که اسناد بایگانی های سفارت و حتی آن میزان از آنها را که با ماشین بریده شده‌اند جمع آوردی کرده و به صورت کتاب منتشر خواهند کرد تا وارد تاریخ شوند.
گروگان‌گیری آمریکایی‌ها که ۵۲ تن بودند ۴۴۴ روز طول کشید و از رویدادهای مهم ربع قرن آخر سده بیستم بشمار می‌رود.
گروگان‌گیری در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۵۹ (برابر با ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱) با پذیرش قرارداد الجزایر از سوی دولت‌های ایران و آمریکا پایان یافت.
از آن پس هر سال در سالروز تصرف سفارت آمریکا، گروهی انبوه از مردم در برابر ساختمان سفارت اجتماع می‌کنند و شعار ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی می‌دهند و پرچم‌های دو کشور را آتش می‌زنند.
