هرگاه که فیلم علمی-تخیلی جدیدی اکران می شود، محققان و
دانشمندان سعی می کنند به میدان آمده و تمامی گاف های علمی فیلم را بازگو
کنند. اما برخی اوقات این فیلم ها داستان های خود را در مسیری موافق با علم
پیش می برند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با فیلم هایی آشنا کنیم
که اتفاقات و گزاره های مطرح شده در آن ها توسط دانشمندان تایید شده است.
1- مریخی (2015)
علاوه
بر به تصویر کشیدن سختی های ساختن زندگی در مریخ، فیلم «مریخی» (The
Martian) به خاطر توجه دقیق و ریزی که به واقعیت های علمی داشته است مورد
توجه قرار گرفت. حتی تعدادی از متخصصان ناسا و علوم فضایی این فیلم را به
دلیل رعایت کردن جزییات علمی دقیق در مورد شرایط فضا و کره ی مریخ به ویژه
نشان دادن جاذبه در این سیاره ستایش کردند.
از آن جایی که جاذبه مریخ تنها به اندازه ی 30 تا 40 درصد جاذبه زمین قدرت
دارد این موضوع باعث می شود که اشیاء در هنگام افتادن در سطح مریخ با سرعت
بسیار کمتری نسبت به زمین فرود بیایند.
همچنین در این فیلم نشان
داده شده که مت دیمون کپسولی به وزن حدود 90 کیلوگرم را با خود همراه دارد
به نحوی که انگار هیچ وزنی ندارد و این موضوع به دلیل کم بودن میزان جاذبه
در مریخ واقعیت دارد. همچنین متخصصان علوم فضایی گفته اند که استفاده از
نیروی جاذبه برای نجات مت دیمون در این فیلم نه تنها ممکن بوده بلکه در
زندگی واقعی نیز رخ داده است. این روش توسط یک ریاضیدان به نام مایکل
مینوویچ کشف شده و برای رساندن فضاپیماهای دیگر برای رسیدن به مدار مشتری و
حتی دورتر نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
2- ماه (2009)
قبل
از این که فیلم «ماه» (Moon) در سال 2009 وارد سینماها شود، دانکن جونز
فیلمش را برای جمعی از متخصصان ناسا در مرکز فضایی هوستون نمایش داد و از
آن ها خواست که نظرات و انتقادهای خود را در مورد آن ابراز کنند.
در
نهایت مشخص شد که کمتر کسی در مورد به تصویر کشیده شدن حفاری در ماه در
این فیلم ایرادی می بیند. حتی بسیاری از آن ها از دانش دانکن جونز در این
مورد شگفت زده شدند زیرا بسیاری از آن ها در آن زمان در حال آموزش دیدن در
مورد بسیاری از مطالب ارائه شده در فیلم او بودند. یکی از این متخصصان
اعلام کرد که او بر روی پروژه ای برای ساخت بتن از سنگ ها و خاک سطح ماه
کار می کند.
همچنین
بسیاری به خاطر به تصویر کشیدن عملیات اکتشاف اتوماتیک با استفاده از یک
عامل انسانی به عنوان ناظر این فیلم را مورد ستایش قرار دادند زیرا چنین
روشی را بسیار مقرون به صرفه می دانستند. به نظر می رسد که دانکن جونز از
علم زمان خود جلوتر بوده است.
3- آغازگر (2004)
شاید
باورکردنی نباشد اما برخی از دانشمندان بر این باورند که سفر در زمان
امکان پذیر خواهد بود اگر چه این موضوع به این زودی قابل درک نخواهد بود.
به همین ترتیب بسیاری از فیلم ها و سریال ها از سفر در زمان به عنوان یک
موضوع داستانی جالب استفاده کرده اند. فیلم «آغازگر» (Primer) داستان دو
مرد جوان را روایت می کند که به طور اتفاقی یک ماشین سفر در زمان را در
گاراژ خانه ی خود می سازند.
در این فیلم این دو بر روی یک پدیده ی علمی که به آن از هم پاشیدگی جاذبه
است کار می کنند که می تواند منجر به معلق شدن اشیاء شود. جالب این که شین
کاروث، نویسنده و کارگردان این فیلم از اتفاقی بودن اختراع ترانزیستور توسط
جان باردین الهام گرفته و می گوید: " در طول تاریخ داستان های بسیاری از
نوآوری وجود دارد که در آن شما به سمت یک چیز خاص در حال حرکت بوده اید اما
ناگهان اثرات جانبی رخ داده که بعدها مشخص شده چیزهای باارزشی بوده اند".
4- چشمه (2006)
فیلم
«چشمه» (The Fountain) که یکی دیگر از فیلم های پیچیده ی دارن آرونوفسکی
است شاید آخرین فیلمی باشد که تماشاگران از آن انتظار انطباق با واقعیت و
علم را داشته باشند اما باید بدانید که این فیلم در موارد زیادی با دنیای
علم مطابقت دارد. در فیلم شخصیت ایزی به دلیل تومور پایه ی مغز در مورد
معنای زندگی و کلیت آن به تفسیرهای فیلسوفانه روی می آورد و به بحث در مورد
آفرینش در کل می پردازد.
یک
متخصص ستاره شناسی سرشناس به نام کارل ساگان در این باره می گوید که هر
عنصری که در جدول تناوبی وجود دارد از انفجار هسته ی ستارگان تشکیل شده و
در نتیجه ی این انفجار به سراسر جهان هستی پراکنده شده است. بدین ترتیب هر
چیزی که در این دنیا وجود دارد از انفجار ستاره ای به وجود آمده است.
5- درخشش ابدی یک ذهن پاک (2004)
فیلم
«درخشش ابدی یک ذهن پاک» (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) با بازی
جیم کری تصویری واقعی و دقیق را از پاک کردن انتخابی و هدفمند ذهن ارائه
می دهد. اگر چه در زمان حاضر که این مقاله نوشته می شود علم انجام این کار
بدست نیامده است اما نحوه ی کارکرد چنین روشی به دقت و به درستی در فیلم
نمایش داده شده است. برای این که این روش پاکسازی خاطرات عملی شود، روند
تولید پروتئین در مغز باید همزمان با تحریک شدن حافظه متوقف گردد.
با یادگیری و به یخاطر سپردن مسائل تازه، شکل مغز ما نیز تغییر خواهد کرد
اگر چه در تراز بسیار کوچک. وقتی که به یک حافظه دسترسی پیدا می شود،
اتصالات جدیدی بین آن حافظه و هر چیزی که در زمان به یادآوری رخ می دهد
ساخته خواهد شد. به عبارت دیگر مسیرهای جدیدی برای دستیابی به حافظه باز
خواهد شد. تنها چیزی که لازم است ماشینی با دقت کافی خواهد بود که بتواند
این اتصالات را شناسایی کرده و آن ها را حذف نماید.
6- گزارش اقلیت (2002)
اگر
چه پیش بینی این که در آینده چه جنایتی رخ می دهد فراتر از غیرممکن خواهد
بود اما برخی از واقعیت های علمی نشان داده شده در فیلم «گزارش اقلیت»
(Minority Report) نه تنها ممکن بوده بلکه از قبل نیز وجود داشته اند. در
تمام طول فیلم شخصیت تام کروز و کمپانی او از انواع مختلفی از گجت های دقیق
که شامل صفحات لمسی متعدد و اسکنرهای عنبیه چشم هستند استفاده می کنند.
نه تنها اسپیلبرگ ساخت چنین تکنولوژی هایی را به خوبی پیش بینی کرده بود
بلکه به خوبی می دانست که این تکنولوژی فراگیر نیز خواهد شد. همچنین با
اکران فیلم بسیاری از شرکت های فعال در حوزه ی تکنولوژی شروع به توسعه
تکنولوژی هایی کردند که در فیلم به نمایش درآمده بود، از جمله حشرات رباتیک
و تبلیغات شخصی شده.
7- بین ستاره ای (2014)
فیلم
«بین ستاره ای» (Interstellar) یکی دیگر از شاهکارهای کریستوفر نولان
مانند فیلم های دیگر نولان به سرعت مورد بررسی دانشمندان و محققان علوم
فضایی قرار گرفت. اگر چه این افراد خیلی سریع به دنبال اشتباهات علمی فیلم
رفتند اما واقعیات بزرگی که در آن به نمایش درآمده بود را نادیده گرفتند از
جمله حفره های تاریک و کرم چاله ها. در واقع کریستوفر نولان با کمک یک
متخصص فیزیک و علوم فضایی و با استفاده از معادلات نظریه ی نسبیت انشتین
توانست این پدیده های بصری را به تصویر بکشد.
به گفته ی نولان آن ها در ساخت این تصاویر چنان دقتی را در جزییات به کار
بردند که در عکس های آن 23 میلیون پیکسل وجود داشت که تماماً با معادلات
انیشتین مطابقت داشتند. همچنین این دو اعلام کردند که آن ها چیز جدیدی را
کشف نکرده بودند بلکه راه های جدیدی را برای ساخت این شبیه سازی ها توسعه
دادند. پس نه تنها این فیلم در این حوزه کاملاً با علم همگام بود بلکه حتی
در توسعه ی علم نیز مشارکت داشت.
8- 2001: یک ادیسه فضایی (1968)
علاوه
بر این که فیلم حماسی و کلاسیک استنلی کوبریک با عنوان «2001: یک ادیسه
فضایی» (2001: A Space Odyssey) پیشرفت هایی را به تصویر می کشید که امروزه
شاهد با واقعیت پیوستن آن ها هستیم، اما این فیلم را باید به خاطر به
تصویر کشیدن سکوت در فضا، جایی که هیچ کسی نمی تواند صدای موتور یک شاتل یا
فریاد و جیغ کسی را بشنود ستایش کرد. همچنین کوبریک برای ساخت این فیلم به
طور دائم با گروهی از متخصصان علوم هوافضا در ارتباط بود و برای ساخت
فضاپیمای نمایش داده شده در فیلم و حتی لباس هایی که فضانوردان در فیلم به
تن می کنند نیز با آن ها مشورت می کرد.
این متخصصان بر فرآیند ساخت فضاپیمای به نمایش درآمده در فیلم از ابتدا تا
انتها و در کوچک ترین جزییات نظارت داشتند. اما پیشرفته ترین مشارکت علمی
که در ساخت این فضاپیما شکل گرفت عدم استفاده از شکل آیرودینامیکی برای
شاتل بود زیرا به انجام چنین کاری به دلیل خلاء موجود در فضا نیازی نیست.
نتیجه ی این همکاری نه تنها ساخت فیلم دقیق از لحاظ علمی بلکه استفاده از
تکنولوژی بود که از زمان خود جلوتر بوده و امروزه دانشمندان علوم هوا فضا
به آن دست یافته اند.
