یکی از اهداف کشورهای درحال توسعه دستیابی به رشد اقتصادی پایدار است. وابستگی اقتصاد ایران به درآمد نفت و فرآورده های نفتی یکی از مشکلات اساسی است که همواره در برنامه های توسعه کشور برای رهایی از آن، سیاست ها و راهکارهای مختلفی در نظر گرفته شده است که توسعه صادرات غیر نفتی یکی از این موارد است. در این میان زعفران نیز به عنوان یکی از اقلام مهم صادرات غیر نفتی کشور، تحت تاثیر عوامل گوناگون در طول زمان بوده است.
زعفران، عربی شده واژه «زرپران» یعنی گلی که پرهایش شبیه به زر و طلاست بیش از 3000 سال تاریخ قدمت دارد، ادویه ای قدیمی که از کلاله های خشک شده گل زعفران به دست می آیدو به خاطر رنگ، عطر و خواص فوق العاده دارویی اش جزء گران ترین مواد غذایی دنیا است..
با وجود تولید 90 درصد زعفران دنیا، آن را به صورت فله صادرمی‌کنیم که باعث می شود سود ناچیزی وارد بازار ما شود.
بر اساس آمار ارائه شده گمرک در دو سال متوالی ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ ؛ ایران در سال ۱۳۹۲به ۵۳ کشور صادرات زعفران داشته که این حجم به ۱۳۷ تن رسیده است، در آن سال، سهم صادرات در تجارت زعفران فقط ۲۰۰ میلیون دلار بوده که رشد چشمگیری نسبت به سال ۱۳۹۱ نشان نمی دهد.
در سال ۱۳۹۳ هم این آمار به ۱۵۸ تن و ۲۲۷ میلیون دلار رسیده و در نهایت در سال ۱۳۹۵با رشد ۳۸۰ تنی این محصول به ۴۵۰ میلیون دلار رسیده است. آمریکا، به عنوان ثروتمندترین کشور جهان به اندازه ای به این کالا علاقه دارد که حتی حاضر است آن را از ایران وارد کند. با توجه به تحریم ها علیه ایران و بالا بودن تقاضا برای زعفران از سوی غرب، تجارت غیرقانونی پیاز زعفران رونق یافته است
