اختصاصی «تابناک باتو»؛ نسبیت خاص می گوید، سه بعد فضا و تک بعد زمان در هم تنیده شده اند و نمی توان آنها را جدا از هم در نظر گرفت. این ابعاد وجودی یکتا دارند به نام فضازمان. بدون فکر کردن به حرکت در طول زمان، نمی توان به حرکت در طول فضا فکر کرد و بالعکس. چپ و راست، بالا و پایین و جلو و عقب و گذشته و آینده همه به هم مربوطند. با این حال، عامل زمان کمی متفاوت به نظر می رسد. ما به عنوان انسان، آزادی کاملی در حرکت فضایی داریم اما از حرکت به سوی آینده نمی توان اجتناب کرد.
زمان فاکتوری تک سویه است و فضا دو سویه. از آنجایی که فضا و زمان با هم در ارتباطند، این پرسش پیش می آید که آیا سفر در زمان یا چیزی شبیه به آن امکان پذیر است و آیا اصلا چنین چیزی می شود؟
با تعجب بسیار باید بگوییم که بله. نمی توان از حرکت به سوی آینده اجتناب ورزید؛ اما می توان سرعت این حرکت را کنترل کرد. این موضوع نتیجه ی قانون دیگری از نسبیت خاص است. همه ساعت ها شبیه به هم کار نمی کنند. سرعت حرکت در فضا تعیین کننده ی سرعت حرکت در زمان است. به طور خلاصه، عقربه ی ساعت های متحرک دیرتر حرکت می کنند.
اگر بتوان موشکی ساخت که با شتاب ثابت گرانش زمین حرکت کند، می توان به مرکز کهکشان راه شیری با فاصله ی بیست هزار سال نوری رسید. نکته اینکه این سفر چندین دهه از زمان زندگی شما را در بر می گیرد. وقتی به زمین باز گردید، می توانید بازنشست شده و از مزایای بازنشستگی بهره مند شوید. البته اگر شرکت بیمه ی شما هنوز وجود داشته باشد، چون شما بر اساس ساعت موشکتان تنها چند دهه در سفر بوده اید اما در همین مدت حدود چهل هزار سال روی زمین پیموده شده است.
زمان نسبی است اما هنوز هم با هر سرعتی که حرکت کند، در یک مسیر مشخص و به سمت آینده حرکت می کند. اینکه می توان از آینده به گذشته رفت، پرسشی است که در حوزه ی نسبیت عام بررسی می شود. نسبیت عام زبانی ریاضیاتی است که ما نه تنها برای درک گرانش بلکه برای درک ارتباط فضازمان و حرکت از آن بهره می بریم. در این حوزه این پرسش کمی تخصصی تر پرسیده می شود. آیا ماده و انرژی، فاکتورهایی که فضا و زمان را در هم می تنند، می توانند به گونه ای تنظیم شوند تا چیزی به نام خم بسته ی زمانی وجود داشته باشد؟ در اینجا خم یعنی مسیر، زمانی یعنی شما نمی توانید با سرعتی بیشتر از سرعت نور خورشید حرکت کنید و بسته یعنی زمان چون دایره ای به دور مرکز خود می چرخد و به نقطه ی اول خود بازمی گردد؛ به عبارتی به گذشته ی خود.
حدود نیم دوجین پیکربندی فضازمانی وجود دارد که در آنها خم بسته ی زمانی یا سفر به گذشته ممکن است.
اگر عالم با شتاب در حال انبساط باشد ـ که هست ـ و البته در حال چرخش، هر وقت که دلمان بخواهد، می توانیم به گذشته سفر کنیم؛ اما عالم نمی چرخد و این راه حل در دنیای ما امکان پذیر نیست.
اما اگر ما می توانستیم استوانه ای نامحدود بسازیم که با سرعتی نزدیک به سرعت نور حول محورش بچرخد، می توانست فضازمان را به سمت خود بکشد. و در نتیجه مسیرهایی دوار شکل داده و سفر به گذشته را ممکن سازد. اما متأسفانه ساخت اینچنین سیلندری امکان پذیر نیست.
کرم چاله ها چطور؟ کرم چاله یعنی میانبری میان دو موقعیت متفاوت و با فاصله ی بسیار در فضازمان.
نفس کرم چاله ها نیازمند وجود جرم منفی است و جرم منفی وجود ندارد. در نتیجه هر بار که از نسبیت عام استفاده می کنیم تا سفر در زمان را امکان پذیر کنیم، طبیعت نقشه های ما را نقش بر آب می کند.
در واقع نسبیت عام به صورت نظری مشکلی با این سفر هیجان انگیز ندارد، ولی هر بار توسط طبیعت ضربه فنی می شود. گویی پای قسمت در میان است. انگار قانونی اساسی وجود دارد که مانع این کار می شود. اما نیست و این تناقضی است که سال های سال است ذهن دانشمندان بنیادی را به خود مشغول کرده است.
جریان اجتناب ناپذیر زمان از گذشته به آینده نشان دهنده ی قانون اساسی دیگری از طبیعت است؛ آنتروپی.
آنتروپی یعنی سیستم های بسته دائما به سمت بی نظمی بیشتر میل می کنند (تخم مرغی که شکست بسته نمی شود) آیا زمان به آنتروپی بسته است؟ شاید!
خوشم میاد یه نفر با اعتماد به نفس بسیار زیاد موضوعی که هزاران یا حتی میلیونها نفر با تخصص و یا بی تخصص روش کار کردن رو به راحتی نفی میکنه!!!
البته با گفته های شما من خبالم خیلی راحت شد!!!
بهتره یکم بروز باشی و مطالعه کنی!!! ریشه خیلی از معماهای تاریخی رو در این مسئله پیدا کردن یعنی منطقی ترین راه حل و پاسخ!!
البته شما با این همه درایت و دانش باید از انشتین هم بالاتر باشی که انشتین با اون همه مطالع و نظریه و فرضیه میگفت با سرعت نور زمان از حرکت باز میایسته ولی شما به راحتی به راحتی میگی هیچ تغییری نمیکنه!!! خودت آزمایش کردی؟؟ اونا لاقل با سالها مطالعه و آزمایشها متعدد به این نتیجه رسیدن!!
یکی میگفت مرگ ترس نداره تا احساس هست مرگ نیست، مرگ که میاد دیگه احساس نیست،به همین راحتی یکی از مرموزترین و ترسناک ترین معماهای بشری رو حل کرد، یا به قولی آنچه در چشم میرود خواب است آنچه در جوی میرود آب است و از کرامات شیخ ما این است عسل را خورد گفت شیرین است.(علامه جعفری)
منتشر کن ادمین جان خواهش میکنم. ممنون
شما برای من بفرمایید که سفر به گذشته با اون مفهومی که تو ذهن همه هست یعنی سفر فیزیکی به گذشته رو اگر بخواهیم انجام بدیم باید چه فرآیندی اتفاق بیافته؟ عبور از گذشته چطور اتفاق افتاده؟ آیا غیراز اینه که به واسطه انجام واکنش های فیزیکی و شیمیایی ما فهمیدیم که زمان در حال گذره؟
درضمن اینکه درمورد نظریه پلی بک جهان پس از اتمام آنتروپی هیچ دلیلی نداره که بصورت پلی بک کامل اتفاق بیافته.یعنی اتفاقاتی که افتاده در سطح کوانتومی همه برکس بشن دقیقا همونطوریکه اتفاق افتادند و احتمال این بسیار پایینه شاید بشه گفت احتمالش کمتراز 0.0000000000۱ ٪ باشه.
وقتتون بخیر.